داستان زیبای اثبات عشق زیست شناس

[esiesi]

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیرتکراری برای ابراز عشق ، بیان کنید؟

برخی از دانش آموزان گفتند :

[rtl]با بخشیدن،عشقشان را معنا می کنند. برخی «دادن گل و هدیه» و «حرف های دلنشین» را راه بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند «با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی» را راه بیان عشق می دانند.[/rtl]

[rtl]در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد: یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند.[/rtl]

[rtl]یک ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر،تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود..[/rtl]

[rtl]رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان[/rtl]

[rtl]لحظه، مرد زیست شناس فریادزنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت.[/rtl]

[rtl]بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه های[/rtl]

[rtl]مرد جوان به گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.[/rtl]

[rtl]داستان به اینجا که رسید دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.[/rtl]

[rtl]راوی اما پرسید : آیا می دانید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟[/rtl]

[rtl]بچه ها حدس زدند حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است![/rtl]

[rtl]راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که «عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.[/rtl]

قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار می کند. پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و او را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریاترین ترین راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم و من بود.

برای شادی روح تازه درگذشته نظر و السپاس مع النگاه