گفتگو آزاد | نُسخه [467]

[ابراهیم هادی]

شاعر سرود که
دَر لامِسه هَم میشَوَد اَز مَزه سُخَن گُفت

شیرینیِ آغوشِ تو را قَند نَدارَد 

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست

تا اشارات نظر، نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن میگویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
هوشنگ ابتهاج


+
منم مشاعره

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است

امی بس غم و شادی که پس پرده نهان است
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است

---

چند نوع مشاعره هست
یکی ش با حرف اخرش یه شعر دیگه میگی
یکی دیگه ش هم یه کلمه انتخاب می کنی از بیت نفر قبل با اون شعر میگی
یکی ش هم موضوعیه مثلا یه موضوع خاص

هیچوقت نتونستم با اینچیزا ارتباط برقرار کنم
همیشه برام یه جنگولک بازی بوده

---

عجب بحث سنگینی هم بود D:

سلام
میدونستی اگه چنتا اسکرین از اون پستایی که حذف شده بفرستیپیویم بهت شکلات هدیه میدم ؟
تولوخدا

پس همش با جنگولک بازی کردن بود ؟

---

فکر کنم تنها ارتباطت با شعر شعارهای انقلابی بوده D:
البته پسرا فقط نیچه دوست دارن که یکی بیاد با من درباره ی نیچه حرف بزنه قشنگ می تونم بشورمش واقعا چرا نیچه؟ D:

نه اونا هم نه
میدونی من شعر بد نیستم
یه ورژن دیگه از شعر رو بلدم در واقع
ینی یه شعری که کلمه شعر دومیش میشه به نوعی
بگیر منظورو دیگه

نیچه دیگه کیه  

 همان است که اسمش ریش داشت ولی خودش سبیل بود
:چه بی مزه:/