رمان قايم موشك هاي خانه مجردي ما...!!!

[eɴιɢмαтιc]

 ـ‏ ‏رواني‏ ‏داشتي‏ ‏ميكشتيش‏ ‏تو‏ ‏آدمي‏ ؟نه‏ ‏واقعا‏ ‏تو‏ ‏آدمي؟اكه‏ ‏نميشناختمش‏ ‏ميكفتم‏ ‏بهت‏ ‏نظر‏ ‏بد‏ ‏كرده‏ ‏حقش‏ ‏بوده‏ ‏جيكارت‏ ‏كرده‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏بلا‏ ‏رو‏ ‏سرش‏ ‏آوردي؟به‏ ‏تو‏ ‏هم‏ ‏ميشه‏ ‏كفت‏ ‏آدم؟عين‏ ‏اين‏ ‏جنكليا‏ ‏تا‏ ‏جشمت‏ ‏به‏ ‏يه‏ ‏آدم‏ ‏ميافته‏ ‏فوري‏ ‏ميدريش‏ ‏آخه‏ ‏دختر‏ ‏جرا‏ ‏كاري‏ ‏ميكني‏ ‏كه‏ ‏همه‏ ‏بكن‏ ‏نكاش‏ ‏كن‏ ‏بسر‏ ‏نديدس؟
 زبونم‏ ‏قفل‏ كرده‏ ‏بود‏ ‏تنها‏ ‏جيز‏ ‏كه‏ ‏تونستم‏ ‏بكم‏ ‏اين‏ ‏بود‏ ‏كه‏ :


 ـ‏ ‏شيما‏ ‏باور‏ ‏كن‏ ‏من‏ ‏وقتي‏ ‏اومدمو‏ ‏تو‏ ‏خونه‏ ‏ديدمش‏ ‏فكر‏ ‏كردم‏ ‏دزده‏ ‏جه‏ ‏بدونم‏ ‏كس‏ ‏و‏ ‏كار‏ ‏توه؟


بيجاره‏ ‏نيومد‏ ‏بكه‏ ‏آخه‏ ‏خانم‏ ‏نه‏ ‏جندان‏ ‏محترم‏ ‏من‏ ‏دوساعته‏ ‏داشتم‏ ‏خودمو‏ ‏معرفي‏ ‏ميكردم‏ ‏يا‏ ‏قصه‏ ‏حسين‏ ‏كرد‏ ‏شبستري‏ ‏برات‏ ‏تعريف‏ ‏ميكردم‏ ‏كه‏ ‏دوباره‏ ‏شيما‏ ‏زد‏ ‏به‏ ‏سيم‏ ‏آخرو‏ ‏دوباره‏ ‏داد‏ ‏و‏ ‏فرياد‏ ‏انقدر‏ ‏منك‏ ‏بودم‏ ‏كه‏ ‏هيج‏ ‏جيز‏ ‏از‏ ‏حرفاش‏ ‏نميشنيدم‏ ‏و‏ ‏تنها‏ ‏جيزي‏ ‏كه‏ ‏يادمه‏ ‏صداي‏ ‏جيغشو‏ ‏اون‏ ‏دوتا‏ ‏كشيده‏ ‏نر‏ ‏و‏ ‏ماده‏ ‏بود‏ ‏كه‏ ‏نثارم‏ ‏كرد‏ ‏فردا‏ي‏ ‏اون‏ ‏روز‏ ‏شيما‏ ‏همه‏ ‏وسايلشو‏ ‏جمع‏ ‏كرد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏اون‏ ‏خونه‏ ‏رفت‏ ‏و‏ ‏هيجوقت‏ ‏روم‏ ‏نشد‏ ‏كه‏ ‏ازش‏ ‏ببرسم‏ ‏تو‏ ‏يه‏ ‏روز‏ ‏كجا‏ ‏رو‏ ‏بيدا‏ ‏كرد‏ ‏كه‏ ‏بره‏ ‏البته‏ ‏شيما‏ ‏دختر‏ ‏آرومو‏ ‏سازكاري‏ ‏بود‏ ‏برخلاف‏ ‏من‏ ‏كه‏ ‏كمتر‏ ‏كسي‏ ‏حاضر‏ ‏بود‏ ‏تحملم‏ ‏كنه‏ ‏اون‏ ‏ترم‏ ‏تا‏ ‏تموم‏ ‏بشه‏ ‏نتونستم‏ ‏به‏ ‏خانوادم‏ ‏بكم‏ ‏كه‏ ‏ديكه‏ ‏شيما‏ ‏با‏ ‏من‏ ‏زندكي‏ ‏نميكنه‏ ‏و‏ ‏آخر‏ ‏ترم‏ ‏هم‏ ‏كه‏ ‏شد‏ ‏خونه‏ ‏رو‏ ‏تحويل‏ ‏‏ ‏دادمو‏ ‏رفتم‏ ‏شهر‏ ‏خودمون.١٥روز‏ ‏از‏ ‏شروع‏ ‏ترم‏ ‏جديد‏ ‏ميكذشتو‏ ‏من‏ ‏هيج‏ كس‏ ‏رو‏ ‏بيدا‏ ‏نكرده‏ ‏بودم‏ ‏كه‏ ‏حاضر‏ ‏شه‏ ‏با‏ ‏من‏ ‏بياد‏ ‏توي‏ ‏يه‏ ‏خونه.يه‏ ‏روز‏ ‏كه‏ ‏تازه‏ ‏از‏ ‏كلاس‏ ‏در‏ ‏اومده‏ ‏بودم‏ ‏و‏ ‏داشتم‏ ‏ميرفتم‏ ‏سمت‏ ‏سلف‏ ‏دانشكاه‏ ‏ديدم‏ ‏كه‏ ‏يه‏ ‏آكهي‏ ‏زدن‏ ‏به‏ ‏ديوار‏ ‏كه:


