بازی آنلاین
آپلود عکس
13-09-2014، 21:03
شکستگی سر استخوان ران عبارت است از یک شکستگی کامل یا ناقص در سر استخوان ران، که با استخوان لگن مفصل می‌شود. شکستگی در اثر صدمات قابل توجه در هر دو جنس و در تمام سنین دیده می‌شود. اما شکستگی‌های خود به خودی یا شکستگی ناشی از صدمات خفیف تنها در افراد مسن‌تر دیده می‌شوند. حدود 50% از شکستگی‌ها در افراد بالای 80 سال رخ می‌دهد.
شکستگی سر استخوان ران ـ hip fracture
ـ علایم شایع:
۱. درد شدید به هنگام تلاش برای راه رفتن
۲. از دست رفتن شکل طبیعی ناحیه مفصلی استخوان ران
۳. تورم، دردناک بودن به هنگام لمس و خون‌مردگی در ناحیه مفصل استخوان ران
ـ علل بیماری:
۱. وارد آمدن صدمه، خصوصاً زمین‌خوردن و سقوط و نیز تصادفات
۲. در مواردی که استخوان ران قبلاً دچار بیماری بوده است، شکستگی ممکن است خود به خود رخ دهد.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. پوکی استخوان، خصوصاً پوکی استخوان پس از یائسگی
۲. سرطان استخوان
۳. مصرف داروهای متعدد که ممکن است هوشیاری را کاهش دهند.
۴. به هم خوردن تعادل کلیسم بدن
۵. تغذیه نامناسب، خصوصاً ناکافی بودن دریافت کلیسم و پروتئین
۶. اختلالات و بیماری مغزی
۷. فعالیت‌هایی که خطر بروز صدمات را زیاد می‌کنند.
۸. بیماری استخوان‌سازی ناقص (استئوژنز ایمپرفکتا) که یک بیماری ارثی است که در آن استخوان‌ها ترد و شکننده هستند و به راحت دچار شکستگی می‌شوند.
ـ پیشگیری:
سعی کنید دریافت روازنه کلسیم به حدکافی باشد (1500-1000 میلی‌گرم در روز). با خوردن شیر و محصولات لبنی یا مکمل‌های کلسیم می‌توان از این امر اطمینان حاصل نمود. سعی کنید زمین نخورید، خصوصاً در منزل شرایطی را فراهم آورید که احتمال زمین خوردن کم شود. هورمون درمانی پس از یائسگی را می‌توان برای پیشگیری از پوکی استخوان مدنظر گرفت. برای تصمیم‌گیری در مورد این مسأله با پزشکتان مشورت کنید. اگر احساس می‌کنید هنگام راه رفتن تعادل ندارید از عصا برای راه رفتن استفاده کنید.
ـ عواقب مورد انتظار:
معمولاً با جراحی و بازتوانی قابل معالجه است.
ـ عوارض احتمالی:
۱. عفونت زخم ناحیه عمل جراحی
۲. آسیب به رشته‌های عصبی و رگ‌های خونی در ناحیه شکستگی
۳. در رفتگی علاوه بر شکستگی
۴. جوش نخوردن شکستگی
۵. تشکیل لخته خون به علت بستری شدن طولانی‌مدت
۶. خونرسانی ناکافی به ناحیه صدمه دیده استخوان که باعث مرگ بافت استخوانی می‌شود.
ـ درمان:
جراحی تنها راه درمان است و نباید خود درمانی کرد. جراح ارتوپد قطعات شکسته شده استخوان را به هم متصل می‌کند و با استفاده از وسایل مخصوص آنها را در جای خود ثابت می‌کند. البته در افرادی که استخوان‌هایشان توانایی رشد و ترمیم مناسب را ندارند، تمام یا قسمتی از مفصل ران تعویض و جای آن یک مفصل مصنوعی گذاشته می‌شود. بر خلاف اکثر شکستگی‌ها، این نوع شکستگی معمولاً احتیاج به گچ گرفتن ندارد. پس از جراحی، به‌طور معمول حمام بگیرید. می‌توانید محل بخیه را با ملایمت و با استفاده از صابون ملایم غیرمعطر بشویید. پانسمان اختیاری است.
