فواید امر به معروف و نهی از منکر

[ｷﾑ尺刀ﾑ乙]

اگر معنای امر به معروف و نهی از منکر و حدود آن برای مردم روشن بشود ، معلوم خواهد شد یکی از نوترین ، شیرین ترین ، کار آمدترین و کارسازترین شیوه های تعامل اجتماعی ، همین امر به معروف و نهی از منکر است و بعضی ها دیگر در نمی آیند بگویند ( آقا ! این فضولی کردن است ! ) نه ، این همکاری کردن است . این نظارت عمومی است ، این کمک به شیوع خیر است . این کمک به محدود کردن بدی و شر است . کمک به این است که در جامعه اسلامی گناه ، گناه بماند . بدترین خطرها این است که یک روز در جامعه ، گناه به عنوان ثواب معرفی بشود . کار خوب به عنوان کار بد معرفی بشود و فرهنگها عوض بشود . وقتی که امر به معروف و نهی از منکر در جامعه رایج شد ، این موجب می شود که گناه در نظر مردم همیشه گناه بماند و تبدیل به ثواب و کار نیک نشود .

بدترین توطئه ها علیه مردم این است که طوری کار کنند و حرف بزنند که کارهای خوب – کارهایی که دین به آن امر کرده است و رشد و صلاح کشور در آنهاست – در نظر مردم به کارهای و کارهای بد به کارهای خوب تبدیل شود این خطر خیلی بزرگ است .

بنابراین اولین فایده امر به معروف و نهی از منکر همین است که نیکی و بدی ، همچنان نیکی و بدی بماند . فایده دیگرش این است که وقتی در جامعه گناه منتشر بشود و مردم با گناه خو بگیرند ، آنگاه اگر در راس جامعه هر کسی بخواهد مردم را به خیر و صلاح و معروف و نیکی سوق بدهد ، کارش با مشکل مواجه خواهد شد . نمی تواند . یا به آسانی نمی تواند ؛ مجبور است با صرف هزینه ای فراوان این کاررا انجان بدهد .

منکرات رایج در جامعه

منکراتی که در سطح جامعه وجود دارد و می شود از آنها نهی کرد و باید نهی کرد ، از جمله اینهاست : اتلاف منابع عمومی ، اتلاف منابع حیاتی ، اتلاف برق ، اتلاف وسایل سوخت ، اتلاف مواد غذایی ، اسراف در آب و اسراف در نان .

همه اینها منکرات است و نهی از آنها لازم ات . طبق نهج البلاغه ، امیرالمونین (ع) نهی از اینها را یکی از کحورهای اصلی توصیه های خود قرار داده است . در باب مسئولان . در باب عموم مردم هم آنها را وادار کردن به حضور ، به فعالیت و احساس مسئولیت در مسائل اجتماعی ، با همین امر به معروف و نهی از منکر .

گستردگی حوزه نهی از منکر

نهی از منکر در همه زمینه های مهم وجود دارد ؛ مثلا کارهایی که افراد توانا دستشان می رسد و انجام دهند . همین سوء استفاده از منابع عمومی ؛ همین رفیق بازی در مسائل عمومی کشور ، در باب واردات ف در باب شرکتها و در باب استفاده از منابع تولیدی و غیره . همین رعایت رفاقتها از سوی مسئولان .

امر به معروف نسبت به مسئولان

البته امر به معروف و نهی از منکر حوزه های گوناگونی ارد که باز مهمترینش حوزه مسئولان است . یعنی شما باید ما را به معروف امر و از منکر نهی کنید . مردم باید از مسئولان کار خوب بخواهند . آن هم نه به صورت خواهش و تقاضا . بلکه باید از آنها بخواهند . این مهمترین حوزه است . مسئله امر به معروف و نهی از منکر مثل مسئله نماز یادگرفتنی است و شما باید بروید و مسائل آن را یاد بگیرید ، در هر مورد اینکه در کجا و چگونه باید امر به معروف و نهی از منکر کرد مسائلی وجود دارد .