گفتگوی آزاد || نسخه ۳۷۵

[Medusa]

می‌دونی بذاذر، آدمی هی فکر می‌کنه وقتی فلان کار رو کرد یا فلان جا رسید خیلی از خودش راضی می‌شه. امّا هر غلطی می‌کنم تهش می‌گم خب که چی؟
یه نوع بیماریه فکر کنم یتنسنسمسمسسم

خب که چی؟ که یه غلطی کرده باشیم. که ساکن و منفعل نباشیم. یه کار کوچیک و حتی بی‌نتیجه، از هیچ کاری نکردن بهتره. نیست؟ 
اسم اون بیماریم من می‌ذارم چرخه‌ی معیوب کمال‌گرایی. ((: که خودش دلیل اون "راضی نشدن"ـه هم هست.