تاریخچه ی المپیک+عکس

[امیررضا*]

از جشنهای معروف یو نانیان جشن المپیک بوده است که اغلب بخاطر پیروزی در جنگ یا بزرگداشت روزهای تولد و مرگ پادشاهان و بزرگان در هر ۴ سال یکبار برگزار می شد. که با غلبه رومیان بر یونان بازیهای المپیک شکوه خود را از دست داد و صحنه رقابتهای انسانی گذشته به میدان کارزارهای خونین و نبرد اسیران با هم و گلادیاتورها، ونبرد انسان با حیوان تبدیل گشت تا اینکه در سال ۳۹۴ میلادی بفرمان “تئو دو سیوس” پادشاه رومی برگزاری مسابقات المپیک برای همیشه ممنوع گشت. به همین دلیل بازیهای المپیک به دو دوره باستان و نوین تقسیم گردید.
بازیهای المپیک باستان ار سال ۷۷۶ پیش از میلاد مسیح آغاز وتا سال ۳۹۴ بعد میلاد ادامه داشته و المپیک نوین از سال ۱۸۹۶ آغاز و تا کنون ادامه دارد.
المپیک باستان در محلی بنام المپیا برگزار می شد. المپیا محلی است که پناهگاه مقدس اساطیر یونان بوده است که بر قله های کوه المپیوس قرار داشته است.
مراسم جشن با تشریفات خاص از جمله رژه ورزشکاران و مسابقه های ورزشی توام با مسابقه های موسیقی و هنری انجام می شد. همانطور که قبلا ذکر شد اغلب این جشنها بخاطر مر دگان و تجلیل از آنها برگزار می شد و هدف اصلی آن نیز حفظ تندرستی و پرورش بدن نبود، بلکهاز تشریفات مذهبی توام با عملیات بدنی بخاطر پیروزیهای جنگی خود انجام می دادند ولیکن با وجود این هدف، رهبران و اداره کنندگان آن زمان دریافته بودند که انجام جشنهای المپیک نقش بزرگی را در رفع اختلافات داخلی خارجی ایفا نموده است و چه بسا پادشاهان نقاط مختلف در این مراسم گرد هم جمع می شدند و کلیه اختلافات خود را فراموش و کنا می گذاردند.
بازیهای المپیک باستان ابتدا فقط در یونان انجام می شد و تنها یونانیان اصیل می توانستند در آن شرکت کنند و برای قرنها مسئله اخلاق بدقت مورد نظر و توجه بود و چون جنبه مذهبی آن برجنبه ورزشی ترجیح داشت لذا از حضور افرادی که دارای سوء پیشینه و انجام جنایات و خلافکاریهای اخلاقی بودند جلو گیری می شد و گاهی از شرکت بستگان آنها نیز ممانعت می کردند.
از شروع بازیهای المپیک تا کنون ۳۱۵ المپیک برگزار گردیده است.
المپیا ،محلی که بازیها در آنجا برگزار می شد بعلت بعلت موقیت خاص جغرافیائی افراد زیادی را بسوی خود جلب می کرد و بهمین سبب افراد در مجاورت یکدیگر به مفهوم واقعی صمیمیت و دوستی پی می بردند و با یکریگر همکاری بیشتری می کردند.
در ابتدا زنها را حتی برای تماشای بازیها نیز راه نمی دادند،لذا نام زنی بنام “هیپو دامیاری” بخاطر تلاشی که برای شرکت بانوان در المپیک مبذول داشت بعنوان موسس المپیک بانوان باید همواره بخاطر داشت.
در بازیهای المپیک ابتدا داوران سوگند یاد می کردند که مقررات را با رعایت عدالت و در نظر گرفتن جنبه انصاف و حقیقت به مرحله اجرا در آورند،سپس ورزشکاران سوگند یاد می کردند که تابع قوانین ومقررات بوده و از اصول المپیک تبعیت کنند و بعد از آنکه ورزشکاران رژه می رفتند بازیها آغاز می شد. در پایان به هر یک از برندگان علاوه بر تاج گلی که بر سرشان می نهادند ،یک شاخه نخل می دادند و مراسم اختتام بصورت شکرگزازی و نیایش پایان می یافت.
امروز بار دیگر المپیک ثابت کرده است که همه ملتها و نژادها می توانند در پناه ایده المپیک به رقابتهای سالم و دوستانه دست در دست یکدیگر گذارند و بوجود دنیای بهتری امیدوار باشند.