ـ داروها:
۱. نرم‌کننده‌های مدفوع برای پیشگیری از یبوست
۲. در صورت لزوم، آنتی‌بیوتیک برای مبارزه به عفونت
۳. امکان دارد برحسب نیاز از داروهای ضد درد مختلف استفاده شود.
۴. امکان دارد هورمون درمانی جایگزین و مکمل‌های کلسیم از دست‌رفتن استخوان را به تعویق اندازند.
ـ فعالیت:
پس از به دست آوردن هوشیاری بعد از عمل، پای دیگر خود را مرتب حرکت دهید تا احتمال تشکیل لخته در سیاهرگ‌های عمقی پا کمتر شود. اکثر متخصصین ارتوپدی بیماران خود را تشویق می‌کنند تا هرچه زودتر برخیزند و راه بروند. نظارت دقیق توسط یک فیزیوتراپ برای بازتوانی ضروری است. بازتوانی ممکن است ماهها طول بکشد. در ابتدا نیاز به استفاده از واکر یا چوب زیر بغل خواهد بود. شناکردن و پازدن روی دوچرخه‌های ثابت برای بازتوانی بسیار مفید هستند. با پیشرفت روند ترمیم شکستگی، تدریجاً کارهای روزمره خود را از سر گیرید.
ـ رژیم غذائی:
مصرف مایعات در روز اول پس از عمل. بعد از آن رژیم خاصی لازم نیست. البته امکان دارد توصیه شود که کلسیم رژیم غذایی بیشتر باشد.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم شکستگی سر استخوان ران را دارید. اگر در پایین‌تر از ناحیه شکستگی کرختی یا بی‌حسی دارید فوراً اطلاع دهید. این یک اورژانس است! اگر یکی از موارد زیر پس از جراحی رخ دهد: تورم در بالا یا پایین ناحیه شکستگی، تب، لرز، دردهای عضلانی، یا سردرد، زیادتر شدن درد، تورم، قرمزی یا ترشحات محل عمل، یبوس
شکستگی سر استخوان ران ـ hip fracture
ـ علایم شایع:
۱. درد شدید به هنگام تلاش برای راه رفتن
۲. از دست رفتن شکل طبیعی ناحیه مفصلی استخوان ران
۳. تورم، دردناک بودن به هنگام لمس و خون‌مردگی در ناحیه مفصل استخوان ران
ـ علل بیماری:
۱. وارد آمدن صدمه، خصوصاً زمین‌خوردن و سقوط و نیز تصادفات
۲. در مواردی که استخوان ران قبلاً دچار بیماری بوده است، شکستگی ممکن است خود به خود رخ دهد.
ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر:
۱. پوکی استخوان، خصوصاً پوکی استخوان پس از یائسگی
۲. سرطان استخوان
۳. مصرف داروهای متعدد که ممکن است هوشیاری را کاهش دهند.
۴. به هم خوردن تعادل کلیسم بدن
۵. تغذیه نامناسب، خصوصاً ناکافی بودن دریافت کلیسم و پروتئین
۶. اختلالات و بیماری مغزی
۷. فعالیت‌هایی که خطر بروز صدمات را زیاد می‌کنند.
۸. بیماری استخوان‌سازی ناقص (استئوژنز ایمپرفکتا) که یک بیماری ارثی است که در آن استخوان‌ها ترد و شکننده هستند و به راحت دچار شکستگی می‌شوند.
