مُـشـاعِـرِه نُـسـخِـه [ 3 ]

[فرنودِ بن گیومرث]

در چین زلفش ای دل مسکین چه گونه ای
کآشفته گفت باد صبا شرح حال تو

[شـــقآیــق]

وقت اجلم ناله نه از رفتن جانست
از یار جدا می شوم این ناله از آن است

[فرنودِ بن گیومرث]

تو نیز باده بچنگ آر و راه صحرا گیر
که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

[شـــقآیــق]

دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلي سرشار از غم دارم امشب

[فرنودِ بن گیومرث]

بر رهگذرت بسته ام از دیده دو صد جوی
تابو که تو چون سرو خرامان بدرآئی

[شـــقآیــق]

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

[فرنودِ بن گیومرث]

تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز
بنیاد بر کرشمه جادو نهاده ایم

[شـــقآیــق]

منم و دلی که دانم به دو دست دارم او را
اگرش نگاه داری به تو می سپارم او را

[فرنودِ بن گیومرث]

آشنایان ره عشق گرم خون بخورند
ناکسم گر بشکایت سوی بیگانه روم.

[شـــقآیــق]

میترسم از آنکه بانگ آید روزی
کای بیخبران راه آن است و نه این