از سال ۳۹۴ که بازی های المپیک بدستور تئودوسیوس تعطیل شد تا سال ۱۸۹۶ که بازیهای المپیک نوین آغاز شد، جمعاً ۱۵۰۲ سال بازیهای المپیک فراموش شده بود. در این مدت تلاشهای زیادی برای احیای المپیا که در زیر خاک مدفون شده بود انجام گرفت (وقوع دو زلزله منطقه المپیا را کاملاً از بین برده بود) تا اینکه تلاشهای دولت یونان و فرانسه بالاخره در سال ۱۸۹۲ مؤثر واقع شد.
در اواخر قرن نوزدهم با زحمات و کاردانی آقای بارون پیر دو کوبرتن فرانسوی مسابقه های المپیک دوره نوین خود را آغاز کرد. در سال ۱۸۹۲ پس از آنکه از دولت خواست تا وی را در اجرا و احیای بازی های المپیک یاری کند برنامه و آئین نامه عظیمی را در این مورد به اتحادیه ورزشی پاریس ارسال کرد و بلافاصله خود از طرف دولت فرانسه به ریاست اتحادیه بر گزیده شد و برای بدست آوردن پشتیبان به کشورهای اروپائی مسافرت کرد.
بارون پیردو کوبرتن، پایه گذار المپیزم نوین، کنگره و کمیته بین المللی المپیک را در ژوئن ۱۸۹۴ در پاریس بنا نهاد و در سال ۱۸۹۶ نخستین کنگره المپیک تشکیل جلسه داد.

در آن نشست کوبرتن مورد حمایت کشورهای شرکت کننده قرار گرفت. وی هدف از المپیزم را به خدمت گرفتن ورزش جهت تعالی موزون انسان به منظور ایجاد جامعه صلح آمیز قرارداد که در آن شأن و مقام انسان حفظ شود.
ضمن اینکه در این کنگره قرار شد که بازی ها هر چهار سال یکبار در یکی از کشورهای بزرگ برگزار شود و کمیته ای بنام کمیته بین المللی المپیک که نظارت کامل و دقیقی بر بازی ها داشته باشد، تشکیل شود.
بالاخره بازی های المپیک در سال ۱۸۹۶ دو باره در آتن شروع شد. این بازیها با مشکلات فراوانی همراه بود. در پایان بازی ها به پیشنهاد آمریکائی ها قرار شد که مسابقه ها هر چهار سال یکبار در آتن برگزار شود ولی در جلسه بعدی که در پاریس و به ریاست رئیس جمهور فرانسه برگزار شد، یونانیها بعلت جنگ با ترکیه به بین المللی بودن بازیها رأی دادند.
البته عدم درک مفهوم و اهداف کار بزرگ کوبرتن ازسوی برخی از دولتمردان فرانسوی و تنشهای سیاسی موجود، موجب شد کمیته بین المللی المپیک در۱۰ آوریل ۱۹۱۵ به شهرلوزان سوئیس انتقال یابد. قلب کوبرتن هم درمقبره ای در المپیا قرارداده شد.

اهداف نهضت المپیک
هدف در بازی های المپیک شرکت است نه پیروزی. اساس آن بر پیروزی استوار نیست بلکه اصل خوب مبارزه کردن است. ورزشکاران جهان برای بدست آوردن اهداف سریعتر ، قویتر و بالاتر بدون توجه به ملی، مذهب ونژاد پیکار می کنند و شعار کوبرتن را مبنی بر در صفا زیستن، در صفا مبارزه کردن و به نیروی جسمانی خود صدمه نزدن را سرلوحه کار خود قرار می دهند. آنکس که در نبرد ورزش دوست دیگران بماند ، آنکس که همنوعان خود را در خور احترام بشمارد به هدف اصلی المپیک رسیده است.
* ساختن جهانی صلح آمیزتر و دنیای بهتر
* آموزش و پرورش نسل جوان از طریق ورزش ، بدون هیچگونه تبعیض نژادی با توجه به روح المپیک
* اشاعه اصول المپیک در سراسر جهان و بدین طریق آفریدن حسن نیت در میان ملل
* گرد آوردن قهرمانان جهان هر چهار سال یک بار در یک جشنواره کبیر ورزشی که به نام بازیهای المپیک خوانده می شود.

منشور المپیک
تدوینی از اصول اولیه ، قوانین و تبصره ای مورد تصویب کمیته بین المللی المپیک است، این منشور بر نحوه سازماندهی و اجرای نهضت المپیک حاکمیت داشته است.

