گفت و گو آزاد نسخه ۴۱8

[فرنودِ بن گیومرث]

تتلو از لحاظ اجرا هنوز هم خوبه‌‌. خسروی یه مقاله داره که می گه نکته مهمتر اینه که جامعه‌ی ما بطوری سامان یافته که در آن «رد دادن» و به سیم آخر زدن می‌صرفد. یعنی محموعا منفعت چنین رفتاری برای فرد بیشتر از اجتناب از آن است. در دانش اقتصاد می‌گوییم وقتی ساختار کاری را به صرفه می‌کند نمی‌توان از افراد انتظار داشت که با تقوای صرف از آن پرهیز کنند. مثلا وقتی قیمت بنزین در ایران و ترکیه اختلاف فاحشی دارد، نمی‌توان از افراد فقیر مرزنشین انتظار داشت که با توکل به خدا بار فقر را بر دوش بکشند و از سود قاچاق بنرین بگذرند. رفتار قاچاق‌کننده درست نیست، اما این سیاست‌گذار است که این زمینه را فراهم کرده است.

حالا فرض کنید تتلو وقتی آلبوم «تتلیتی» منتشر کرد، می‌توانست کنسرت بگذارد، تدریس کند، بابت مصاحبه از رسانه‌ها پول بگیرد، شهرت قانونی داشته باشد، در مطبوعات رسمی و تلویزیون مورد نقد و بررسی واقع شود و... . آیا به این راحتی به شدت از عرف اخلاقی جامعه دور می‌شد؟ به نظر من نه. مسیول اصلی رفتار امروز تتلو ماییم که او و ده‌ها جوان مثل او را به جایی رسانده‌ایم که «چیزی برای از دست دادن نداشته باشند». اگر شما با به سیم آخر زدن چیری از دست ندهید و تازه چیزی هم، مثل توجه عمومی، به دست بیاورید، رد دادن و به سیم آخر زدن برای شما توجیه پیدا می‌کند. لذا در اینجا باید یقه‌ی سیاست‌گذار را گرفت که سیاست‌هایش برای دفاع از اخلاق عرفی جامعه طوری بوده که عملا چنین رفتاری را به صرفه کرده و تا این حد بحران ایجاد کرده است.

این منحصر به تتلو نیست. تنبیه رفتارهای عقلانی و هم‌راستا نکردن منافع افراد با رفتار اخلاقی و عقلانی در جامعه‌ی ما هر روز نخبگان سیاسی، فرهنگی، هنری و... را به رد دادن و به سیم آخر زدن تشویق می‌کند. روح‌الله زم، مسیح علی‌نژاد، جنبش ری‌استارت، شاهین نجفی، بخشی از جریان‌های رادیکال دانشجویی و این همه شاخ مجازی نتیجه‌ی وضعیتی است که در آن به سیم آخر زدن به صرفه است. کافی است سری به حساب‌های ایرانی اینستاگرام و توییتر بزنید تاذنمونه‌های بیشتری از این مسئله را پیدا کنید. هر کدام از این افراد ممکن بود در نظم موجود منافع پایدار پیدا کنند و در ان صورت گریز از مرکز برای آن‌ها به صرفه نباشد. من نگران این هستم که در مناطق محروم‌تر وضع موجود گرایش به بنیادگرایی دینی را علیه نظم موحود تقویت کند.

البته در مورد خاص تتلو نه تنها سیاست‌گذار بلکه جامعه‌ی مدنی و مشخصا اصلاح‌طلبان هم مقصر بوده اند. خلاصه که تا وقتی که ریل را غلط گذاشته‌‌ایم نمی‌توانیم از قطار انتظار داشته باشیم راه درست را برود. پس تا اطلاع ثانوی محصول آن رند عالم‌سوز مزیت رقابتی دارد: اول اینستا بعد کتاب!

---

این هم اضافه کنم که توی پلی لیستم آهنگ هاش رو دارم.
دلیل ارور ۴۰۴ این بود که حالا وجه شبه بین جوکر و تتلو چیه؟ وتف.

استاد انشا نوشتن D:
واقعا کیف میکنم از حرفات (:
خب تتلو و جوکر برا بعضیا قهرمانن برا بعضیا شرور!
برا افراد دولت بدن و برا قشر آسیب پذیر آدم خوبه!
هر دوشونو زخم ها متولد کرده!
حرفایی میزنن که به دلنشینیه یعنی حرف دل خیلیاست!
این لذت از دنیا بزرگترین وجه شباهتشونه (:

از قضا تتلو جزو خوانندگان از لحاظ سیاسی بی ضرره.
مقوله جوکریسم خیلی متفاوته مرد.
و منم ننوشته بودم نقل قول از شهریار خسرویه ولی باز هم ارادت.
کلاه از سر بر می دارد*

پارهه یتیتینیححسسج
چون این حرف ها رو نقل کردم نیاز نبود برای ساختن جملات یا تبدیل به مفاهیم به یه صورت و عارض مناسب خیلی فکر بکنم و نشخوار وار گفتم و این قدر زیاد شد.

گریه ام در اومد مرد*

یک سوال
نیم تنه صورتی اب رنگی بهتره یا به تیشرت گشادِ مشکی؟!

بستگی به فردش داره ولی تیشرت گشاد مشکی واقعاً اروتیکه.