12-07-2012، 17:31
زندگینامه
لئوناردو ويليام دي كاپريا در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لسآنجلس در ایالت کالیفورنیا متولد شد.پدرش جورج دي كاپريا نویسنده کتابهای کومیک و مادرش ارمهاین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه/ چهارم دی کاپریا در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو داوینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام ایکو پارک که موسوم به زاغه های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد.
آغاز بازیگری
او بازیگری را در ۵ سالگی با بازی در مجموعهٔ تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به طور جدی آغاز کند و به مدرسه John Marshall High School پیوست. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامههایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیر انگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ وارد سینما شد. آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر (Tobey Maguire) آشنا شد و دوستیشان تا کنون در جایش باقی است. در ۱۹۹۳ در نقش توبی در فیلم خوش درخشید و نامش در فهرست عنوان بهترین هنرپیشه نقش دوم قرار گرفت. در همان سال با ایفای زیبای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را میخورد در کنار جانی دپ قرار گرفت که نمرهاش کاندید شدن برای جایزهٔ اسکار در سن نوزده سالگی بود. در سال ۱۹۹۶ دیکاپریا در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت (اثر شکسپیر) حاضر گشت. اما با این همه فعالیت و کارنامهٔ خوب هنری فیلم پر سرو صدای تایتانیک (۱۹۹۷) بود که او را تبدیل به فوقستارهای در دنیای هالیوود کرد.
افول و صعود پس از تایتانیک
بعد از موفقیت بزرگ تایتانیک او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم سلبرتی وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی ۴ سال بعد از تایتانیک در مصاحبهای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سختترین دوران بودهاست. لئوناردو میگوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطهای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که من حال به دنبالش باشم».
بعد از آن لئوناردو در فیلم ضعیف ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشگران راضیکننده نبود و با شکست تجاری شدید مواجه شد.
در سال ۲۰۰۲ دیکاپیرو خود را از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکسهای کلیشهای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه میتونی منو بگیر به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و دار و دستههای نیویورکی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی را در کارنامهاش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت نمودند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه میتونی منو بگیر نامزد دریافت گوی طلایی شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار بهترین هنرپیشه نقش اول را برای او به ارمغان آورد.
همچنان دیکاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داد به طوری که خیلیها او را دنیروی جدید اسکور میخوانند گرچه هنوز هیچ اسکاری نصیبش نشدهاست.دیکاپرو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین و مت دیمون شد در ضمن هنوز ۲ همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دیکاپریو باقی ماندهاست. در این سال او برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار شد.
او فعالیتهای وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگهداری گوریلها انجام میدهد و نیز تقبل بخشی از کمکهای بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی است را به عهده دارد.لئو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی در مورد محیطزیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد. همچنین او در فیلم جاده انقلابی (۲۰۰۸) یک بار دیگر با کیت وینسلت همبازی شد. در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو از پرفروش ترین فیلم های ان سال شناخته شدند. در آمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد.
زندگي خصوصي
دیکاپریو دارای خانهای در شهر لسآنجلس و آپارتمانی در شهر نیویورک آمریکا است. وی همچنین صاحب جزیرهای در بلیز است.
او از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ با ژیزل بوندشن سوپر مدل برزیلی و از ان پس تا سال ۲۰۱۰ با بار رافائلی مدل اسرائیلی رابطه عشقی داشتهاست.
فيلم هايي كه لئوناردو دي كاپريا در انها بازي كرده است:
جي ادگار در سال 2011
سرآغاز در سال 2010
جزيره شانتر در سال 2010
جاده انقلابي در سال 2008
مجموعه دروغ ها درسال 2008
الماس خونين در سال 2006
رفتگان در سال 2006
هوانورد در سال 2004
اگه ميتوني منو بگير در سال 2002
دار و دسته هاي نيويوركي در سال 2002
ساحل در سال 2000
شهرت در سال 1998
مردي در نقاب آهني در سال 1998
تايتانيك در سال 1997
اتاق ماروين در سال 1996
رومئو و ژوليت در سال 1996
خورشيد گرفتگي كامل در سال 1995
خاطرات بسكتبال درسال 1995
برنده وبازنده درسال 1995
مهماني شليك با پا در سال 1994
چه چيزي گيلبرت گريب را آزار مي دهد در سال 1993
زندگي اين پسر در سال 1993
پيچك سمي در سال 1992
مخلوق 3 در سال 1991
جايزه ها
برنده جایزه زیباترین مرد جهان در سال 2011 و 2012
۲۰۰۸-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم جاده انقلابی
۲۰۰۶ -نامزد اسکار بازیگر نقش اول مرد برای فیلم الماس خونین
۲۰۰۶-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم الماس خونین
۲۰۰۶-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم رفتگان
۲۰۰۵ -نامزد اسکار بازیگر نقش اول مرد برای فیلم هوانورد
۲۰۰۵-برنده ی گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم هوانورد
۲۰۰۲ -نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم اگه میتونی منو بگیر
۱۹۹۷ -نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم تایتانیک
۱۹۹۶-برنده جایزه بهترین بازیگر خرس نقرهای جشنواره برلین برای فیلم رومئو و ژولیت
۱۹۹۴ -نامزد اسکار بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را میخورد
۱۹۹۴-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر تکمیلی برای فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار مي دهد.
