" داستــآن هــآی عــآشقــآنه "

[Apathetic]

صبور باش

آن زمان که روزهای تو ره بدان جا نمی برند که باید

وقتی که حجاب ابرهای انبوه آسمان را

نهان می دارد

و راه که بر آن گام نهاده ای دشوار می گردد

و نا هموار

باری صبور باش

و چون آن که بر آن می کوشی برنمی دهد

هنگام که گرفتگی پیشانی بر گشادگی لب

فزونی می یابد

و آن لحظه که می پنداری همه چیز فرو می پاشد

آری صبور باش

نومیدی اگر گاه به دل نشیند چه باک

دست از طلب نباید داشت

که خورشید همواره در آسمان است

پیوسته در جایی می درخشد

دست فراز آر به جان بکوش

پرده های ابر بدر

و پیوسته به خاطر نگه دار :

هر روز به تمامی فرصتی دیگر است

تنها بردباری پیشه کن به اطمینان

که بخت همواره یار تو خواهد بود