[ گفتگو آزاد | نُسخه 454 ]

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

اره ولی واسه خود واقعیم
حتما باید چی باشم؟انتظار دارن خود واقعیم یه فرشته فمنیستی دل باز باشه که توی دوره خودش آدم خوب وجود نداشته؟...
یه پسر که از افکار سو استفاده میکنه و هر چیزی رو قبول میکنه؟
یه پسر که نوچه بقیس و برای هر حرفی شاهد میشه؟
یه پسر که لات و لوته و حرفای احمقانه رو منطق ترجیح میده؟
یا یک نازی کثیف یادش رفته توی سوپ آخر شبش خون بریزه؟

معلومه که نه. چرا باید ازت بخوایم همچین چیزایی باشی؟ 
وقتی حرفی می‌زنی، طبیعتا آدمایی پیدا می‌شن که باهاش مخالفن، زیر سوال می‌برنش، ازت توضیح می‌خوان،
نباید اینو بذاری به این حساب که دوستت ندارن، دشمنتن، می‌خوان تغییرت بدن یا هرچیز دیگه‌ای. 
اگه جایی باشی که همه باهات موافقن که دیگه هیچوقت هیچ چیز جدیدی یاد نمی‌گیری. چیز جدیدی هم یاد نمی‌دی. واقعاً دوست داری که اینطوری باشه؟
__

اه. من این روزا چقدر می‌رم بالای منبر. یکی نیست بگه بشین سر جات زن. زندگیتو کن. *اموجی سیگار* 

من دوست ندارم کسی به دلایل احمقانه و نظرات خودش راه من رو مسدود کنه
من خود واقعیمم ولی عصبانی نمیشم چون دوستام ازم یه پسر بد رو تصور میکنن
عقاید من اصلی ترین دلایلن و من نمیتونم همه حرفا رو نادیده بگیرم
برای همین انتقام میگیرم تا دوستام تبدیل به یکی مثل اونا نشن
کسایی که پسرا رو سطح پایین نشون میدن و همجنسی رو برتر میدونن درحالی که دوستی رو بهونه کردن
و من شخصیت منفی داستانم که برای نجات دوستام از مرز خودم میگذرم و کسی درک نمیکنه...