گفتگو آزاد | نُسخه [466]

[سهَ‌ند]

من کاری به کیفیت زندگیشون ندارم.. حرف من اینه که اونا هم بهرحال یه سطحی از زندگی رو دارن تجربه میکنن و اگه ما بقیه رو لایق زندگی کردن نمیدونیم پس چرا خودمون به خودمون اجازه میدیم که زندگی کنیم پس؟ اینکه تناقضه

خب وقتی یه بچه میاری باید به فکر بیست سال دیگه ش هم باشی
بچه داری که فقط پوشک و شیرخشک نیست
زیرساخت و سواد و مسئولیت داره

اصلا فک کن من بچه میارم که بدمش به پرورشگاه بزرگش کنن یا تو شرایط خیلی بد بزرگش کنم یا هزارتا چیز بد دیگه.. ولی بهرحال که جلوی زندگی کردنش رو نگرفتم. یه شکلی رو از زندگی رو داره تجریه میکنه اون فرد.. درسته که من والد افتضاحیم ولی حداقل نیومدم جلوی زندگی کردن یه فرد دیگه رو بگیرم که.. ینی به خودم این اجازه رو ندادم که یه تصمیم به این مهمی رو واسه یکی دیگه بگیرم. و خب میگم.. اگه زندگی کردن انقدر واسه من بی ارزشه که حاضرم یکی دیگه رو ازش محروم کنم پس چرا خودم دارم زندگی میکنم؟

---

اتفاقا یکیه. کسی که زنده‌س داره زندگی میکنه. اصلا همین که یک نفر وجود داره خودش معنای زندگیه

نه اتفاقا متفاوته
بچه اموزش نداره
امکانات نداره
دوست نداره
مدرسه نمی تونه بره
بره بیرون مسخره میشه
ازدواج نمی تونه کنه
سرکار نمی تونه بره
تفریح نمی تونه بره
الان تلویزیون داشت اتفاقا می گفت برای کودکان اوتیستیک باید دندون پزشکی مخصوص داشت بعد ما نداریم
یعنی حتی شرایط پزشکی ش هم نیست
این داره زندگی می کنه؟

بله داره زندگی میکنه