بغض قلم ❥ ..

[_.sheidg._]

منتظر کدام معجزه ای؟
دلش اگر با تو بود؛
قصدِ خوب کردن
حالت را اگر داشت؛
با جمله ای تمام پل های شکسته ی پشت سرتان
را تعمیر میکرد!
قبول کن که معجزه در عشق است که اتفاق
می افتد
نه در نگاه سرد و بی تفاوتی که تا مغز استخوانت را میسوزاند...

[امیر‌حسین]

کاش نقشه سرزمینم به جای گربه
شبیه سگ بود
تا مردمانش بجای خیانت “وفا” داشتند…

[_.sheidg._]

باید یاد گرفت

به هیچکس اعتماد نکرد

چون یهو میشن اون

ابلیسی که

[_._hnw_._]

دروغ ها را میخوریمـ وقتی قلبمان گرسنع است
خوراک قلب تنها دروغ استـ

[Actinium]

طبیعت همیشه حرف هایی برای گفتن داشته.

حرف غروب وقتی راه شب را باز میکند
تا در تاریکی محض فرو بروی،
تا گوش تا گوش در قیر شب غرق بشوی،
تا تمام سیمای نورانی روز پشت شب پنهان بشود،
این است:

که تنها یک حقیقت روشن تر از روز برای همه گفته شود،
تا همه یک اصل، یک واقعیت عظیم را به چشم خود هر بامداد ببینند،
تا همه بفهمند که:

پایان شبِ سیه سپید است؛
که در هر حال
یا در سیاهی می میری
یا با امید روز همچنان ادامه می دهی،

که این سرنوشت محتوم هر موجود فانی روی زمین است؛
که این تنها حقیقتی است که هر انسانی زنده ای ناخودآگاه پذیرفته
ولو آنکه منکرترینِ آن باشد...

که یا به نبرد تاریکی و نور ایمان می آوری
و به طلیعه آقتاب آینده دل می بندی؛
یا ...ذره ذره در قیر شب ناپدید می شوی...

[αѕтer]

وقتی مطمئن بشی ناراحتیت واسه کسی مُهم نیس ..

دیگ ناراحتم باشی ، ب روت نمیاری !

[sama00]

گوشه اي تنها نشستم زير باران گريه كردم
هركجا رفتم به يادت نامسلمان گريه كردم
•
از همان روزي كه رفتي بي سر و سامان شدم من
مثل يك طفل يتيمي در خيابان گريه كردم
•
تا تو رفتي غصه خوردم بيصدا خون گريه كردم
از خدا پنهان نمانده اينكه پنهان گريه كردم
•
صورتم خندان و قلبم خون شد از عالم، نديدي
مثل يك ابر بهاري بين طوفان گريه كردم
•
تا كه باراني شد اين شهر پر از غم ، زود رفتم
گوشه اي تنها نشستم زير باران گريه كردم

#علي_صادقي

[αѕтer]

ببین تُ لعنتی ای ، پَ منم لعنتی ام !

چون من دیگ من نیستم ..

من تُ یِ لعنتی ام (:

[Actinium]

وقتی شب می شود و حصار تاریکی بر تمام گستره هستی سایه می افکند،
اهمیتی ندارد تو در اعماق صفحات کتابت گم شده باشی،
یا سوار بر بلمی کوچک،
بر سطح یک برکه به آرامی رو به سوی افق شناور باشی.

اینجا دستان شب آرام آرام تو را می نوازد،
دستانی که سنگینیِ هزاره ها، قرن ها و عصرها و دوره ها را،
بر بندبند انگشتان خود حمل می کند.

بوی شب تمام مشامت را پر میکند.
تصاویر و اوهام شب به هزارتوی قلبت می دود
و صدای ستون های تاریکی که امپراتوری هستی را یدک می کشد،
تا هزار-دالان مخروطی های گوشَت سوت می کشد.

بیا تا به پادشاه شب،
زنی که هزاران مرد نستوه،
و مردی که هزارن زن پُراندوه را
در قلب خویش حمل می کند
سرِ تعظیم فرود آوریم...

و یک بار...یک بار برای همیشه
طومار ناتوانی بشر را در هم بپیچیم...
و به حقیقت هستی
که همان واقعیت ازلی است
ایمان بیاوریم...

[#ɗѳkɦtɑʀʝɑɦɑɳɑɱi]

بـــــــﺳـــــــﻼﻣﺘـے

اونے ڪہ

تـــــا

ﺁﺧــــــﺮ ﻋـﻤﺮ ﺍﺯ قـلـبـتــ

ﺑــﯿﺮﻭﻥ ﻧـﻤـﯿـﺮه

ﻭﻟـے ﻣﺠـﺒـﻮﺭی ﺍﺯ

ﺯﻧـــבﮔﯿﺶ ﺑــﺮیﺑﯿــــــــﺮﻭن

---

خَندهـ هــاشو عِشقهــ، گریــهـ هــاشو عِشقهـ
قَهــراش قَشنگ بود دروغاشو عِشقهـ
اَخماشو عِشقهــ، چشماشو عِشقهـ
رَ؋ـتنش قَشنگ بود ر؋ـتنشو عِشقهـ
اَز وَقتیـ یــڪیـ ر؋ـت شَهــر پُر غَم شد
نیــستیـ ببیــنیـ میــگن زانویـ مَن خم شد
یــادگاریــایِـ تو هَــنوزم عزیــزهـ تو خونهـ
خاطراتت دارهـ تو مَغزم خون ریــزیـ میــڪنهـ
تَنهــایــیـ یَــعنیـ قَلب دَرد داریــو هــیــچڪیـ نمیــدونهـِ ...
هــنوز دوسِت دارم با هَــمیــن قَلب دَرد دیــونهـ ...