کمیته بین المللی المپیک

کمیته بین المللی المپیک مرجع عالی نهضت المپیک به حساب می آید، بطوریکه نهضت المپیک در بر گیرنده فدراسیون های بین المللی، کمیته های ملی المپیک، کمیته های برگزار کننده بازی های المپیک، اتحادیه های ملی، باشگاه های ورزشی و اعضاء آنها داوران، مربیان و دست اندرکاران امور ورزشی است.
این کمیته یک سازمان غیر دولتی و غیر انتفاعی بین المللی است که از سوی فدراسیون سوئیس به رسمیت شناخته شده که مقر این کمیته در لوزان واقع شده است.
اعضای این کمیته را ورزشکاران فعال، رؤسا یا مسئولان ارشد فدراسیونهای بین المللی و کمیته های ملی المپیک تشکیل می دهند. مجموع کل اعضای کمیته بین المللی نباید از ۱۱۵ نفر تجاوز کند و تصمیمات کمیته بین المللی که بر اساس منشور المپیک اتخاذ می شوند، نهایی هستند.
وظیفه کمیته بین المللی المپیک رهبری نهضت المپیک مطابق با اصول نشر المپیک است و کمیته بین المللی المپیک دارنده امتیاز اعضای نسبت به پرچم ، مفاد و شعار المپیک است.

پرچم المپیک



زمینه پرچم المپیک سفید بوده و در اطراف دارای حاشیه نیست، در وسط آن پنج حلقه به عنوان سمبل المپیک با پنج رنگ قرار گرفته است. رنگ حلقه ها از طرف چپ به راست به ترتیب آبی، زرد، سیاه، سبز و قرمز هستند، پرچمی که در سال ۱۹۱۴ توسط پیرلوکوبرتن به کنگره پاریس عرضه شد، نمونه قراردادی پرچم المپیک است.
پرچم و نماد المپیک مظهر اتحاد پنج قاره و تجمع قهرمانان سراسر نقاط جهان در بازیهای المپیک است که بر طبق آرمان دوکوبرتن با رعایت اصل دوستی به مسابقه های برابر و صادقانه می پردازند. پرچم المپیک اولین بار در بازیهای المپیک ۱۹۲۰ به اهتزاز درآمد.

شعار المپیک

سه کلمه سیتیوس، آلیتیوس ، فاریتیوس که اغلب زیر پرچم های المپیک نوشته می شوند به معنی سریعتر، بالاتر و قویتر است. ضمن اینکه آرم (نشان) المپیک ترکیبی است از حلقه های المپیک که با عناصر مشخصه دیگری در می آمیزد. شعله المپیک شعله ای است که طی بازیهای المپیک زیر نظر کمیته بین المللی بر افروخته می شود. مشعل المپیک عبارت است از یک مشعل یا مشابه آن که آتش المپیک روی آن شعله ور می شود.
به منظور ارتقا و گسترش نهضت المپیک، کمیته بین المللی المپیک فعالیت های کمیته های ملی المپیک سراسر جهان را که در راستای نقش این سازمان بین المللی است ، به رسمیت می شناسد.

آتش المپیک


در مورد آتش المپیک تاریخ از شخصی یاد می کند که در نبرد سهمگین پلانته درسال۴۷۹ قبل از میلاد بطور معجزه آسائی جان سالم بدر برد و از آنجا که در چنین سرنوشتی خود را مدیون لطف و کرامات خدا می دانست و در قبال این حیات دوباره می خواست شکرگزاری کند، بدین سبب از معبد آپولون آتش مقدس را با دو به محل تولد خود آورد.

رؤسای کمیته بین المللی المپیک

۱- بارون پیر دو کوبرتن: از سال ۱۸۹۴ الی ۱۹۲۵ از فرانسه
۲- هانری دوبایه لاتور: از سال ۱۹۲۵ الی۱۹۴۲ از بلژیک
۳- زیگفرید آرستروم: از سال ۱۹۲۶ الی ۱۹۵۲ از سوئد
۴- اوری براندوچ: از سال ۱۹۵۲ الی ۱۹۷۳ از آمریکا
۵- لرد کیلانی: از سال ۱۹۷۲ الی ۱۹۷۹ از ایرلند
۶- خوان آنتونیو سامارانچ: از سال ۱۹۸۰ تا کنون از اسپانیا