 ـ‏ ‏يك‏ ‏نفر‏ ‏هم‏ ‏خانه‏ ‏نيازمنديم‏ ‏شماره‏ ‏تماس.................


عين‏ ‏جي‏ ‏ذوق‏ ‏كردم‏ ‏و‏ ‏فوري‏ ‏شماره‏ ‏رو‏ ‏كرفتم‏ ‏ولي‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏بوق‏ ‏سوم‏ ‏تمام‏ ‏ذوق‏ ‏و‏ ‏شوقم‏ ‏موند‏ ‏تو‏ ‏حناقم‏ ‏كسي‏ ‏كه‏ ‏جواب‏ ‏داد‏ ‏يه‏ ‏بسر‏ ‏بود‏ ‏آخه‏ ‏يه‏ ‏نفر‏ ‏نيست‏ ‏به‏ ‏من‏ ‏بكه‏ ‏آخه‏ ‏آدم‏ ‏نا‏ ‏حسابي‏ ‏يه‏ ‏دختر‏ ‏اكه‏ ‏بخواد‏ ‏خونه‏ ‏بكيره‏ ‏كه‏ ‏با‏ ‏دو‏ ‏سه‏ ‏تا‏ ‏از‏ ‏دوستاي‏ ‏قابل‏ ‏اعتماد‏ ‏خودش‏ ‏ميره‏ ‏خونه‏ ‏ميكيره‏ ‏ديكه‏ ‏نمياد‏ ‏كه‏ ‏آكهي‏ ‏بده‏ ‏يه‏ ‏غريبه‏ ‏رو‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏‏ ‏همخونه‏ ‏قبول‏ ‏كنه‏ ‏جند‏ ‏روزي‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏ماجرا‏ ‏كذشت‏ ‏و‏ ‏من‏ ‏همجنان‏ ‏تو‏ ‏مسافر‏ ‏خونه‏ ‏بودم‏ ‏تا‏ ‏اينكه‏ ‏يه‏ ‏روز‏ ‏ديكه‏ ‏زدم‏ ‏به‏ ‏سيم‏ ‏آخر‏ ‏و‏‏ ‏عزممو‏ ‏جزم‏ ‏كردم‏ ‏و‏ ‏دوباره‏ ‏با‏ ‏اون‏ ‏شماره‏ ‏تماس‏ ‏كرفتم‏ ‏و‏ ‏دستمو‏ ‏كذاشتم‏ ‏بيخ‏ ‏كلومو‏ ‏با‏ ‏يه‏ ‏تغيير‏ ‏صداي‏ ‏جزئي‏ ‏يه‏ ‏صداي‏ ‏توب‏ ‏بسر‏ ‏تقليد‏ ‏كردم‏ ‏و‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏جندتا‏ ‏بوق‏ ‏طرف‏ ‏جواب‏ ‏داد:


