♥...:: بغــــــــــض قلــــــــــــم ::...♥

[خانوم گل]

تذکر : از گذاشتن متن ترانه " جدا" خودداری کنید .!


یه گوشه ی دنج میخوام

یه گوشه ی دنج مثل...
مثل کجا؟
مثل صندوقخونه ی خونه ی مامان بزرگم؟
مثل یه کلبه توی یه جنگل؟
مثل یه جاده ی تاریک و ساکت؟
مثـــــــــــل چی؟
بذار فکر کنم


آهان یادم افتاد مثل خونه ی دکتر ارنست
همون کلبه ی بالای درخت...
آره جای خوبیه واسم
اون بالا ساکت و بی سر و صدا
من باشم و یه ورق کاغذ و گذشته و آینده
من باشم و ...

به به بی هوا صدای همدم معین پیچید تو خونه
میخوام برم
میخوام برم جایی که دست هیچ احد الناسی بهم نرسه( کاش مادر نبودم)
صدای هیچ بنی بشری تو گوشم نپیچه
میخوام برم یه جا که مجبور نشم به گیجگام فشار بیارم تا خودم و بکشونم



خدا تموم شدم...
همه ی اون شوق و ذوقا یهو رفت از دلم
همه چی پرکشید
فکر کنم دوباره بیفتم...


مثل باد سرد پاییز
غم لعنتی به من زد
حتی باغبون نفهمید
که چه آفتی به من زد...

---

ای پر از عاطفه در قحط محبت با من
کاش میشد بگشایی سر صحبت با من

هیچ کس نیست که تقسیم شود در اینجا
درد تنهایی و بی برگی و غربت با من

از خروشانی امواج نگاهت دیریست
باد نگشوده لبش را به حکایت با من

خواستم پر بزنم با تو به معراج خیال
آسمان دور شد از روی حسادت با من

بعد از این شور غزل های شکوفا با تو
بعد از این مرثیه و غربت وحسرت با من....

[خانوم گل]

خسته ام از آرزوها ، آرزوهاي شعاري
شوق پرواز مجازي ، بالهاي استعاري


لحظه هاي کاغذي را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بايگاني،زندگي هاي اداري


آفتاب زرد و غمگين ، پله هاي رو به پايين
سقفهاي سرد و سنگين ، آسمانهاي اجاري


با نگاهي سر شکسته،چشمهايي پينه بسته
خسته از درهاي بسته، خسته از چشم انتظاري


صندلي هاي خميده،ميزهاي صف کشيده
خنده هاي لب پريده ، گريه هاي اختياري


عصر جدول هاي خالي، پارک هاي اين حوالي
پرسه هاي بي خيالي، نيمکت هاي خماري


رو نوشت روزها را،روي هم سنجاق کردم:
شنبه هاي بي پناهي ، جمعه هاي بي قراري


عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزي ، باد خواهد برد باري


روي ميز خالي من، صفحه ي باز حوادث
در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري

[ali fahimi azad]

غم باد گرفتیم

[wushu]

به به

[del shekasteh]

من یاد گرفته ام …
دوست داشتن دلیل نمی خواهد …
ولی نمی دانم چرا …
خیلی ها …
و حتی خیلی های دیگر …
می گویند :
این روز ها …
دوست داشتن
دلیل می خواهد …
و پشت یک سلام و لبخندی ساده …
دنبال یک سلام و لبخندی پیچیده …
دنبال گودالی از تعفن می گردند …
..................................................................
دیشب …
که بغض کرده بودم …
باز هم به خودم قول دادم …
من سلام می گویم …
و لبخند می زنم …
و قسم می خورم …
و می دانم …
عشق همین است …
به همین ساده گی …

[خانوم گل]

دلم داره اتیش میگیره خدایا من را .........................................

---

لطف من زیاده ولی

ولی چی؟

---

لعنت به صداقت...

پیوسته دلم ز جور خویشان ریش است
این جور و جفای خلق از حد بیش است
بیگانه به بیگانه ندارد کاری
خویش است که در پی شکست خویش است
خویش است که در پی شکست خویش است
خویش است که در پی شکست خویش است
خویش است که در پی شکست خویش است....

[در جستجوی حقیقت]

ای خدا...
وقتی انسان را آفریدی او به دنبال امنیت بود...
امنیت و دوری از ظلم
صد سال گذشت...
هزار سال گذشت...
هزاران سال گذشتند...
پیامبری فرستادی...
پیامبرانی فرستادی...
هزاران پیامبر فرستادی...
تا برای انسان امنیت بیاورند
انسانی در راه دستیابی به امنیت کشته شد...
انسانهایی برای دستیابی به امنیت کشته شدند...
هزاران و میلیونها انسان جنگیدند و کشتند و کشته شدند تا به امنیت دست یابند تا ظلمی نباشد
هزاران رهبر جنگ گفتند: ما می جنگیم تا دیگر جنگی نباشد



اما انسان هرگز به امنیت دست نیافت...

