اسلام و نابودی استکبار

[✘ றДƬДᗡØЯЄ ✘]

واقعیت مورد تاکید معظم له درباره زوال محتوم قدرت های استکباری مورد توافق عموم مومنین و باورمندان راه توحید است. وضعیت فعلی دنیا بر خلاف سنت های الهی، طاغوتی و جاهلانه است. شرایط ظالمانه کنونی فانی است و بزودی بساط ساختار ناعادلانه دنیا برچیده خواهد شد. در این ساختار کورسویه های امید به اصلاح و بازگشت از بین رفته است و تئوریسین های زوال قادر به ترمیم ساختارهای بین المللی معیوب نیستند. بن بست در اصلاح به معنای آغاز فروپاشی است. لیبرال دموکراسی سرنوشتی همانند کمونیسم دارد. امروز بیداری اسلامی فزاینده در کشورهای اسلامی متاثر از امواج پی در پی انقلاب اسلامی به صورت گفتمان عدالت خواهی حتی در کشورهای غیر مسلمان تجسم و حلول یافته است. بیداری اسلامی اصطلاحی است که گستره ای وسیع از مباحث سیاسی مرتبط با جنبشهای اسلامی ، ارتباط دولتهای ملی و اسلام ، فرایند رو به رشد اسلام گرایی در جهان ، اشائه اسلام سیاسی در کشورهای مسلمان ، نحوه تعامل اصولگرایان مسلمان با جهان پیرامون و … را در بر می گیرد.
 
این اصطلاح در فضای بین المللی فعلی حوزه وسیع تری از مفاهیم مثل عدالتخواهی، تجدید نظر طلبی در ساختار ظالمانه حاکم، زیست سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مستقل و غیر متعهد و… را در بر می گیرد.
 
در کشورهای مسلمان با اضمحلال امپراطوری عثمانی در جنگ جهانی اول و پیدایش دولتهای ملی در دارالاسلام در واکنش به نفوذ استعمار در کشورهای مسلمان ، همچنین با طرح مباحث جدید اصولگرایانه که در تمنای بازگشت به الگوی حکومت اسلامی در عصر رسول الله مطرح شد خیزشها و جنبشهای اسلامگرا در سراسر سرزمین مسلمانان با شداد و غلاظ متفاوت پدیدار شدند . اگر چه جنبش های اسلامی پدیده های جدیدی نیستند و تبار تاریخی دیرینه ای دارند. مثل زیدیه، اسماعیلیه، سلفیه و… که به طور کلی حول محور مقابله با انحطاط داخلی شکل می گرفتند اما پس از فروپاشی خلافت عثمانی در سال1924 ، بیداری در جهان اسلام اغلب در تقابل با پدیده استعمار غربی نضج یافت. به اعتقاد “خورشید احمد” محقق پاکستانی و عضو جماعت اسلامی پاکستان، ریشه های رستاخیر اسلامی معاصر را باید در میراث استعمار یا به عبارتی در آثاری که قدرت های استعماری در جوامع مسلمان به جا گذاشتند، جستجو کرد.
یکی از دلایل آغاز زوال قدرتهای استکباری، بیداری اسلامی مسلمانان است که موجب شده این قدرتها، توانایی گذشته را نداشته باشند و شرایط کنونی آمریکا در مقایسه با گذشته، موید این مطلب است
 
بخش قابل توجهی از این جنبش ها که در واکنش به فرآیند استعمار شکل گرفته بودند از کشورهای سنی نشین برخاستند که می توان به جنبش اخوان المسلمین مصر توسط حسن البناء در سال1928 ، جنبش اسلامی سوریه (شاخه اخوان المسلمین) توسط مصطفی سباعی از شاگردان و دوستان حسن البناء در سال1944 ، جمعیت الشباب الاسلامی مراکش در سال1971 ، گروه های القیام و الدعوه در الجزایر در دهه70 و همچنین جبهه نجات اسلامی که در سال1989 تاسیس شد و در همه نقاط الجزایر شعبه داشت، جنبش اخوان جدید عربستان در دهه70 و… اشاره کرد. اگرچه اغلب اقدام جمعی این جنبش ها در برابر دولت های بومی تحت حمایت دول استعماری نمود عینی می یافت اما در موارد بسیاری نیز به مواجهه مستقیم و حتی مقاومت مسلحانه در برابر سلطه نیروهای خارجی غیرمسلمان منجر می شد که می توان به برخی نمونه های آن اشاره کرد از جمله قیام مهدی سودانی و اعلام جهاد علیه انگلستان در اواخر قرن نوزدهم، اعلام جهاد جنبش سنوسیه در شمال آفریقا علیه متفقین و نیروهای ایتالیا در اوایل قرن بیستم، مبارزات مسلحانه اخوان المسلمین مصر علیه نیروهای انگلیسی در منطقه کانال سوئز در اوایل سال1952 و…
 
با پیروزی انقلاب اسلامی و تشدید و تشجیع بیداری اسلامی بین ملتهای مسلمان، اسلام سیاسی ضمن فاصله گرفتن از رویکردهای ناسیونالیستی و بلوغ سیاسی جوامع مسلمان ، افزایش ارتباطات بین فرهنگی در عصر ارتباطات گفتمان بیداری اسلامی جنبه بین المللی یافت و امروز گستره وسیعی از ادبیات مبارزه با ظلم را در اقصی نقاط دنیا شامل می شود.در قرن حاضر “استعمار فرانو” برخلاف دوره استعمار، Nation state-ها را نشانه نگرفته است، آنچه امروز برای استعمار فرانو چالش زا است مفهوم مقاومت بین المللی در برابر ساختار های ناعادلانه و فشار افکار عمومی جهانی برای تجدید نظر طلبی در معادلات فعلی دنیاست.