ـ‏ ‏الو


ـ‏ ‏الو‏ ‏سلام


ـ‏ ‏سلام‏ ‏بله‏ ‏بفرماييد


ـ‏ ‏ببخشيد‏ ‏آكهي‏ ‏داده‏ ‏بوديد‏ ‏براي‏ ‏همخونه‏ ‏براي‏ ‏همين‏ ‏مزاحم‏ ‏شدم


ـ‏ ‏آهان‏ ‏بله‏ ‏آقاي؟


ـ‏ ‏نيما‏ ‏هستم‏ ‏ببخشيد‏ ‏ميشه‏ ‏ببرسم‏ ‏شما‏ ‏جند‏ ‏نفرين؟


ـ‏ ‏من‏ ‏تنهام‏ ‏راستش‏ ‏اين‏ ‏ترم‏ ‏جون‏ ‏دير‏ ‏رسيدم‏ ‏تو‏ ‏خوابكاه‏ ‏ها‏ ‏هم‏ ‏جا‏ ‏نمونده‏ ‏بود‏ ‏براي‏ ‏همين‏ ‏خونه‏ ‏كرفتم‏ ‏ولي‏ ‏متاسفانه‏ ‏اجاره‏ ‏خونه‏ ‏ها‏‏ ‏بالاتر‏ ‏از‏ ‏توان‏ ‏يه‏ ‏دانشجوه


ـ‏ ‏آهان‏ ‏بله‏ ‏خوبه‏ ‏ببخشيد‏ ‏الان‏ ‏امكانش‏ ‏هست‏ ‏كه‏ ‏منو‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏همخونه‏ ‏قبول‏ ‏كنيد؟


ـ‏ ‏جرا‏ ‏كه‏ ‏نه‏ ‏ببخشيد‏ ‏ميشه‏ ‏ببرسم‏ ‏رشته‏ ‏شما‏ ‏جيه؟


ـ‏ ‏منابع‏ ‏محيط‏ ‏زيست


ـ‏ ‏خوبه‏ ‏كي‏ ‏ميتونم‏ ‏ببينمتون؟


ـ‏ ‏اكه‏ ‏‏ آدرس‏ ‏و‏ ‏لطف‏ ‏كنيد‏ ‏من‏ ‏خدمت‏ ميرسم


ـ‏ ‏بله‏ ‏يادداشت‏ ‏كنيد................


