چ))اخرین حرف حاتمی کیا

[✘Miss maryam✘]

سلام به دوستای خوبم
جای خالیه یک یادداشت درباره ی فیلم ( چ ) در تالار احساس می شد...



بسم الله الرحمن الرحیم

فیلم (چ) به معنای واقعی کلمه ( سینما ) است.
همه چیز داشت :
یک داستان پر مایه به همراه شاخ و برگ و اصطلاحاً خُرده داستان های مناسب .
موضوع و مضمون با فرمی جذاب .
قهرمان و ضد قهرمان ،
با وجود اینها ، می توان گفت با یک فیلم ساختارمند مواجه هستیم...

از ویژگی های دیگر فیلم می توان به میزانسن های عالی و درخدمت درام ، ممانعت از افت ریتم ، موسیقی که همیشه در بهترین زمان اجرا می شد و صد البته بازی بی نقص بازیگران این مجموعه ، اشاره کرد...

اما
من با جلوه های ویژه و کامپیوتری فیلم مشکل داشتم و با توجه به دو سال زمانی که حاتمی کیا داشت ، می توانست سکانس بهتری از صحنه ی سقوط هلیکوپتر به نمایش بذاره ( به نظر اگر اون سکانس حذف هم می شد هیچ لطمه ای به فیلم نمی خورد !!!)

فیلم چ روایت گر دو روز از زندگی دکتر چمران است و به عمق شخصیت او نفوذ نمی کنه ، شخصیت او همین جور گنگ می مونه و اساساً هیچ کس واقعاً او رو درک نمی کنه !
نه رفیق سابقش و دشمن امروزش دکتر عنایتی

و نه همسنگرش ، اصغر وصالی او را درک می کند و او را چمران بازرگان می داند تا چمران خمینی !


به شخصیت عارف و کهنه چریکِ چمران پرداخته نشده و در بیشتر فیلم، چمرانی منفعل رو شاهد هستیم!
مثل جایی که عنایتی از چمران می پرسه که چرا زن آمریکایی گرفتی ؟ و به این سوال پاسخ داده نمی شه ...
شخصیت چمران حاتمی کیا ، نه جنگ زده است و نه جنگ طلب و بیشتر در پی صلح و خونریزی کمتر است.
به نظر من این فیلم بیشتر درباره اصغر وصالی بود تا چمران .
اصغر وصالی نمونه یک جوان مذهبی و انقلابی که در روزهای تنگ به کمک رهبرشان می شتابند و بدون هیچ دلبستگی در این دنیا در برابر دشمن قد علم می کنند.
برداشتی که من از حرف حاتمی کیا داشتم این بود که : چمران ها باید باشند تا اصغر وصالی ها رو مدیریت کنند تا هدف رو بهتر بشناسند ...