گفتگـو آزاد || نسخـ ـه ۴31

[*Aɴѕel*]

بچه بودم مادربزرگم اونجا غرفه داشت
بعد یه گوینده بود جلوی در
لانتی خیلی صدا خوب بود
همیشه امیدوار بودم صداش مثل قیافش باشه
یه بار که در دفترش باز بود دیدمش
تمام تصوراتم بهم خورد

ی استاد داشتیم
استاد زبان بود
خیلی باهم صمیمی شدیم نزدیک بود رل بزنیم درین حد  

رفتیم حضوری دیدیمش ، میگفت امیرحسین کدوم یکیتون هست ، کسی جواب نمیداد

وایییی واییی
خودت که میدونی لهجه رشتی خیلی لهجه داغانیه
بعد یه هم کلاسی داشتم
اسمش هلیا بود موهاش تا کمرش بود بعد طلایی
پوست سفید
چشم رنگی
ولی فقط کافی بود صحبت کنه