ـ پیشگیری:
سعی کنید دریافت روازنه کلسیم به حدکافی باشد (1500-1000 میلی‌گرم در روز). با خوردن شیر و محصولات لبنی یا مکمل‌های کلسیم می‌توان از این امر اطمینان حاصل نمود. سعی کنید زمین نخورید، خصوصاً در منزل شرایطی را فراهم آورید که احتمال زمین خوردن کم شود. هورمون درمانی پس از یائسگی را می‌توان برای پیشگیری از پوکی استخوان مدنظر گرفت. برای تصمیم‌گیری در مورد این مسأله با پزشکتان مشورت کنید. اگر احساس می‌کنید هنگام راه رفتن تعادل ندارید از عصا برای راه رفتن استفاده کنید.
ـ عواقب مورد انتظار:
معمولاً با جراحی و بازتوانی قابل معالجه است.
ـ عوارض احتمالی:
۱. عفونت زخم ناحیه عمل جراحی
۲. آسیب به رشته‌های عصبی و رگ‌های خونی در ناحیه شکستگی
۳. در رفتگی علاوه بر شکستگی
۴. جوش نخوردن شکستگی
۵. تشکیل لخته خون به علت بستری شدن طولانی‌مدت
۶. خونرسانی ناکافی به ناحیه صدمه دیده استخوان که باعث مرگ بافت استخوانی می‌شود.
ـ درمان:
جراحی تنها راه درمان است و نباید خود درمانی کرد. جراح ارتوپد قطعات شکسته شده استخوان را به هم متصل می‌کند و با استفاده از وسایل مخصوص آنها را در جای خود ثابت می‌کند. البته در افرادی که استخوان‌هایشان توانایی رشد و ترمیم مناسب را ندارند، تمام یا قسمتی از مفصل ران تعویض و جای آن یک مفصل مصنوعی گذاشته می‌شود. بر خلاف اکثر شکستگی‌ها، این نوع شکستگی معمولاً احتیاج به گچ گرفتن ندارد. پس از جراحی، به‌طور معمول حمام بگیرید. می‌توانید محل بخیه را با ملایمت و با استفاده از صابون ملایم غیرمعطر بشویید. پانسمان اختیاری است.
ـ داروها:
۱. نرم‌کننده‌های مدفوع برای پیشگیری از یبوست
۲. در صورت لزوم، آنتی‌بیوتیک برای مبارزه به عفونت
۳. امکان دارد برحسب نیاز از داروهای ضد درد مختلف استفاده شود.
۴. امکان دارد هورمون درمانی جایگزین و مکمل‌های کلسیم از دست‌رفتن استخوان را به تعویق اندازند.
ـ فعالیت:
پس از به دست آوردن هوشیاری بعد از عمل، پای دیگر خود را مرتب حرکت دهید تا احتمال تشکیل لخته در سیاهرگ‌های عمقی پا کمتر شود. اکثر متخصصین ارتوپدی بیماران خود را تشویق می‌کنند تا هرچه زودتر برخیزند و راه بروند. نظارت دقیق توسط یک فیزیوتراپ برای بازتوانی ضروری است. بازتوانی ممکن است ماهها طول بکشد. در ابتدا نیاز به استفاده از واکر یا چوب زیر بغل خواهد بود. شناکردن و پازدن روی دوچرخه‌های ثابت برای بازتوانی بسیار مفید هستند. با پیشرفت روند ترمیم شکستگی، تدریجاً کارهای روزمره خود را از سر گیرید.
ـ رژیم غذائی:
مصرف مایعات در روز اول پس از عمل. بعد از آن رژیم خاصی لازم نیست. البته امکان دارد توصیه شود که کلسیم رژیم غذایی بیشتر باشد.
ـ در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمائید:
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم شکستگی سر استخوان ران را دارید. اگر در پایین‌تر از ناحیه شکستگی کرختی یا بی‌حسی دارید فوراً اطلاع دهید. این یک اورژانس است! اگر یکی از موارد زیر پس از جراحی رخ دهد: تورم در بالا یا پایین ناحیه شکستگی، تب، لرز، دردهای عضلانی، یا سردرد، زیادتر شدن درد، تورم، قرمزی یا ترشحات محل عمل، یبوس
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
