کف بین پیر

[tak dokhie eblis]

یه روزی یه کف بین پیر نشست و فالمو گرفـــــــــــت

تو هر چی گفته بود ، فکر و خیالمو گرفــــــــــــــــــــت

بود و یه کم سیاه ، مهربونو ، خمیده پشـــــــــــــــــت

چه بوی اسپندی می داد،چشاش نجیب بود و درشت

بهم نگاهی کرد و گفت ، فالتو می خوای بگیـــــــرم ؟

 گفتم بگیر ، بعدم بگو ، بگو چه وقتی می میـــــــرم ؟

گقت دخترم کف می بینم ، قهوه و فنجون نــــــــــدارم

 نه بلدم ، نه دوس دارم اداشونو در بیـــــــــــــــــــــارم

 گفتم بگو ، اینم دسام ، از روی چپ می گی یـا راس

 خندید و گفت فرق نداره، هر دستی که میل شماس

تو زندگیت سختی دیدی ، فالت چرا پر از غمـــــــــه ؟

م توی اسمت می بینم ، درس می گم نه ، مریمـه ؟

 یکی رو دوس داشتی که رفت ، مردا همه عین همن

خوبم توشون پیدا می شه ، اما خوبا خیلی کــــــــمن

 بچه بودی چند تا خطر گذشته از بیخ ســــــــــــــــرت

 خیال داری سفر بری ، خیره الهی سفــــــــــــــــــرت

یکی دیگه تازگیا تو زندگیت پیدا شـــــــــــــــــــــــــــده

 زیاد بهش تکیه نکن ، دوست داره ولی بــــــــــــــــده

 دشمن چه قدر زیاد داری،راستی مگه چه کاره ای ؟

 فک نکنم دارا باشی ، نمی بینم ســـــــــــــــتاره ای

 دو سه تا لکه می بینم ، دلت شکسته از کســـــــی

 یکی ته قلبته که ، می خوای بهش زود برســـــــــی
 
 خدا رو از یاد نبری ، ایندتم پکه و نیـــــــــــــــــــــــــم

 دو سه تا سد تو راهته ، دو تا بزرگ ، یکی کـــوچیک

یکی تو قوم وخویشتون یه کم مریضه ، مگه نــــــــه ؟

همون که اسیرشی ؟ واست عزیزه مگه نـــــــــــــه ؟

 نگامو چیدم از نگاش ، با کلی غصه خــــــــــــــندیدم

اصلن چی گفت و از کی گفت،فالم چی بود،نفهمیدم

 آدمای فالای من ، مثل خودش غـــــــــــــــــریب بودن

یعنی که خطای دسم ، انقد کج و عجــــــــیب بودن ؟

 خیلی خجالت کشیدم ، غم از نگاش چکه می کـــرد

 گفتم چرا فال می گیری تو این هوای خیلی ســــــرد

 چیه ، فالت درس نبود می خوای که مزدمو نــــــــدی

 نه هر چی گفتی راس بودش ، تو راه حلم بلــــدی ؟

بغض گلوشو آخر سر تو شهر چشماش ترکـــــــــــــید

 گفت دخترم باور نکن ، هیچکسی فردارو ندیــــــــــــد

 من یه غریبم و اسیر ، تو شهرتون در بهـــــــــــــــدرم

 دروغ می گم تا شبمو یه جور به فردا ببـــــــــــــــــرم

منم یه بندم مث تو ، تقدیرامون دست خــــــــــــــداس

 من کی باشم که بتونم ، بگم تو طالعت کجـــــــــاس

گذشتم و نذاشتم اون بیشتر از این بهم بگـــــــــــــــه

اون ولی گفتش واسه فال نرو پیش کس دیگــــــــــــه

دیدم اونو که دوباره به یه کسی دیگه رسیـــــــــــــــد

 بازم همون کف بینیا ، دوباره بغضش ترکیـــــــــــــــــد

 دنیای بی وفای ما از این کسا زیــــــــــــــــــــــاد داره

 از زمین و از آسمون ، غریب و کولی می بـــــــــــــاره

از همه چی که بگذریم ، تمامشم دروغ نبـــــــــــــــود

شاید به خاطر همین ، سرش زیاد شلوغ نبـــــــــــــود

سر اونا که راس می گن ، همیشه خیلی خلوتــــــــه
 
 چه توی فال ، چه زندگی ، دنیا پر از خیانتـــــــــــــــه
 
کف بین پیر هر چی که گفت دلم یه گوشه ای نوشت

تا ببینه حق با اونه یا بازیای سرنوشــــــــــــــــــــــــت

همه شبیه همشدیم ، فالامونم عین همــــــــــــــــــه

 اما فقط اون از کجا دونست که اسمم مریمــــــــــه ؟

 این که تموم شد و گذشت اما عجب کف بیمی بــود

 ته دلش زلالتر از پیش گوییای چینی بـــــــــــــــــــــود

دسام براش فرقی نداشت ، اون با دلش فالمو گفــت

از بعضی حرفا بگذریم ، دروغ چرا ، راستشو گفـــــــت

دل و ببین که همه جا یه جور به دردت می خــــــــوره

 یکی باهاش فال می گیره ، یکی پولاشو می شمره

 خلاصه که دلای پک ، قسمت هر کس نمی شــــــه

 دلای روشن و زلال مال غریباس همیشـــــــــــــــــــه

اینم یه قصه ی عجیب ،فالی که چیزی نمی خواست

کف بینی با یه قلب صــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاف،
 
نه دست چپ نه دست راســـــــــــــــــــــــــــــــــــت
 
مـــــــــــــــــریم حیدر زاده ...