05-09-2018، 14:23
(02-09-2018، 14:00)Actinium نوشته است: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.وای این اطلاعات، دقیقا همون چیزی هست که من دنبالش میگشتم. همه رو یه جا با هم گفتین. ممنون واقعا.
متن آهنگ «بِبُر به نام خداوندت» از محسن چاوشی همراه با توضیح و تفسیر
دکلمه (حسین صفا):
چه حکمتیست در این مُردندر عاشقانهترین مُردنو مغز را به فضا بُردنو گریه را به خَلا بُردنچه حکمتیست که در آغازنگاهِ من به سرانجام است
***
(محسن چاوشی):
بِبُر به نامِ خداوندتکه لطف خنجر ابراهیمبه تیز بودن احکام استنبخش مرتکبانت راتو حکمِ واجبالإجراییو عشق جوخۀ اعدام استبه دستِ آه بسوزانمکه شعلهور شُدنم دود استکفن به سرفه بپوشانمکه سربهسر بدنم دود استو نخبهنخ دهنم دود استغمت غلیظترین کام استسرنگها همگان قرمزو رنگها همگان قرمزسَماع مُولویان قرمزجهان کرانبهکران قرمزکه نقشی از رُژِ گلگونتهنوز بر لبِ این جام استبگو ستارۀ دُردانهدر انزوای رصدخانهکدام کوزه شکست آن روزکه با گذشتنِ نُهصد سالهنوز حلقۀ دستانشبه دورِ گردن خیّام استببین چقدر اسیرم منچنان بکش که پس از مُردنهزار بار بمیرم مندسیسههای تو، میبینی؟!ورید پاکِ امیرم منکه در تدارکِ حمّام استچه حکمتیست در این مُردندر عاشقانهترین مُردنو مغز را به فضا بُردنو گریه را به خَلا بُردنچه حکمتیست که در آغازنگاهِ من به سرانجام است
توضیحات:
«ابراهیم» در بند نخست همانگونه که مشخص است به یکی از داستانهای اساطیری کتاب مقدس که دربارۀ فرمان گرفتن ابراهیم مبنی بر قربانی فرزندش است اشاره دارد. در اینجا عاشق، معشوق را به ابراهیم تشبیه کرده و خود را همچون قربانی او، که عاشق در برابر فرمان او همچون قربانی در برابر فرمان لازمالإجرای ابراهیم است و کاملاً از خود رهیده، و تابع معشوق خویش شده و دست از جان شسته و خالصالنه در برابر او زانو زده است.
این بخش یادآور آهنگ دریزه از آلبوم «پاروی بیقایق» است که میگوید:
بهترین تصویر عُمرم
عکس زانو زدنم بود
در بند دوم نیز «دود» یک معنای دو وجهی دارد. از طرفی به عبارت معروف «دودِ آه» اشاره دارد که در ادبیات برای نشان دادن آتش درونی عاشق و دودی که با هر آهی او از دهان و جانش بر میخیزد بکار میرود؛ شاعر در اینجا این مفهوم ادبیات کلاسیک را با دود سیگار که از دهان خارج میشود و انسان موقع غم به آن پناه میبرد قیاس کرده؛ که همراه با دود آه که از نهاد عاشق بر میآید، نخبهنخ دهان او نیز دود شده است.
حافظ میگوید:
دود آه سینۀ نالان من
سوخت این افسردگان خام را
«قرمز» نیز در بند سوم رنگ عشق است. در اینجا عاشق تمامی عشق و شوری را که در هستی جریان دارد نشانی از عشقی میداند که میان او و معشوق وجود دارد. در عرفان از هزاران سال پیش این تلقی وجود داشته است که عشق یا به تعبیر یونانی آن «اِروس» باعث حرکت و کشش تمامی اجزای عالم میشود و هستی نیز در ابتدا با جوشش عشق از نیستی یا chaos یا هرج و مرج یا نیستی اولیه ایجاد شد.
حافظ متناسب با همین تلقی گفته است که:
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
و اینکه رنگ سرخ رنگ عشق است:
به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
«سماع مولویان» هم اشاره به سماع یا رقصی دارد که هواداران مشرب مولوی یا مولانا به تبعیت از او و شمس تبریزی انجام میدهند، که آن نیز رنگی از عشق و سرمستی و شور و دیوانگی دارد.
قضیه «خیام» و «کوزه» و «دسته» نیز در بند چهارم اشاره به یکی از رباعیات معروف خیام دارد و شاعر به تعبیری آن را با الهام از این رباعی معروف سروده:
این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بودهست
این دسته که بر گردن او میبینی
دستیست که برگردن یاری بودهست
«رصدخانه» نیز اشاره به حرفۀ اصلی خیام دارد که همانا نجوم و ستارهشناسی بوده است؛ خیام در ابتدای زندگی خود سالها در رصدخانۀ اصفهان همراه با تنی چند از منجمین عصر خود تقویم جلالی را تنظیم کرد، که هنوز هم دقیقترین تقویم دنیا به شمار میرود.
«نهصد سال» نیز اشاره به سالیانی دارد که از دورۀ خیام تا عصر ما میگذرد. خیام در قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری زندگی میکرد.
«وَرید پاک امیر» در بند پنجم اشاره به قتل امیر کبیر صدر اعظم معروف ناصرالدین شاه دارد که در حمام فین کاشان با بُریدن وَریدش کشته شد.