*اقیانوس*

[†ᴾᴼᴵˢᴼᴺ†]

تاریخچه‌ای مختصر از کاوش در دریای عمیق


سال ۱۵۲۱: فردیناند ماژلان تلاش کرد با استفاده از یک طناب ۷۳۰ متری متصل به وزنه، عمق اقیانوس آرام را بسنجد، اما طول طناب کافی نبود.
سال ۱۸۱۸: سِر جان راس موفق به گرفتن تعدادی کرم و عروس دریایی در عمق ۲۰۰۰ متری شد که نخستین نشانه‌های حیات در دریای عمیق بودند.
سال ۱۸۴۲: علی رغم یافته‌های جان راس، ادوارد فوربز تئوری پرتگاه خود را ارائه کرده و عنوان نمود در عمق بیش از ۵۵۰ متر، وجود حیات ممکن نیست.
سال ۱۸۵۰: مایکل سارس تئوری پرتگاه فوربز را با یافتن یک اکوسیستم غنی در عمق ۸۰۰ متری رد کرد.
سال ۱۸۷۲ تا سال ۱۸۷۶: کشتی «HMS Challenger» تحت فرمان ناخدا چارلز تامسون نخستین کاوش دریای عمیق را انجام داد که منجر به کشف گونه‌های جدیدی از جانداران در اعماق اقیانوس شد.
سال ۱۹۳۰: ویلیام بی‌بی و اوتیس بارتون نخستین انسان‌هایی بودند که در این سال به دریای عمیق سفر کردند. آن‌ها با استفاده از یک زیردریایی ابتدایی تحت عنوان بثیسفیر، توانستند میگو‌ها و عروس‌های دریایی ساکن عمق اقیانوس را مشاهده کنند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.



سال ۱۹۳۴: اوتیس بارتون با رفتن به عمق ۱۳۷۰ متری، رکورد جدیدی در این زمینه بر جای گذاشت.
سال ۱۹۵۶: ژاک کاستو و تیمش با زیردریایی کالیپسو، نخستین مستند رنگی از عمق اقیانوس تحت عنوان «دنیای ساکت» را ضبط و به دنیا عرضه کردند.
سال ۱۹۶۰: ژاک پیکارد و دون والش با زیردریایی Trieste به قعر گودال چلنجر (عمق ۱۰۷۴۰ متری، عمیق‌ترین نقطه زمین) در درازگودال ماریانا رفته و زندگی ماهی‌ها در این منطقه را مشاهده کردند. پیش از این زندگی ماهی‌ها در این عمق قابل تصور نبود.
سال ۱۹۷۷: اکوسیستم‌هایی اطراف چاه‌های گرمابی کف اقیانوس کشف شد که جانداران آن‌ها با انرژی شیمیایی (به جای انرژی نور خورشید) به زندگی ادامه می‌دادند.
سال ۱۹۹۵: داده‌های راداری ماهواره Geosat از حالت طبقه بندی شده (محرمانه) خارج شد و امکان ترسیم نقشه بستر پهنه‌های آبی را فراهم کرد.
سال ۲۰۱۲: جیمز کامرون کارگردان مطرح سینما، با زیردریایی Deepsea Challenger نخستین سفر انفرادی به گودال چلنجر را انجام داد.