اخـــــــبار جـــــــــدیـــــــد سیـــنمـا

[*RANGO*]

اخبار جدبد :

1- فیلم هوگو به صورت سه بعدی در سینما های تهران نمایش داده میشود

2-«جدایی نادر از سیمین» نامزد جایزه اسکار سینمای ایتالیا شد

3-مسعود جعفري جوزاني براي سريال "پورياي ولي" آكادمي بازيگري راه اندازي مي كند

4-قهوه تلخ پس از 9 ماه توقف و گذراندن فرازو نشيب هاي متعدد و رفع موانع ادامه مي يابد .

5-توليدات تازه تلويزيون: مرغ ميناي كيانوش عياري و فصل بي پروايي فريدون جيراني

6- در مورد مجموعه میسر انحرافی خیلی نقد شده که بیشترشون منفی یودند

7-پروژه سیاسی تازه سینمای ایران: «خانم اصلاح‌طلب، آقای اصول‌گرا»

می دونید که RANGO ( خودم رو نمیگم ، انیمیشن RANGO ) برنده جایزه بهترین انیمیشن اسکار شد.

تاثيري كه انيميشن در سال هاي اخير بر سينماي جهان و مخاطبان گذاشته اند - به ويژه در دهه اخير - انكارناپذير است. در چند سال اخير داستان اسباب بازي 3، بالا، وال اي، كونگ فو پاندا، شرك، ابري با احتمال بارش كوفته قلقلي و ... انيميشن هايي بودند كه مخاطبان خوبي را در سراسر جهان به خود جذب كرده اند.اما امسال "رنگو" بدون رقيب جدي اسكار بهترين فيلم انيميشن سال را به خود اختصاص داد. رنگو به كارگرداني گور وربينسكي و با بازي جاني دپ (چنگيز جليلوند در نسخه دوبله شده) و ايسا فيشر (مينو غزنوي در نسخه دوبله شده) يك انيميشن وسترن است كه در اسكار امسال رقيباني چون پاندا كونگ فوكار و گربه چكمه پوش داشت"رنگو" يك مارمولک خانگي است كه دوست دارد قهرمان باشد. اما براي قهرمان بودن به يك تضاد نياز دارد و مسلما داخل يك جعبه ي شيشه اي پشت خودرو قهرماني خلق نمي شود پس اين شيشه بايد شكسته شود و ...قطعا "رنگو" بعضي از كليشه هاي انيميشن هاي اخير را دارد اما چيزي كه مهم است اين است كه به خوبي اين كليشه ها را مال خود مي كند و با تركين آن با وسترني كه در همين زمان حال و دور از تمدن شهري و در بيابان بي آب و علف و شهر كوچكي به نام خاك (در نسخه ي فارسي خشك آباد) يك اثر ماندگار خلق مي كند. توجه كنيد به دوست داشتني خلق كردن يك مارمولک زشت و چندش آور كه چطور ما را تا آخر با خود همراه مي كند و با او پيش مي رويم با خنده هايش مي خنديم و با افت و فرودش همدردي مي كنيم و اين يعني هنر فيلمسازي.(دوست داشتني بودن شخصيت عنصري است كه فيلمسازان ما حتي از خوش چهره ترين بازيگران هم نمي توانند بسازند)مهمترين مشخصه "رنگو" وسترن بودنش است. فيلم به لحاظ فيلمنامه و معرفي شخصيت ها كه در فيلمهاي وسترن معمولا با كشتن آغاز مي شود قواعد ژانر را رعايت مي كند اين رعايت قواعد در اجرا و ميزانسن ها هم رعايت مي شود البته با چاشني غليظ انيميشن. در ارجاعات هم "رنگو" كم نگذاشته است از حضور روح سرزمين غرب با شباهت بيش از اندازه لباس و چهره اش به كلينت ايستوود در سه گانه مرد بي نام - سرجيو لئونه - و عنكبوتي كه تابوت كلانتر را مي سازد تا صداي جرجر چرخ آسياب در فيلم روزي روزگاري غرب - سرجيو لئونه - و موسيقي حماسي شاهكار هانس زيمر عاشقان وسترن را محظوظ مي كند. بازگشت به وسترن در ابتداي دهه دوم قرن 21:اتفاق جديدي كه در سال هاي اخير در حال رخ دادن است بازگشت بعضي فيلمسازان آمريكايي به وسترن است. چيزي كه جرقه هايش با "جايي براي پيرمرد ها نست" براي برادران كوئن زده شد و با "شهامت واقعي" به اوج رسيد. امسال هم گور وربينسكي با "رنگو" وسترن را وارد انيميشن كرد. و احتمالا تارانتينو هم با فيلم جديد امسالش"جانگو آزاد شده" تصوير متفاوتي از وسترن - احتمالا يك فيلم اپيزوديك با روايت غير خطي خرده پيرنگي (چه شود؟!) - ارائه خواهد داد.نكته خوبي كه در اين بازگشت ها به چشم مي خورد اين است كه چون فيلمسازان با ترس از پس زده شدن توسط مخاطب وارد اين عرصه مي شوند با وسواس بيشتري كارشان را انجام مي دهند و اين باعث پيشرفت در اين ژانر فراموش شده ي سينماي جهان مي شود.