لئوناردو ويليام دي كاپريا در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لسآنجلس در ایالت کالیفورنیا متولد شد.پدرش جورج دي كاپريا نویسنده کتابهای کومیک و مادرش ارمهاین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه/ چهارم دی کاپریا در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو داوینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام ایکو پارک که موسوم به زاغه های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد.
آغاز بازیگری
او بازیگری را در ۵ سالگی با بازی در مجموعهٔ تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به طور جدی آغاز کند و به مدرسه John Marshall High School پیوست. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامههایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیر انگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ وارد سینما شد. آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر (Tobey Maguire) آشنا شد و دوستیشان تا کنون در جایش باقی است. در ۱۹۹۳ در نقش توبی در فیلم خوش درخشید و نامش در فهرست عنوان بهترین هنرپیشه نقش دوم قرار گرفت. در همان سال با ایفای زیبای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را میخورد در کنار جانی دپ قرار گرفت که نمرهاش کاندید شدن برای جایزهٔ اسکار در سن نوزده سالگی بود. در سال ۱۹۹۶ دیکاپریا در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت (اثر شکسپیر) حاضر گشت. اما با این همه فعالیت و کارنامهٔ خوب هنری فیلم پر سرو صدای تایتانیک (۱۹۹۷) بود که او را تبدیل به فوقستارهای در دنیای هالیوود کرد.
افول و صعود پس از تایتانیک
بعد از موفقیت بزرگ تایتانیک او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم سلبرتی وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی ۴ سال بعد از تایتانیک در مصاحبهای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سختترین دوران بودهاست. لئوناردو میگوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطهای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که من حال به دنبالش باشم».
بعد از آن لئوناردو در فیلم ضعیف ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشگران راضیکننده نبود و با شکست تجاری شدید مواجه شد.
در سال ۲۰۰۲ دیکاپیرو خود را از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکسهای کلیشهای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه میتونی منو بگیر به کارگردانی استیون اسپیلبرگ و دار و دستههای نیویورکی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی را در کارنامهاش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت نمودند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه میتونی منو بگیر نامزد دریافت گوی طلایی شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار بهترین هنرپیشه نقش اول را برای او به ارمغان آورد.
همچنان دیکاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داد به طوری که خیلیها او را دنیروی جدید اسکور میخوانند گرچه هنوز هیچ اسکاری نصیبش نشدهاست.دیکاپرو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین و مت دیمون شد در ضمن هنوز ۲ همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دیکاپریو باقی ماندهاست. در این سال او برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار شد.
او فعالیتهای وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگهداری گوریلها انجام میدهد و نیز تقبل بخشی از کمکهای بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی است را به عهده دارد.لئو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی در مورد محیطزیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد. همچنین او در فیلم جاده انقلابی (۲۰۰۸) یک بار دیگر با کیت وینسلت همبازی شد. در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو از پرفروش ترین فیلم های ان سال شناخته شدند. در آمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد.
زندگي خصوصي
دیکاپریو دارای خانهای در شهر لسآنجلس و آپارتمانی در شهر نیویورک آمریکا است. وی همچنین صاحب جزیرهای در بلیز است.
او از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ با ژیزل بوندشن سوپر مدل برزیلی و از ان پس تا سال ۲۰۱۰ با بار رافائلی مدل اسرائیلی رابطه عشقی داشتهاست.
فيلم هايي كه لئوناردو دي كاپريا در انها بازي كرده است:
جي ادگار در سال 2011
سرآغاز در سال 2010
جزيره شانتر در سال 2010
جاده انقلابي در سال 2008
مجموعه دروغ ها درسال 2008
الماس خونين در سال 2006
رفتگان در سال 2006
هوانورد در سال 2004
اگه ميتوني منو بگير در سال 2002
دار و دسته هاي نيويوركي در سال 2002
ساحل در سال 2000
شهرت در سال 1998
مردي در نقاب آهني در سال 1998
تايتانيك در سال 1997
اتاق ماروين در سال 1996
رومئو و ژوليت در سال 1996
خورشيد گرفتگي كامل در سال 1995
خاطرات بسكتبال درسال 1995
برنده وبازنده درسال 1995
مهماني شليك با پا در سال 1994
چه چيزي گيلبرت گريب را آزار مي دهد در سال 1993
زندگي اين پسر در سال 1993
پيچك سمي در سال 1992
مخلوق 3 در سال 1991
جايزه ها
برنده جایزه زیباترین مرد جهان در سال 2011 و 2012
۲۰۰۸-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم جاده انقلابی
۲۰۰۶ -نامزد اسکار بازیگر نقش اول مرد برای فیلم الماس خونین
۲۰۰۶-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم الماس خونین
۲۰۰۶-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم رفتگان
۲۰۰۵ -نامزد اسکار بازیگر نقش اول مرد برای فیلم هوانورد
۲۰۰۵-برنده ی گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم هوانورد
۲۰۰۲ -نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم اگه میتونی منو بگیر
۱۹۹۷ -نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر برای فیلم تایتانیک
۱۹۹۶-برنده جایزه بهترین بازیگر خرس نقرهای جشنواره برلین برای فیلم رومئو و ژولیت
۱۹۹۴ -نامزد اسکار بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را میخورد
۱۹۹۴-نامزد گوی طلایی بهترین بازیگر تکمیلی برای فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار مي دهد.