«آنتی کره»

[khadem.alshohada]

این تایپیک واقعا حرف دل منو زده :| ..
نمیفهمم واقعا چرا بعضیا این کره ایا ک همه کپی پیس و عملن و دوس داره !..
اصن خیلی مسخرن .. نه خوشگلن نه صدا دارن |: 
بعضیا واقعا خودشونو خفه کردن با کره .. ی سری آدمایی و میشناسم ک با فرهنگ کره بیشتر ع فرهنگ خودشون آشنایی دارن ..
واقعا باید برا ی همچین آدمای جوگیری متاسف بود .. (:

بله متاسفانه اینقدر تو نخ کره هستن که مملکت خودشون رو کلا فراموش کردن

---

ضوابط پخش فيلم و سريال در صداوسيما بسيار خاص و به عبارتي سختگيرانه است. با اينکه طي سالهاي اخير مديران تلويزيون تعداد زيادي از فيلمهاي روز جهان و گاه سريالهاي مشهور و شناخته شده خارجي را پخش مي کنند، اما همچنان ضوابط پخش براي نمايش آثار خارجي دشوار است و به همين دليل از ميان چندين فيلم و سريالي که طي سال در کشورهاي مختلف توليد مي شود، تعداد اندکي قابليت پخش از تلويزيون را پيدا مي کنند.

بحث بر سر اينکه اعمال اين ضوابط تا چه اندازه منطقي و صحيح است و با روح کلي فرهنگ جامعه و شرايط اجتماعي کشور ما همخواني و هماهنگي دارد، در اين مقال نمي گنجد، ولي اشاره به خاص بودن ضوابط پخش، باعث مي شود به اين نکته توجه داشته باشيم که در دنيا براي ما فيلم توليد نمي کنند، بلکه با توجه به ذائقه و خواست مخاطبان جهان آثار تصويري ارايه مي شوند.

سياستهاي تلويزيون در زمينه پخش فيلم و سريال خارجي به گونه اي است که استفاده از فيلمهاي خانوادگي که از مضامين يا تصاوير غيراخلاقي کمتري برخوردار باشند را موجب مي شود. در ميان کشورهاي آسيايي که از توليد مناسبي در زمينه فيلم و سريال برخوردارند، در حال حاضر چين و ژاپن و کره جنوبي آثاري توليد مي کنند که با ضوابط پخش تلويزيون ما بيشتر سازگارتر است.برهنگي کمتري دارد، مضامين ارايه شده از جنبه هاي انساني بيشتري برخوردارند، آثار پرتحرک، حادثه اي و پليسي خوبي با استفاده از فناوري روز توليد مي کنند و به جهت فرهنگي نيز نزديکي بيشتري با مخاطبان کشور ما دارد.

---

فرهنگ در خدمت اقتصاد کره



در ميان کشورهايي که نام برده شد، کره جنوبي گوي سبقت را از بقيه ربوده است. اين کشور که با استفاده از الگوهاي آمريکايي، سياستهاي فرهنگي خود را پيش مي برد و فضاي کلي جامعه اين کشور نيز به گونه اي است که در کنار توجه به سنت هاي خود، به نمودهاي مدرنيته نيز دلبستگي زيادي نشان مي دهند، با اين حال کره جنوبي از اوايل دهه 90 ميلادي درصدد برآمد تا از اقتصاد و فرهنگ پوياتر و بالنده تري برخوردار شود.

به همين دليل، خيلي زود دست به کار شدند و با افزايش توليدات اقتصادي در قالب صفت لوازم خانگي و بعد توليد خودروسازي مطابق با شرايط روز توانستند نامي در آسيا و جهان براي خود دست و پا کنند. در اين بين بخش فرهنگي همواره مي تواند معرف بسيار بهتري باشد و توده هاي مردم را به سمت استفاده از کالاهاي يک کشور هدايت کند.

در اين راستا، تاجران و مديران تبليغاتي شرکتهاي بزرگ کره جنوبي به سراغ ساخت فيلم و سريال رفتند. آنها براي اينکه کشور خود را صاحب تمدن و انديشه مستقل نشان بدهند، به سراغ آثاري رفتند که بتواند بخشهايي از تاريخ اين کشور را زنده کند و به ديگر کشورهاي جهان بشناساند.

