شهدا شرمنده ايم

[ｷﾑ尺刀ﾑ乙]

سلام شهدا ،حاجي از من خواسته بود تا در موج نامه اي به شما شرکت کنم مسلما مرا ديديد وقتي به قسمت شما آمدم در دار الرحمه محلي ،چند خيابان آن طرف تر از منزلمان و فکر مي کردم چگونه حرفهايم را تنها در يک نوشته خلاصه کنم ... مطالب نامه گونه چند نفر از دوستان را که برايتان هر کدام چه زيبا نوشته اند  خواندم اما همه نوشته هايشان به "شهدا شرمنده ايم" ختم مي شود در حاليکه اين عبارت بايد در ابتداي نوشته ها باشد ؛ ابتداي مکاني مورد نظرم نيست منظورم اين است که بار معنايي و مسئول شناسي اين عبارت را بايد باز کرد و مطلب را با محوريت آن ادامه داد ، شرمنده بودن تنها حس تاسف خواننده را بر مي انگيزد و به تنهايي راهگشا نيست ، شهدا شايد اين گونه بهتر بود آغاز مي کرديم : شهدا ،چرا بعد از 20 سال هنوز احساس کوتاهي در مقابل شما مي کنيم ؟ چگونه مي بايد عمل مي کرديم که نکرده ايم؟ اين ضمير "ايم" مرجعش کيست؟ همه ؟، خانواده به عنوان اولين نهاد انتقال دهنده مفاهيم ؟، مديران بخش مظلوم فرهنگ ؟ مدارس از ابتدايي ، راهنمايي و دبيرستان تا دانشگاه که بايد آموزش توامان با پرورش داشته باشند؟ سياست گذاران ؟ رسانه ها به خصوص صدا و سيما ؟ کداميک ؟ واگر همه سهم هر کداممان چقدر است ؟ افسوس شهدا که سالهاست عادت کرده ايم تنها به دوباره خواني صورت مساله معضلات اجتماعي و فرهنگي بپردازيم و درست همان جايي که بايد شروع کنيم ختم مي کنيم ! .

مردم هر کشوري براي افرادي که در مقابل تهاجم نظامي دشمن به ميهن شان جانفشاني کرده اند احترام قائل اند آنها را به ديده قهرمان مي نگرند در برخي از ميادين شهرها نماد و سمبلي از آنها را نصب مي کنند پس اگر ما نيز تنديس شما و تصاويرتان را اي شهدا در خيابانها و ميادين نصب و يا خيابانها و کوچه ها را به نام شما نامگذاري مي کنيم تا اينجا کار چندان متفاوتي انجام نداده ايم ،در پرتو آيات قرآن و احاديث معصومين عليهم السلام شما از قداستي برخوردار مي شويد که در آن همه چيزتان مقدس و ارزشمند مي شود راهتان ، افکار باورها و آرمانهايتان ،بقاياي پيکرهاي مطهرتان که در تفحص ها بدست مي آيد و خونتان ، اينجا ست که سخن از فرهنگ شهادت و آرمان شهدا به ميان مي آيد که اينها همگي مسئوليت مي آورد براي مايي که نه تنها بازمانده ايم از رسيدن به قافله شهادت بلکه بازمانده ايم از رسيدن و رساندن ديگران به آرمانها ، باورها و انديشه هاي شما شهدا و انتقال اين ارزشها به همه نسل جوان و اين بزرگترين کوتاهي ماست در برابر شما و غافليم از اينکه اگر وضع جامعه در تمام ابعادش و مديريت برخي مسئولين در سطوح مختلف مديريتي متناسب و در راستاي آرمانها ، افکار و راه شما نباشد که متاسفانه نيست خون شما را پايمال کرده ايم و چنين است پايمال کرده ايم و کرده اند و ما چه کرده ايم جز سردادن شعار پايمال نکردن خونتان؟  اي عزيزان به حق پيوسته ، مطمئنم از منظورم آگاهيد نمي گويم يک شبه کارشناس فله اي بشويم قلم به دست بگيريم و براي حل مشکلات فرهنگي _اجتماعي و ... تصميم گيري کنيم که کارشناس به حد کافي داريم (و البته بررسي اينکه امروز طرح و برنامه اي اجرا نشده براي بخش فرهنگ نمي بينيم بحث جداگانه اي مي طلبد) اما مايي که به ظاهر زنده ايم و جامعه از باور ها و افکار ما ، اعمال و رفتار ما تاثير مي پذيرد که مي توانيم در مقابل رواج ابتذال و بي عدالتي اعتراض کنيم ، آنقدر برايمان عادي شده است و آنقدر سکوت کرده ايم گويي اينها را جايز مي بينيم و چاره اي نيست جز شناخت راه و آرمان هاي شهدا و بازگشت به افکار ، باورها و آرمانهاي شما شهيدان که در آن از مبارزه با مظاهر فرهنگ غربي و ابتذال شيوع يافته در جامعه هست تا عدالت خواهي و حق طلبي

 

 

 

نویسنده: گنبد افلاک