نظرسنجی: تا اخر خوندی یا زود گفتی چرته
خوندم
نخوندم
[نمایش نتایج]
 
 
امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امتیازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

به نظرم ارزش خوندن داره

#1
سلام.

امشب اومدم از خیلی چیزا بگم.
امروز زنگ آخر توی مدرسمون برنامه بود.گفتن به مناسبت یادواره شهداس.
طبق معمول همیشه از این که یه زنگ می ره سر از پا نمی شناختیم.
اما وقتی رفتیم سالن نمازخونه و با نمایشی که  طبق تصور قبلیمون باید خسته کننده می بود وقرار بود چند تا دانشجو برامون اجرا کنن روبه رو شدیم خوش حالی در رفتن از زیر درس و پرسش به یه چیز دیگه تبدیل شد..
دیگه فقط نگاهای خیره بود و گاهی هم اشک...
یه نمایش درمورد چند تا از پسر بچه هایی که به جبهه رفتن و در آخر همه شون به شهادت رسیدن.
شاید در این مورد زیاد شنیدید و دیگه براتون تکراری شده و بی اهمیت.
اما ارتون خواهش می کنم این متنو بخونید چون منم یکی هستم مثه خودتون.پس مثه بعضیا متن تکراری و خسته کننده از دوران جنگ ننوشتم.
 امروز شاید برای اولین بار یه کم در موردش فکر کردم. 
چند سال پیش کلی از جوونای این مملکت که خیلیاشون هم سن من و شما بودن عزمشونو جزم کردن و رفتن که حق دشمنی رو که می خواست آزادی رو ازمون بگیره و ایرانو مال خودش بکنه. نمی دونم چطور اما از خانواده هاشون.مادرا.پدرا.زنا.بچه ها دل کندن و رفتن میدون جنگ.
اصلا از شهادت اونا بگذریم چون برای همشون آرزو بود و الآنم دارن نتیجه شو می گیرن.
تا حالا به خونواده هاشون فکر کردین؟بچه هایی که هنوز به دنیا نیومده پدراشونو از دست دادن و آرزوی یه بغل و یه بابا گفتن رو دلشون موند و هنوزم مونده.به نظرتون وقتی من و شما رو می بینن که خیلی راحت می گیم اگه اونا نرفته بودن جنگ و این کارا رو نکرده بودن الآن ما آزاد بودیم  چه حسی پیدا می کنن؟
که چرا پدراشونو از دست دادن  و یک عمر به بچه های دیگه حسودیشون شد؟؟؟ برای این که الآن  بافتخار سرشونو بلند کنن و بگن من فرزند شهیدم یا این که از ترس توهین به خودشونو و خونوادشون اصلا به زبون نیارنش؟؟
یا جانبازای کشورمون.اونایی که حالا دارن از سرفه های شیمیایی شون و اعضای ازدست رفتشون و خیلی چیزای دیگه رنج می کشن اما شاید رفتارای بی فکرانه ماباعث شده شاید از بعضیاشون تا مرز پشیمونی برن.
یا یه بعد دیگه.چیزی که خودم تا بحال بهش فکر نکرده بودم.وقتی ما توی جاده یا خیابون یا هرجای دیگه یه مرده بر اثر تصادف و... رو می بینیم چه حسی پیدا می کنیم؟؟شاید تا چند روز هی توی ذهنمون اون تصویر مجسم بشه و حالمونو بگیره.با این که حتی اون فردو نمی شناختیم.
حالا فرض کنید توی روزای جنگ افراد یه گردان و دسته که همه با هم دوست و رفیق بودن باید جلوی چشمشون پرپر شدن دوستاشونو می دیدن اونم ب بد ترین شکل.و چه لحظه ایه دادن خبر شادت به خونواده یه شهید.چند نفری رفتن و تنها برگشتن...
پس اونا به غیر از زجر و وفشار جنگ فشارای روحی زیادی رو تحمل کردن.عموی من معلم شهید بود و مدیر تبلیغات یکی دوتا از عملیاتا.خیلی از دانش آموزاش جبهه رفتن و برنگشتن.بابام همیشه می گه عموم بایذ شهید می شد.در غیر این صورت شاید حتی به مرز دیوانگی می رسید چون خیلی ها رو از دست داده بود.دوستانی که به توصیه اون رفتن جبهه و هیچ وقت برنگشتن.
شاید در بی رحمانه ترین حالت بگین کسی مجبورشون نکرده بود.
اما چرا...کرده بود...نگرانی آینده من و شما...نگرانی گرفته شدن خاک مرزو بوممون توسط عربا و ...نگرانی ازدست رفتن آزادی یه ملت...
گرچه الآن تعریف آزادی برای ما فرق کرده..
فقط یه کم فکر کنید...
الآن اگه کشور ما زیر دست  عراق و غرب بود خود ما به پدر و مادرامون نمی گفتیم پس شماها اون روزا کجا بودین؟؟
فکر نمی کنید ما درمقابل تموم اون جوونایی که باخونشون به ما آزادی دادن مسئولیم؟؟؟در مقابل تموم اون مادرایی که هنوز انتظار استخون پسراشونو می کشن؟؟؟
من امروز سر اون نمایش گریه کردم.نه فقط به خاطر شهادت ناحقانه اون شهیدا.به خاطر خجالت از خودم...
می خوام اون قدر روی خودم کار کنم تا قهرمانم به جای اون فوتبالیستی که از نظر اخلاقی صد تا مشکل داره و یا بازیگری که توی شهرتش غرق شده به اون شهیدی که اون قدر شجاعت داشت تا برای محافظت از کشورش خودش به سمت مرگ بره تغییر پیدا کنه.
امیدوارم بهش برسم.
از پرحرفیام معذرت...
به نظرم ارزش خوندن داره 1
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
به نظرم ارزش خوندن داره 1
پاسخ
 سپاس شده توسط نفس. ، 11chelsea ، یاسی@_@ ، نفس♥♥♥
آگهی
#2
(14-06-2014، 16:18)زیبا محمدی نوشته است: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
 