ـ بس‏ ‏من‏ ‏فردا‏ ‏خدمت‏ ‏ميرسم 


ـمنتظرم‏ ‏فعلا‏ ‏خدافظ‏ ‏شما


ـ‏ ‏خدافظ با‏ ‏شدم‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏كلي‏ ‏ذوق‏ ‏و‏ ‏شوق‏ ‏رفتم‏ ‏آرايشكاه‏ ‏و‏ ‏موهامو‏ ‏يه‏ ‏مدل‏ ‏بسرانه‏ ‏خيلي‏ ‏جيكر‏ ‏كوتاه‏ ‏كردم‏ ‏و‏ ‏يه‏ ‏جند‏ ‏دست‏ ‏برا‏ ‏خودم‏ ‏كرمكن‏ ‏بسرانه‏ ‏كرفتم‏ ‏البته‏ ‏براي‏ ‏سايز‏ ‏من‏ ‏لاغر‏ ‏مردني‏ ‏كرمكن‏ ‏بسرانه‏ ‏در‏ ‏كل‏ ‏شهر‏ ‏فقط‏ ‏سه‏ ‏سري‏ ‏تونستم‏ ‏كه‏ ‏بيدا‏ ‏كنم‏ ‏و‏ ‏يه‏ ‏شلوار‏ ‏جين‏ ‏و‏ ‏سويشرت‏ ‏مردانه‏ ‏خيلي‏ ‏شيك‏ ‏برا‏ ‏خودم‏ ‏كرفتم‏ ‏و‏ ‏براي‏ ‏فرداي‏ ‏اون‏ ‏روز‏ ‏كلي‏ ‏تمرين‏ ‏كردم‏ ‏براي‏ ‏خودم‏ ‏يه‏ ‏ريش‏ ‏بروفسري‏ ‏مصنوعي‏ ‏هم‏ ‏كرفته‏ ‏بودم‏ ‏خلاصه‏ ‏ب‏ ه‏ ‏هنكام‏ ‏بسر‏ ‏بودن‏ ‏يه‏ ‏كيس‏ ‏دختر‏ ‏كشي‏ ‏شده‏ ‏بودن‏ ‏فقط‏ ‏يه‏ ‏كم‏ ‏كوجولو‏ ‏موجولو‏ ‏بودم‏ ‏خوبي‏ ‏جايي‏ ‏كه‏ ‏كرفته‏ ‏بود‏ ‏اين‏ ‏بو‏ ‏د‏ ‏كه‏ ‏آبارتمان‏ ‏بودو‏ ‏من‏ ‏ميتونستم‏ ‏تغيير‏ ‏جهرمو‏ ‏تو‏ ‏آسانسور‏ ‏انجام‏ ‏بدم‏ ‏و‏ ‏برم‏ ‏بالا.جلو‏ ‏در‏ ‏ايستادمو‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏و‏ ‏زدم‏ ‏و‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏جند‏ ‏دقيقه‏ ‏در‏ ‏باز‏ ‏شدو‏ ‏از‏ ‏صحنه‏ ‏اي‏ ‏كه‏ ‏ميديدم‏ ‏واقعا‏ ‏جا‏ ‏خوردم‏ ‏‏ ‏يك‏ ‏عدد‏ ‏آقا‏ ‏با‏ ‏تيشرت‏ ‏آبي‏ ‏روشن‏ ‏و‏ ‏يه‏ ‏شلوار‏ ‏كرمكن‏ ‏كه‏ ‏از‏ ‏روي‏ ‏رب‏ ‏و‏ ‏زردجوبه‏ ‏رو‏ ‏لباسش‏ ‏ميشد‏ ‏فهميد‏ ‏حضرت‏ ‏آقا‏ ‏مشغول‏ ‏جه‏ ‏كار‏ ي‏ ‏بودن‏ ‏نميدونستم‏ ‏به‏ ‏اين‏ ‏حالتش‏ ‏بخندم‏ ‏يا‏ ‏تو‏ ‏كف‏ ‏جهره‏ ‏جالبش‏ ‏كه‏ ‏همون‏ ‏رب‏ ‏رو‏ ‏ميشد‏ ‏رو‏ ‏دماغش‏ ‏ديد‏ ‏بمونم‏ ‏ولي‏ ‏خوشبختانه‏ ‏اين‏ ‏دفعه‏ ‏زودتر‏ ‏از‏ ‏هميشه‏ ‏از‏ ‏كما‏ ‏در‏ ‏اومدمو‏ ‏خودمو‏ ‏جمع‏ ‏و‏ ‏جور‏ ‏كردم‏ ‏و‏ ‏دست‏ ‏بردم‏ ‏جلو‏ ‏و‏ ‏كفتم:


ـ‏ ‏سلام‏ ‏من‏ ‏نيما دستاشو‏ ‏به‏ ‏طرفين‏ ‏باز‏ ‏كرد‏ ‏و‏ ‏شونه‏ ‏هاشو‏ ‏بالا‏ ‏دادو‏ ‏با‏ ‏يه‏ ‏لحن‏ ‏با‏ ‏نمكي‏ ‏كفت:


ـ‏ ‏سلام‏ ‏ببخشيد‏ ‏مجرديه‏


‏ديكه‏ ‏ بعد‏ ‏با‏ ‏دست‏ ‏اشاره‏ ‏كرد‏ ‏كه‏ ‏برم‏ ‏تو‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏يه‏ ‏لحن‏ ‏مظلومانه‏ ‏اي‏ ‏كفت:


ـ‏ ‏جرا‏ ‏اينطوري‏ ‏نكام‏ ‏ميكني‏ ‏آشبز‏ ‏نديدي‏ ‏تا‏ ‏حالا؟


ـ‏ ‏آشبز‏ ‏ديدم‏ ‏‏ آشبز‏ ‏بدبخت‏ ‏نديدم‏ ‏كه‏ ‏الان‏ ‏جشمم‏ ‏به‏ ‏جمال‏ ‏رب‏ ‏ايش‏ ‏روشن‏ ‏شد


ـ‏ ‏نه‏ ‏بابا‏ ؟‏ ‏حقته‏ ‏كه‏ ‏الان‏ ‏بفرستمت‏ ‏‏(‏اشاره‏ ‏به‏ ‏آشبز‏ ‏خونه‏ ) تو‏ ‏اون‏ ‏دالان‏ ‏وحشت‏ ‏تا‏ ‏ببينم‏ ‏حالت‏ ‏جطوره‏؟‏لبت‏ ‏سرخ‏ ‏و‏ ‏دلت‏ ‏شاده‏ ‏بازم؟