از اين طريق علاوه بر اينکه درآمد قابل توجهي از فروش اين فيلمها و سريالها نصيب سازندگان مي شود، عامه مردم، اين کشور را بهتر بشناسند و بر اساس خاطره خوشي که از تماشاي آثار توليد شده آنها نصيب شان شده است، محصولات اين کشور را بهتر بخرند...

---

بازار ايران، لقمه اي چرب




اما در سريالهايي چون جومونگ که افراد حقيقي يا حقوقي توليد و پخش آن را دنبال مي کنند مي خواهند از آن بهره اقتصادي قابل قبولي ببرند. به خصوص که ساخت آن با وجود صرف هزينه و زمان زياد همچنان ادامه پيدا مي کنند و سري دوم آن با نامي متفاوت ارايه مي شود. اما به راستي چه کساني بودجه ساخت چنين سريالي را تأمين مي کنند که از برگشت سرمايه خود اطمينان کامل دارند.

با نگاهي دوباره به مطالبي که در ابتداي اين گزارش آورده شد، به اين نکته بسيار مهم بايد توجه داشته باشيم که همان شرکتهايي که از ابتداي دهه نود ميلادي به دنبال ارايه توليدهاي صنعتي خود بودند، براي اينکه بتوانند جاي پايشان را در کشورهاي مختلف باز کنند و بازار را در اختيار بگيرند، در وهله نخست نياز داشتند تا نام کره جنوبي به عنوان يک کشور صاحب فرهنگ و صنعت را بر سر زبانها بيندازند.

اگر نگاهي به شرايط خريد خودمان داشته باشيم اين موضوع بيش از پيش ملموس است. در حال حاضر وقتي براي خريد وسايل مختلف از جمله لباس، ماشين يا وسايل خانه به فروشگاه مراجعه مي کنيم، به محض اينکه نسبت به خريد کالايي اظهار تمايل مي کنيم، اولين سؤالي که از فروشنده مي پرسيم اين است که کالا کجايي است؟ يعني اينکه مي خواهيم بدانيم چه کشوري آن را توليد کرده است و با توجه به ذهنيت هاي مختلفي که از اين کشور چه در زمينه فرهنگي و چه تجربه قبلي از خريد وسايل توليدي آن داشته ايم، نسبت به خريد يک جنس اقدام مي کنيم.

زماني بود که در کشور ما مردم با نام ويتنام روي وسايل مختلف از جمله کفش بيگانه بودند و بيشترين چيزي که ما درباره مردم اين کشور مي دانستيم اين بود که زماني آمريکا به اين کشور حمله کرده است، اما در حال حاضر بيشتر مردم مي دانند که بسياري از کارخانه هاي صاحب برند در جهان از جمله آديداس در اين کشور شعبه دارند و به توليد مي پردازند، اما هنوز هم نسبت به توليدات اين کشور با نوعي بيگانگي مواجه مي شويم.

---

فراموشي اسطوره هاي ايراني

به راستي داستانهاي شاهنامه يا قصه هاي ايراني هزار و يکشب با آن همه جزييات مسحور کننده يا جايي همانند تخت جمشيد که مهد تمدن ايران باستان و حتي جهان- با توجه به قانون حقوق بشر کورش که سندي بسيار مهم و جهاني است- چه کم از تاريخ کره جنوبي دارد که مشخص است بسياري از داستانهاي آن نيز ساخته و پرداخته ذهن نويسندگان است تا اين که سند تاريخي براي آن وجود داشته باشد.بايد مديران فرهنگي ما در نظر بگيرند اگر شخصيتي همانند رستم شاهنامه فردوسي الگوي جوانان ايراني قرار بگيرد، بهتر است يا جومونگ که سوپرمني شرقي است.منبع:روزنامه قدس

---

««بالای 60% مردم کره جنوبی بی دین یا خارج از دین «مرتد» هستند