سلام.

امشب اومدم از خیلی چیزا بگم.
امروز زنگ آخر توی مدرسمون برنامه بود.گفتن به مناسبت یادواره شهداس.
طبق معمول همیشه از این که یه زنگ می ره سر از پا نمی شناختیم.
اما وقتی رفتیم سالن نمازخونه و با نمایشی که  طبق تصور قبلیمون باید خسته کننده می بود وقرار بود چند تا دانشجو برامون اجرا کنن روبه رو شدیم خوش حالی در رفتن از زیر درس و پرسش به یه چیز دیگه تبدیل شد..
دیگه فقط نگاهای خیره بود و گاهی هم اشک...
یه نمایش درمورد چند تا از پسر بچه هایی که به جبهه رفتن و در آخر همه شون به شهادت رسیدن.
شاید در این مورد زیاد شنیدید و دیگه براتون تکراری شده و بی اهمیت.
اما ارتون خواهش می کنم این متنو بخونید چون منم یکی هستم مثه خودتون.پس مثه بعضیا متن تکراری و خسته کننده از دوران جنگ ننوشتم.
 امروز شاید برای اولین بار یه کم در موردش فکر کردم. 
چند سال پیش کلی از جوونای این مملکت که خیلیاشون هم سن من و شما بودن عزمشونو جزم کردن و رفتن که حق دشمنی رو که می خواست آزادی رو ازمون بگیره و ایرانو مال خودش بکنه. نمی دونم چطور اما از خانواده هاشون.مادرا.پدرا.زنا.بچه ها دل کندن و رفتن میدون جنگ.
اصلا از شهادت اونا بگذریم چون برای همشون آرزو بود و الآنم دارن نتیجه شو می گیرن.
تا حالا به خونواده هاشون فکر کردین؟بچه هایی که هنوز به دنیا نیومده پدراشونو از دست دادن و آرزوی یه بغل و یه بابا گفتن رو دلشون موند و هنوزم مونده.به نظرتون وقتی من و شما رو می بینن که خیلی راحت می گیم اگه اونا نرفته بودن جنگ و این کارا رو نکرده بودن الآن ما آزاد بودیم  چه حسی پیدا می کنن؟
که چرا پدراشونو از دست دادن  و یک عمر به بچه های دیگه حسودیشون شد؟؟؟ برای این که الآن  بافتخار سرشونو بلند کنن و بگن من فرزند شهیدم یا این که از ترس توهین به خودشونو و خونوادشون اصلا به زبون نیارنش؟؟
یا جانبازای کشورمون.اونایی که حالا دارن از سرفه های شیمیایی شون و اعضای ازدست رفتشون و خیلی چیزای دیگه رنج می کشن اما شاید رفتارای بی فکرانه ماباعث شده شاید از بعضیاشون تا مرز پشیمونی برن.
یا یه بعد دیگه.چیزی که خودم تا بحال بهش فکر نکرده بودم.وقتی ما توی جاده یا خیابون یا هرجای دیگه یه مرده بر اثر تصادف و... رو می بینیم چه حسی پیدا می کنیم؟؟شاید تا چند روز هی توی ذهنمون اون تصویر مجسم بشه و حالمونو بگیره.با این که حتی اون فردو نمی شناختیم.
حالا فرض کنید توی روزای جنگ افراد یه گردان و دسته که همه با هم دوست و رفیق بودن باید جلوی چشمشون پرپر شدن دوستاشونو می دیدن اونم ب بد ترین شکل.و چه لحظه ایه دادن خبر شادت به خونواده یه شهید.چند نفری رفتن و تنها برگشتن...
پس اونا به غیر از زجر و وفشار جنگ فشارای روحی زیادی رو تحمل کردن.عموی من معلم شهید بود و مدیر تبلیغات یکی دوتا از عملیاتا.خیلی از دانش آموزاش جبهه رفتن و برنگشتن.بابام همیشه می گه عموم بایذ شهید می شد.در غیر این صورت شاید حتی به مرز دیوانگی می رسید چون خیلی ها رو از دست داده بود.دوستانی که به توصیه اون رفتن جبهه و هیچ وقت برنگشتن.
شاید در بی رحمانه ترین حالت بگین کسی مجبورشون نکرده بود.
اما چرا...کرده بود...نگرانی آینده من و شما...نگرانی گرفته شدن خاک مرزو بوممون توسط عربا و ...نگرانی ازدست رفتن آزادی یه ملت...
گرچه الآن تعریف آزادی برای ما فرق کرده..
فقط یه کم فکر کنید...
الآن اگه کشور ما زیر دست  عراق و غرب بود خود ما به پدر و مادرامون نمی گفتیم پس شماها اون روزا کجا بودین؟؟
فکر نمی کنید ما درمقابل تموم اون جوونایی که باخونشون به ما آزادی دادن مسئولیم؟؟؟در مقابل تموم اون مادرایی که هنوز انتظار استخون پسراشونو می کشن؟؟؟
من امروز سر اون نمایش گریه کردم.نه فقط به خاطر شهادت ناحقانه اون شهیدا.به خاطر خجالت از خودم...
می خوام اون قدر روی خودم کار کنم تا قهرمانم به جای اون فوتبالیستی که از نظر اخلاقی صد تا مشکل داره و یا بازیگری که توی شهرتش غرق شده به اون شهیدی که اون قدر شجاعت داشت تا برای محافظت از کشورش خودش به سمت مرگ بره تغییر پیدا کنه.
امیدوارم بهش برسم.
از پرحرفیام معذرت...
به نظرم ارزش خوندن داره 1

