عبا بافی در نايين:

[امیررضا*]

مقدمه

عبا روپوشی گشاد و بلند است که بر روی دوش‌ها افکنده می‌شود.جلوی آن باز است‌ و آستین‌هایی کاذب داشته و از دیرباز عمدتا علمای اسلامی آن را بر دوش می‌انداختند. بافت عبا پیش از این در نائین،قزوین،کرمان،بوشهر و بهبهان مشهور بوده است که امروزه‌ تنها نامی از عبای این ناطق در اذهان باقی مانده است.

عبابافی نایین نیز از این رویه مستثنی نبوده و امروزه محلهء عباباف‌های روستای‌ محمدیه نایین ساکت و بی‌هیاهو است.سروصداهایی که در دل زمین و از مکان‌هایی‌ نمور از دیرباز برمی‌خواست امروزه به ندرت و به سختی به گوش می‌رسد.

ازاین‌رو برآنیم که در این مقاله نگاهی داشته باشیم به ابزار و دستگاه مورد استفاده در بافت عبا که در شهرستان نائین و در محلهء عبابافها مورد استفاده قرار می‌گیرد تا شاید به‌ این وسیله یکی از سنتی‌ترین روش‌ها و ابزرهای بافت در ایران معرفی شده باشد.

عبا (Aba)

عبا معمولا در عرض 57 سانتی‌متر و طول 6 متر بافته و استفاده می‌گردد.چله(نخ تار) آن از جنس نخ پنبه/پلی استر و پود(در اصطلاح محلی دم‌لو گفته گفته می‌شود)جنس آن از پشم و در عبای مرغوب از جنس کرک شتر خود رنگ می‌باشد.استفاده از پشم شتر محدود به برخی از تولیدات خاص بوده و اکثرا از پشم گوسفند رنگرزی شده استفاده‌ می‌گردد.پوست گردو و پوست انار از مهمترین رنگزاهای طبیعی مصرفی برای رنگرزی‌ (*)استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد

[soofia]

مر30
ولی من فک میکنم عبا بیشتر ماله طرفای خوزستان و جنوب باشه....