13-02-2013، 17:00
اسمش را میگذاریم دوست مجازى...
اما آن سو یك آدم حقیقى نشسته...
خصوصیاتش را كه نمیتواند مخفى كند...
وقتى دلتنگى ها و آشفتگى هایش را مینوسد...
...وقت میگذارد برایم...
...وقت میگذارم برایش...
نگرانش میشوم...
دلتنگش میشوم...
وقتى در صحبتهایم به عنوان دوست یاد میشود مطمئن میشوم كه حقیقیست...
هر چند كنار هم نباشیم...
هر چند صداى هم را نشنیده باشیم...
من برایش شادى و سلامتى آرزو دارم هر كجا باشد.
اما آن سو یك آدم حقیقى نشسته...
خصوصیاتش را كه نمیتواند مخفى كند...
وقتى دلتنگى ها و آشفتگى هایش را مینوسد...
...وقت میگذارد برایم...
...وقت میگذارم برایش...
نگرانش میشوم...
دلتنگش میشوم...
وقتى در صحبتهایم به عنوان دوست یاد میشود مطمئن میشوم كه حقیقیست...
هر چند كنار هم نباشیم...
هر چند صداى هم را نشنیده باشیم...
من برایش شادى و سلامتى آرزو دارم هر كجا باشد.