بغـــــــض تلــــــــخ

[#marya#]

[rtl]پنجره را به پهنای جهان می گشایم:
جاده تهی است. درخت گرانبار شب است.
نمی لرزد ، آب از رفتن خسته است : تو نیستی ، نوسان نیست
تو نیستی ، و تپیدن گردابی است
تو نیستی ، و غریو رودها گویا نیست ، و دره ها ناخواناست
می آیی :‌ شب از چهره ها بر می خیزد ، راز از هستی می پرد
می روی : چمن تاریک می شود ، جوشش چشمه می کشند
چشمانت را می بندی : ابهام به علف می پیچد
سیمای تو می وزد ، و آب بیدار می شود
می گذری ، و آیینه نفس می کشد
جاده تهی است. تو باز نخواهی گشت ، و چشم به راه تو نیست
پگاه ، دروگران از جاده ی روبرو سر می رسند: رسیدگی خوشه هایم را به رویا دیده اند.

"'ســــــــهراب سپــــــــهری'"


 چــــــه تلــــــــخ اســـــــــتـــــــــ بـــا بغـــــــض بنویســـــــــی!!

بـــــــــــا خنـــــــــدهـــــ بــــــــخوانــنــــــــد ....



 گذشته نرم و تغییر پذیر است ...
 

چرا مشتی گل پژمرده در آغوش بگیرم هنگامی که چمنزار هایی به روشنی رو به آفتاب می درخشند.....!
 



بگذار زندگیت مانند شبنمی روی نوک برگ، سبکبارانه بر لبه زمان برقصد ....!!
 
 


چه معنی دارد زندگــــــــــی......؟؟
وقتی کــــــه هیچ اتفاقی مـــــن و تــــــــو را سر راه هم قرار نمی دهــــــد !!




وقتی چیزی نمیگی من مرده ام .... به نسیم صدای خوش و روانت ، گاهی تکان میخورم .... همین!!
[/rtl]