رفت كه رفت گور باباش

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

میخواهم مثلِ تو باشم!

عاشق کنم اما پایش نمانم...
دلتنگ کنم اما قرارش نباشم...
بندازمش در سیاه چاله ی بی تفاوتی و دست نکشم تا بیرون بیاورمش،
بگذارم از شدت دوست داشتنم جان بدهد،به بازی بگیرم روح و روانش را...
میخواهم مثل تو باشم!
دائم بگویم
یعنی به این زودی عاشقم شدی؟!
بعد با صدای بلند بخندم،
بزنم تویِ ذوقش...
کاری کنم که یک راست برود اتاقش...
در را قفل کند و به پهنای صورت اشک بریزد...
میخوام مثل تو باشم!
به سنگ تپنده ی گوشه ی سینه ام بگویم
عشقم میکشه باهاش اینجور رفتار کنم،مگه من گفتم عاشقم شه؟
وقتی پیام داد
باید باهات صحبت کنم
در جواب بفرستم
بزار واسه بعد،اصلا حوصله ندارم
میخواهم مثل تو باشم!
ادعا کنم همه ی شهر خاطرخواهم هستند و دائم سرکوفت بزنم که برو خدایت را شکر کن که جواب سلامت را میدهم
اصلا به رویِ خودم نیاورم که در قبالِ دوست داشتنش مسئولم
و وقت و بی وقت،فقط زخم زبان تحویلش بدهم
میخواهم مثل تو باشم!
دقیقا در اوج وابستگی بگویم
ببین ما بدرد هم نمیخوریم،تلاشت رو که کردی اما نتونستی...
بزنم زیر تمام قول و قرارها و برایم مهم نباشد چه به سرش می آید...
بی خبر خطم را عوض کنم
و هزاران دلم تنگ شده برات،
حداقل بزار یه لحظه صداتو بشنوم
و بیشمار بغض و گریه را پشت خط خاموشم به فراموشی بسپارم...

حال رفت كه رفت^^ منم مثل او...