❄ اَشعـآر مهــכے مـوسَـوے ❄【غـزل پستـ مـدرنـ】

[Nυмв]

صدای بوقِ ممتد :

صدای بوقِ ممتد... صدای گریه ی مرد
کسی سکوت مرا منفجر نخواهد کرد؟!

در انتظار کسی آنطرف تر از تلفن
در انتـِ... هایِ تو را های هایِ زن، از درد

و ترس... مثل کسی که سیاه می شَــ.. و ترس
و بعد می پاشد توی صحنه چیزی زرد

صدای بوق... کسی نیست/ در جهان جز زن
صدای بوق دوباره مرا به خود آورد!

صدای بوق... شبیه تصادفی در ذهن
صدای بوق... و لرزیدن از سـَ سـَ سـَ.. سرد

صدای بوق... مرا از همان طرف بردار
صدای بوق... از آنسوی خط به من برگرد

صدای بوق... و انگشت های لرزان که...
صدای بوقِ ممتد... صدای گریه ی مرد

❅ ❅ ❅
 
شــآعرِ تمــآمـ شُدهـ :↓


نگاه مے کنم از غم بـہ غم کـہ بیشتر است

بـہ خیسے چمدانے کـہ عازم سفر است

من از نگاـہ کلاغے کـہ رفت فهمیدم

کـہ سرنوشت درختان باغمان تبر است

بـہ کودکانـہ ترین خواب هاے توے تنت

بـہ عشقبازے من با ادامـہ ے بدنت

بـہ هر رگے کـہ زدے و زدم بـہ حسّ جنون

بـہ بچّـہ اے کـہ توام! در میان جارے خون

بـہ آخرین فریادے کـہ توے حنجرہ است

صداے پاے تگرگے کـہ پشت پنجرہ است

بـہ خواب رفتن تو روے تخت یک نفرہ

بـہ خوردن ِ دمپایے بر آخرین حشرہ

بـہ «هرگز»ت کـہ سؤالے شد و نوشت: «کدام؟»

بـہ دست هاے تو در آخرین تشنّج هام

بـہ گریـہ کردن یک مرد آن ور ِ گوشے

بـہ شعر خواندن ِ تا صبح بے هماغوشے

بـہ بوسـہ هاے تو در خواب احتمالے من

بـہ فیلم هاے ندیده، بـہ مبل خالے من

بـہ لذّت رؤیایت کـہ بر تن ِ کفے ام...

بـہ خستگے تو از حرف هاے فلسفے ام

بـہ گریـہ در وسط ِ شعرهایے از «سعدی»

بـہ چاے خوردن تو پیش آدم بعدے

قسم بـہ اینهمـہ کـہ در سَرم مُدام شدہ

قسم بـہ من! بـہ همین شاعر تمام شدہ

قسم بـہ این شب و این شعرهاے خط خطے ام

دوبارہ برمے گردم بـہ شهر لعنتے ام

بـہ بحث علمے بے مزّـہ ام در ِ گوشت

دوبارہ برمے گردم بـہ امن ِ آغوشت

بـہ آخرین رؤیامان، بـہ قبل کابوس ِ ...

دوبارہ برمے گردم، بـہ آخرین بوسه!

---

❅ ❅ ❅
تو آمدے: ↓

تو آمدے کـہ بگویی: اگر... اگر مے رفت...

تو آمدے و کسے داشت سمت در مے رفت!

تو آمدے و چنان زل زدے بـہ پوچے من

کـہ داشت حوصلـہ ے انتظار سر مے رفت!!

تو آمدے و کسے گوشـہ ے غزل هے با ↓

ردیف و قافیـہ هایے عجیب ور مے رفت

تو آمدی، کلماتے کـہ مرد ساختـہ بود

شبیـہ صابون از دست شعر در مے رفت

از اینکـہ آمدہ تا... بیشتر پشیمان بود

از اینکـہ آمدہ تا... هرچـہ بیشتر مے رفت!

اشارہ کرد خدا سمت پرتگاه... ولے ↓

بـہ گوش من... و تو این حرف ها مگر مے رفت!

■ ■ ■

تو آمدے کـہ بگویی... بـہ گریـہ افتادی!

و پشت پنجرہ انگار یک نفر مے رفت

---

❅❅❅
قبـل از تـو هیــچ وقــت... بعـد از تـو هیــچ کــس✕


از خواب ها پرید، از گریـہ ے شدید

اما کسے نبود... اما کسے ندید...



از خواب مے پرم، از گریـہ ے زیاد

از یک پرندہ کـہ خود را بـہ باد داد



از خواب مے پرے از لمس دست هاش

و گریـہ مے کنے زیر ِ پتو یواش



از خواب مے پرم مے ترسم از خودم

دیوانـہ بودم و دیوانـہ تر شدم



از خواب مے پرے سرشار خواهشے

سردرد دارے و سیگار مے کشے



از خواب مے پرم از بغض و بالشم

کـہ تیر خوردہ ام کـہ تیر مے کشم



از خواب مے پرے انگشت هاش در...

گنجشک پر... کلاغ پر... پر... پرندہ پر...



از خواب مے پرم خوابے کـہ درهم است

آغوش تو کجاست؟! بدجور سردم است



از خواب مے پرے از داغے پتو

بالا مے آوری... زل مے زنے بـہ او...



از خواب مے پرم تنهاتر از زمین

با چند خاطره، با چند نقطـہ چین



از خواب مے پرے شب هاے ساکت ِ

مجبور ِ عاشقی! محکوم ِ رابطه!



از خواب مے پرم از تو نفس، نفس...

قبل از تو هیچ وقت... بعد از تو هیچ کس...



از خواب مے پرے از عشق و اعتماد!

از قرص کم شده، از گریـہ ے زیاد



از خواب مے پرم... رؤیاے ناتمام!

از بوے وحشے ات لاے لباس هام



از خواب مے پرے با جیر جیر تخت

از گرمے تنش... سخت است... سخت... سخت...



از خواب ها پرید در تخت دیگرے

از خواب مے پرم... از خواب مے پری...



چیزے ست در دلت، دردے ست در سرم

از خواب مے پری... از خواب مے پرم...