---

 با خنده گفتم:
ـدیگه چه میشه کرد مملکت که فقط دکتر و مهندس نمیخواد یه کد بانوی خوب هم میخواد دیگه ادامه بده داداشم آیندت درخشانه فوق فوقش اینه که فردا روزی تو جامعه هم کاره ای نشدی برای کانون گرم خانوادت مثمر ثمر باشی مگه نه؟


ـباشه بخند بچه بابام نیستم اگه سر همین یه موضوع اشکتو در نیارم


ـ بچه کدوم بابات؟


ـ صبر کن اشکتو که در آوردم میفهمی


ـبه جان عمه جان عزیزت من گناهی ندارم به من بدبخت گدا رحم کن


ـ ا به پای عمه منو چرا میکشی وسط؟درسته عمه ندارما ولی خوب آگه داشتم دکوراسیون داخلی و خارجی تو خودم برات طراحی میکردم و پیاده میکردم بدو برو شکر کن


ـ راستی  رشتت چیه؟


ـ دست بوس شما کوچیکتون از این جوجه مهندسای معماری هستم البته اگه به غلامی قبولم کنین


ـ قبولت کردم از امروز استخدامی پاشو برو سر کارت ما اینجا نون مفت نداریم بدریزیم تو حلقتا


ـ ا رو رو برم بچه برو نیومده برای غذاغمم جیره مواجب میذاره  اصلا آقا من منصرف شدم میرم یه دوری بزنم بعد بیام بلکه یه بخت برگشته دیگه پیدا کردم که بیاد این بار سنگین خونه مجردی رو به دوش بکشه


 ـگشتم نبود نگرد نیست نبود که حاضر شدم بیام تو این خونه به رجز خونی های تو گوش بدم دیگه


ـآخ الهی بمیرم بچم اصلا رجز نمیخونه آخه سنگ پای قزوینه بخدا


یه نگاهی به خونه انداخنم میشد گفت خونه خالی خالی بود یه آپارتمان دو خوابه با یه آشپزخونه کوچیک که فقط یه یخچال توش بود و یه گاز رو میزی متصل به اوپن حالش کف سرامیک بود و یه فرش دو در سه توش انداخته بود و یه پتو و دو تا بالشت یکی از اتاقا که کاملا خالی بود ولی اتاق دیگه انگار اصلا جز این خونه نبود کامل و مجهز از کتاب و کتابخونه گرفته تا تخت و کمد و لپ تاب با خنده گفتم:


ـحالا تو که میگی از عهده اجاره خونه بر نمیای چرا واحد دو خوابه گرفتی؟


ـچون از اولشم به فکر هم خونه بودم خوب آدمی با طرز فکر من که که میخواد بره زیر یه سقف اشتراکی که باید فکر خودش باشه نباید با هرکی که از راه میرسه هم خواب شه مگه نه؟


یه لحظه از این حرفش خندم گرفت گفتم:


ـ خوب همخواب شه چه اشکالی داره؟


ـ اوا خاک به سرم بی حیا رو نگاه چه اشکالی داره؟میخوای با جزئیاتش بگم اشکالشو؟


ـ برو بابا منحرف


با یه لحن زنانه ای گفت:


ـ آخه میدونی چیه آقامون گفته شبا پیش کسی نخوابم بخاطر همینم من نمیخوابم


ـ آهان یعنی  اگه آفاتون نمیگفت میخوابیدی؟


ـ آره دیگه


ـ واقعا اگه زن بودی یه ورژن جالبی میشدی دختره رو نگاه حیا رو قورت داده


ـ یه دلسترم روش آقا


ـحالا نظرت راجع به اومدن من به اینجا چیه آقا؟؟؟؟؟


ـ چاکر شما رضااز نظر من که اشکالی نداره فقط از همین حالا بگم برو حلالیتاتو بگیر بعد پا بذار تو خونه من


ـ حلالیت واسه چی؟


صداشو کلفتتر کرد و گفت:


ـواس اینکه من میگم


ـ عجب دلیل قانع کننده ای


ـ بیبین شازده اومدیمو تو فردا  نفله شدی و دار فانی رو ودا گفتی من حوصله پوصله ندارم این دوست دخترات جلو در خونه صف ببندنا من بپبختم مجبور شم برای گرفتن حلالیت تو ازشون بگیرمشون خودت که میبینی خرج زندگی بالاست