محشرر بود کاملا راست میگی عزیزم
پاسخ
#3
خیلی طولانی بود من که تا اخر نخوندم ولی سپاس
دیگران را ببخش … نه به خاطرِ اینکه سزاوارِ بخشش اند …
.
به خاطر اینکه: گورِ بابا شون !!!

به نظرم ارزش خوندن داره 1





پاسخ
#4
ممنون واقعاقشنگ بودتاتهشوخوندم سپااااااااااااااس فراواااااااااااااان
به تاوان دلم ک شکست دلها رامیشکنم......
گناهش پای دلی ک دلم راشکست.................
پاسخ
#5
ینی چی بودددددددد
پاسخ
#6
تا اخر نخوندم Sad ولی حتما یک چیزی بوده که اشکتون را در اورده
Heart ما دخترا Heart صدامون جــــــیغ  رژامون جـــــیغ   میریم رو اعصاب مثل تــیــــغ
پاسخ


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.

موضوعات مرتبط با این موضوع...
  به شما بستگی داره
  دوست داری همسرت کدوم خصوصیات رو داره
  خدایی حرکت این پسرا چن تا لایک داره بدو که ازدستت رفته
  هر کی ی حرف دلی داره میتونه اینجا راحت حرفشو بزنه(البته بدون فوش)
Lightbulb خطای دید؟! (هرکی تونست جایزه داره ها ) +عکس
  کی از درس خوندن بدش میاد
  داره شروع میشهههههه جلوشو بگیرید نیاد زمانو نگه دارید باوا
  مدرسه رو دوس داری؟ چرا؟ (هرکی ی دلیل خوب بیاره جایزه داره!)
Tongue بدترین شیطونیت تو دوران بچگیت چی بوده ؟ (+عکس) عکس شیطون داره ها بدو بیا دیگه
  جدیدترین اختلاس مملکت به ارزش شش هزارو پانصد هزار میلیارد تومان!!!!

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان