بغض قلم ❥ .. (نسخه دهم)

[*Aɴѕel*]

بعضی‌ها یک جوری می‌گویند خودت باش، انگار ما خوشِمان می‌آید که بخش‌هایی از وجودمان را پنهان کنیم یا وانمود کنیم آدمی هستیم که دیگران می‌خواهند. ما گاهی به اجبار نقاب می‌زنیم چون این نقاب یک سپر دفاعی است. چون آدم‌های‌ زیادی، از شدّتِ فشارِ قضاوت و آزارهای کلامی بابت چیزی که هستند، خودکشی می‌کنند. چون ما گاهی اوقات به شکل عجیبی بی‌رحم و آسیب زننده می‌شویم. چون فکر می‌کنیم فقط یک روشِ زیستن وجود دارد و آن شیوه‌ی زندگی ماست و هر کسی شبیه ما نباشد قابل تحمّل نیست. چند بار با کلامِمان دیگری را لِه کردیم؟ بدتر از همه این است که خودِ نبودن و پنهان شدن زیر نقاب هم "درد" دارد! طاقت فرساست و رنج آور. برای همین آدم گاهی در زندگی‌اش در جست‌وجوی کسی است که در کنارش احساس امنیت داشته باشد، حس خوب قضاوت نشدن، پذیرفته شدن برای چیزی که هست، بی‌نقاب، عریان، یک خودِ حقیقی و عاری از پسند‌های دیگران.

اریا نفر
پارت ۲