[خانوم گل]

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن
ببین این گریه هام از عشق چه زندونی برام ساختن
خداحافظ گل پونه .گل تنهای بی خونه
لالایی ها ، دیگه خوابی ، به چشمونم نمی نشونه
یكی با چشمای نازش ، دل كوچیكمو لرزوند
یكی با دست ناپاكش ، گلای باغچمو سوزوند
تو این شب های تو در تو ، خداحافظ گل شب بو
هنوز آوار تنهایی ، داره می باره از هر سو
خداحافظ گل مریم . گل مظلوم پُر دردم
نشد با این تن زخمی، به آغوش تو برگردم
نشد تا بغض چشماتو ، به خواب قصه بسپارم
از این فصل سكوت و شب غمِ بارونو بردارم
نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی
تو كه بیدار بیداری ، بگو از شب چی می دونی
تو این رویای سر در گم ، خداحافظ گل گندم
تو هم بازیچه ای بودی، تو دست سرد این مردم
خداحافظ گل پونه ،كه بارونی نمی تونه
طلسم بغضو برداره ،از این پاییز دیوونه...

---

برای تو مینویسم
برای تویی که تنهایی هایم پرازیادتوست
برای تویی که قلبم منزلگه عشق توست
برای تویی که احساسم ازان وجود نازنین توست
برای تویی که تمام هستی ام درعشق توغرق شد
برای تویی که چشمانم همیشه به راهت دوخته است
برای تویی که قلبت پاک است
برای تویی که عشقت معنای بودنم است
برای تویی که ارزوهایت ارزویم است

[خانوم گل]

از اعماق وجود فریاد می کشم نه برای شنیدن
تنها برای مبارزه، مبارزه با سکوت
فریاد میکشم از اعماق قلبم بر ساحل دریای نیلگون چشمانت
در ساحل بارانی چشمانت تنها رنگ غم را میبینم
آرام شکست می خورم
و سکوت دنیایم را در بر میگیرد
فریاد، سکوت، غم و چشمانت به کناره میروند و تنها من میمانم
چگونه فریاد کشم وقتی در بند سکوت اسیرم ؟
کاش در زندان قلبت زندانی بودم و اسارت در بند سکوت را نمیدیدم
اسارتم در بندیست که قطورتر و محکم تر از تمامی بندهای دنیاست
سلولم کوچکتر از دلتنگترین قلبهای عاشق دنیاست
دیوارهایش به بلندای امواج ترانه عشاق و میله هایش به قطوری پیوند دو عاشق
خسته ام، خسته تر از همه مسافران دره دلتنگی
به کناری میروم، آرام و تنها مینشینم و فقط به امید فریاد یک نفر هستم، که مرا از بند این اسارت برهاند
فریاد از آن من نیست اما برای من و فقط من طنین انداز میشود
میدانم فاصله سکوت من تا فریاد تو خیلی زیاد شده است
اما منتظر می مانم، چون می دانم عاقبت فریاد تو در سکوت من طنین انداز خواهد شد
به امید رهایی یک اسیر از بند اسارت سکوت …

---

گاهی در خیال من
به شكل موج دریایی
كویری، كوه و صحرایی
گلی خوشرنگ و زیبایی
كنار چشمه ها گاهی
تو را در آب می بینم
اگر در خواب هم باشم
تو را در خواب می بینم
تو پنهان می شوی گاهی
میان چشم آهوها
تو را احساس باید كرد
میان رنگها، بوها
بگو آخر كجا هستی
همین نزدیك یا دوری
دل غمگین من دیگر
ندارد طاقت دوری......

[FARID.SHOMPET]

نام من عشق است
شبی با بید می رقصم، شبی با باد می جنگم
که چون شب‌بو به وقت صبح، من بسیار دلتنگم

مرا چون آینه هر کس به کیش خود پندارد
و الّا من چو می با مست و هشیار یکرنگم

شبی در گوشه ی محراب قدری ربّنا خواندم
همان یک بار تار موی یار افتاد در چنگم

اگر دنیا مرا چندی برقصاند ملالی نیست
که من گریانده‌ام یک عمر دنیا را به آهنگم

به خاطر بسپریدم دشمنان! چون نام من عشق است
فراموشم کنید ای دوستان! من مایۀ ننگم

“مرا چشمان دل سنگی به خاک تیره بنشانید”
همین یک جمله را با سرمه بنویسید بر سنگم

شاعر: علیرضا بدیع