بغض قلم ❥ .. (نسخه دهم)

[מַברִיק]

من بهترین آدم هایِ زندگی ام را در بهترین زمان ها شناختم .
هر بار که در کاری موفق می شدم ، کسانی بودند که پا به پایِ من ، شاد می شدند
کسانیکه مرا از خودشان می دانستند و شادیِ من ، عمیقاً خوشحالشان می کرد
و من بدونِ درنگ این آدم هایِ ناب را برایِ ابدِ بودنم و برایِ همنشینی ذخیره می کردم .
شاید آدم هایِ کمی اطرافِ خودم نگه داشتم ، اما بهترین هایِ جهان را دارم
و دور تر ایستاده ام از دیگرانی که هم سویِ باورهایم نیستند
که بودنم ، عقایدم و لبخندم ، آزارشان می دهد
دلیلی ندارد با کسانی معاشرت کنم که شادی و خوشبختی ام غمگینِ شان می کند ، دلیلی ندارد بمانم و آرامشِ خودم و آن ها را خراب کنم
ترجیح می دهم همه را دوست داشته باشم ،پس دور تر می ایستم تا آدم ها فرصت نکنند تصوراتِ من از خودشان را خراب کنند
آموخته ام از آدم هایی که هم فرکانسِ من نیستند فاصله بگیرم
قبل از اینکه از دوست داشتنشان پشیمانم کنند
قبل از اینکه کار را به جاهایِ باریک بکشانند