بازی آنلاین
آپلود عکس
19-12-2012، 15:26
تکرار غریبانه دست هایت چگونه گذشت
وقتب روشنی چشمهایت در پشت پرده های مه آلود اندوه پنهان بود.
با من بگو از لحظه لحظه ای مبهم کودکیت.
از تنهایی معصومانه دستهایت.
آیا میدانی در وجود غم ها و دردهایت و در بی گدار ملال آور دوران زندگیت
حقیقت زلالیه دریاچه نقره ای جاریست.
الماس های کف دریاچه را ببین.
چه بی رحمانه شلاق از آب میخورند.
میخواهم دستانم تا ابد در دستانت آن چنان گره ای بخورد
که از فرود اولین آدم تا خروج آخرین آدم کسی نتواند این گره را باز کند.
و ریشه کند ذره ذره محبتم در قلبت .
تا تو با خون پرجوشت این نهال را بزرگ کنی تا من و تو سالیانی که گذشت
و ادمی بر روی زمین نبود و کوه ها و دریاها متلاشی شدند و درختان همه سوختند
و دیگر سایه های در دنیا نماند برای اندکی نشستن .
حتی زمانی که در زمین دیگر جایی برای دو نفر پیدا نشود.
من و تو درهم گره بخوریم و بشویم یکی و یکی و یکی و دو روح بشویم.
در یک بدن و این بدن اگر بدن تو باشد زیباتر می شویم.
در سایه ی این درخت محبت بنشینیم و شعر بخوانیم
و بخندیم و انوقت عشق معنا پیدا می کند.
چون تا توبخواهی گریه کنی من هم گریه می کنم. تا تو بخندی
لب های من به خنده باز می شود.
چون دیگر یکی هستیم و میدانم شیطان جایی در این نزدیکی ها با یک خوشه گندم
یا چند سیب نشسته تا باز مارا تبعید کند.
شقایقم یه وقت حرفش را گوش ندهی .مهسان با توهم هستم.
ما یک بار گول شیطان را خوردیم و دیگر نباید تکرار بشود.
شقایقم میخواهم همینجور که دستتو توی دستانم گذاشتی
کمی با تو پرواز کنم.
و تو را به زمان های گذشته به همان وقت هایی که اگر نبودی
وو اگر با دستان مهربانت اشک هایم را جمع نمی کردی این رود باریک زیر پایمان
همه اش اقیانوش میشد و من تو را در خود غرق می کردم
و شاید هم خوراک این کوسه های گرسنه میشدیم.
. هرگز دیگر خبری از یک بدن و دو روح وجود نداشت.
تو بودی که قطره قطره اشکهایم را جمع کردی.
و همه ی انها را در این دشت ریختیکه در کنارامان هست.
چقدر هم زیبا شده . په گلهایی بیا کمی اینجت قدم بزنیم.
وقتب روشنی چشمهایت در پشت پرده های مه آلود اندوه پنهان بود.
با من بگو از لحظه لحظه ای مبهم کودکیت.
از تنهایی معصومانه دستهایت.
آیا میدانی در وجود غم ها و دردهایت و در بی گدار ملال آور دوران زندگیت
حقیقت زلالیه دریاچه نقره ای جاریست.
الماس های کف دریاچه را ببین.
چه بی رحمانه شلاق از آب میخورند.
میخواهم دستانم تا ابد در دستانت آن چنان گره ای بخورد
که از فرود اولین آدم تا خروج آخرین آدم کسی نتواند این گره را باز کند.
و ریشه کند ذره ذره محبتم در قلبت .
تا تو با خون پرجوشت این نهال را بزرگ کنی تا من و تو سالیانی که گذشت
و ادمی بر روی زمین نبود و کوه ها و دریاها متلاشی شدند و درختان همه سوختند
و دیگر سایه های در دنیا نماند برای اندکی نشستن .
حتی زمانی که در زمین دیگر جایی برای دو نفر پیدا نشود.
من و تو درهم گره بخوریم و بشویم یکی و یکی و یکی و دو روح بشویم.
در یک بدن و این بدن اگر بدن تو باشد زیباتر می شویم.
در سایه ی این درخت محبت بنشینیم و شعر بخوانیم
و بخندیم و انوقت عشق معنا پیدا می کند.
چون تا توبخواهی گریه کنی من هم گریه می کنم. تا تو بخندی
لب های من به خنده باز می شود.
چون دیگر یکی هستیم و میدانم شیطان جایی در این نزدیکی ها با یک خوشه گندم
یا چند سیب نشسته تا باز مارا تبعید کند.
شقایقم یه وقت حرفش را گوش ندهی .مهسان با توهم هستم.
ما یک بار گول شیطان را خوردیم و دیگر نباید تکرار بشود.
شقایقم میخواهم همینجور که دستتو توی دستانم گذاشتی
کمی با تو پرواز کنم.
و تو را به زمان های گذشته به همان وقت هایی که اگر نبودی
وو اگر با دستان مهربانت اشک هایم را جمع نمی کردی این رود باریک زیر پایمان
همه اش اقیانوش میشد و من تو را در خود غرق می کردم
و شاید هم خوراک این کوسه های گرسنه میشدیم.
. هرگز دیگر خبری از یک بدن و دو روح وجود نداشت.
تو بودی که قطره قطره اشکهایم را جمع کردی.
و همه ی انها را در این دشت ریختیکه در کنارامان هست.
چقدر هم زیبا شده . په گلهایی بیا کمی اینجت قدم بزنیم.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
