گفتگو آزاد | نُسخه [459]

[ᴠᴀᴍᴘɪʀᴇ]

دل من به این خوشه که سالمم و رو تخت بیمارستان در حال جون دادن نیستم دلم به این خوشه که خانوادم سالمن دلم به این خوشه که
هر چی که میخوام دارم
دلم به این خوشه که مدرسه میرمو درس میخونم
دلم به ای خوشه که امید دارم دلم به این خوشه که پشت هر سختی اسونیه دلم به این خوشه که هر بلندی یه پستی داره(:

جون دادن بھتر از زندگی کردن نکبت بارہ ک فقط بزنن تو سرت
قدر خانوادتو بدون ک ھیچ جا مثلشون رو پیدا نمیکنی
خواستہ ھات چی بودہ ک بہ تمام خواستہ ھات رسیدی؟
پس رفیقات زیادن ن؟
زندگیت زیباست
خوشحالم ک جات نیستم
از اینی ک ھستم خیلی راضیم
من خواستہ ھام و امیدم و آرزو ھام خیلی بزرگہ و شاید خندہ ات بگیرہ

(: من حاضرمیه زندگی نکبت بار داشته باشم اما بی امید نباشم(:
هیچوقت
خواسته من تن سالم بوده خواسته من زندگی عادی بدون دقدقه بوده خواسته من
نه(:من یه دونه هم دوست صمیمی ندارم^^
ممنون
چرا خوشحالی؟
شکر خدا(:
نه من هیچ وقت از هدف و ارزو های بزرگ دیگران نمیخندم(:
بگو بگو ارزوهات چیع؟
میدونی نداشتن دوست خیلی بهتره
یه جمله ای هست میگه از خدا خواستم کسایی که دشمنمنو وبدمو میخوان برن از زندگیم .....اما الان هیچ دوستی ندارم(:

---

زیبا بانوی من کیه؟*-* اگه گفتی من کیم؟
بارااان؟ رومینا؟ حسام؟ حسین؟ سهون؟

حسام؟حسین؟