ـچشم میرم امروز یه طومار ازشون تشکیل میدم که از فردا بیافتم حلالیت بگیرم فکر کنم اگه روزی از سه تا حلالیت بگیرم ترم آخر میتونم همخونت شم


ـ ماشالا چه خوش اشتهام هست رو دل نمیکنی یه وقت داداش مردم تو کف یکی موندن این بیشعورو نگاه


ـ مردم بی عرضه ان به من چه؟


بلن شدمو دست بردم جلو و گفتم پس من به خانواده میگم اسبابو اثاثمو بفرستن دیگه


ـ اوه همچین میگه اسباب و اثاث که انگار میخواد جهاز عروسیشو بیاره


ـوالا کم از جهاز عروس نیستا


ـفقط نیما الان کجا میمونی؟


ـ فعلا که از اول ترمه که تو مسافر خونه ام


ـ خوب پس بریم وسایلتو جمع کن بیا اینجا دیگه خرجتم زیاد نشه خوب ملومه دانشجوییم دانشجو جماعت بایست مراقب جیبش باشه


یه لحظه شوکه شدم بیام اینجا؟


ـ نه بابا نمیخواد


ـ یعنی چی نمیخواد پسر خوب


ـ  نه آخه همونبهتر که تا اومدن وسایلام من اونجا باشم


ـ این چه حرفیه آخه برادر من یه مدت اینجا بد بگذرون تا وسایلات بیاد تا او موقع هم تو ااق من بخواب به جون رضا از مسافر خونه بهتر نباشه بدتر نیستا


ای بابا این چی میگی اگه بخوام تو اتاقش بخوابم ک اگه یه وقت نصف شبی ریشم افتاد چه خاکی تو سرم بکنم اصلا اونش هیچ لباسای دخترانه رنگا رنگمو کجای دلم بذارم؟


ـ نه بابا حالا چه عجله ایه بذار بفرستن بعد میام اینجا دیگه باور کن اون موقع خودت از دستم عاصی میشی بیرونم میکنی


خلاصه از اون اصرارواز من انکار و قرار شد که بعد از اومدن وسایلام برذم تو اون خونه رضا خیلی به دلم نشستم آدم خیلی خاکی و بی ریایی بود بر عکس همه آدمای اطراف من.بعد از رسیدن به مسافر خونه حدودا ساعت سه چهار بود و تازه داشت پلکام گرم میشد که گوشیم زنگ خورد:


ـ الو؟


ـ الو سلام خواهری


ـ بر خر مگس معرکه لعنت چی شده باز؟


ـ ای بمیری که یه حرف محبت آمیز از اون دهن بی صاحابت بیرون نمیاد


ـ نیما باور کن حوصلتو ندارم اگه اری داری زودتر بنال وگرنه قطع میکنما


ـ باشه بابا امروز مامان میگفت ازت بپرسم که کی وسایلتو بیاریم برات؟


بلند شدمو عین چی تیر نشستم و با چیغ گفتم بیارین؟


ـ آره دیگه


ـ شما دیگه واسه چی بیاین بفرستین خودشون بیان دیگه


ـ نغمه یه چیزیت میشه ها این همه راهو چطور بفرستیم باید یکی بالا سرش باشه یا نه؟


اگه میخواستن بیارن که من بدبخت شده بودم


ـ نیما فعلا که خونه نگرفتیم هر وقت گرفتیم خودم یه سر میام هم میبینمتون همم وسیله هارو میارم شما هم از کارو زندگی نمی افتین


ـ چیه چه عجب مهربون شد فکر کار و زندگی ما افتادی باشه حالا ببینیم چی میشه؟


ـ باشه خدافظ


ـ ای مرضو خدافظ عجله داری که قطع کنی؟


ـ آره وجدان درد گرفتم میخوام برم دستشوی


ـ به جان خودم نغمه اگه حسابشو کنما صف بیشتر عمر تو تو اون وجدان آباد میگذره با اون حالت جالب


ـ زر نزن بابا بای


ـ برو بمیر


و بعد گوشی رو قطع کردم حالا اگه بخوان همراهم بیان که به قول خودشون تو چیدن وسایل کمکم کنن چه خاکی تو سرم بریزم رضا رو کجای دل قایمش کنم؟آخر هفته که شد پا شدم رفتم شهر خودمون برای آوردن وسایل