تایر هواپیما

[×ThundeRBolT×]

تایر هواپیما به نسبت وزن و قدرت هر هواپیما طوری طراحی شده است که بتواند در برابر سنگینی بسیار زیاد در مدتی کوتاه مقاومت لازم را داشته باشد. تعداد تایر مورد لزوم هر هواپیما به نسبت وزن ان افزایش پیدا می کند چون در این صورت وزن هواپیما بر روی تایر ها بهتر توزیع می شود.
الگوی آج تایر هواپیما ها نیز طوری طراحی می شود تا ثبات هواپیما را در مقابل شرائط بادهای مخالف شدید افزایش دهد، اب موجود در روی باند را کانالیزه کند تا از حالت hydroplaning (شناور شدن تایر بر روی لایه نازک اب موجود بر سطح باند) جلوگیری نماید وبهترین حالت برای ترمز روی باند را فراهم سازد( مترجم: و بهترین شرائط تماس با باند با کمترین لرزش را مقدور نماید).
تایر هواپیما ها معمولا با گار نیتروژن و یا هلیوم پر می شوند تا حالت انبساط و انقباض ناشی از تغییرات شدید حرارت محیط و فشار را در حین پرواز و فرود و یا تیک اف به حداقل برسانند. لازم به توضیح است که نیتروژن خشک به همان مقدار گازهای موجود در هوا منبسط می شود ولی هوای معمولی فشرده شده  ممکن است دارای رطوبتی باشد که در مجاورت حرارت، سبب انبساط بیشتر در درون تایر شود.







تایر هواپیمای خطوط هوایی عموما تحت فشار زیادی تا حد 200 پوند بر هر اینچ مربع است که این میزان فشار در هواپیماهای تجاری بیشتر هم می شود. ازمایش تایر هواپیماهای خطوط هوایی نشان می دهد که انها قبل از لحظه ی ترکیدن قادر به تحمل حداکثر فشار 800 پوند بر هر اینچ مربع می باشند.
در زمان ازمایش تایر ها بجای نیتروژن و هلیوم  بایست از اب پر شوند تا اتاق ازمایش و دستگاه ها در زمان ترکیدن از انرژی شدید موج گاز کمپرس شده در امان بمانند.
همچنین تایر هواپیما ها دارای فیوز حرارتی است و طوری طراحی شده است که در درجه حرارت معینی ذوب شود. اصولا نهایت داغ کردن  تایر ها  در زمان استفاده زیاد از ترمز هنگام انصراف از تیک آف یا وضعیت فرود اضطراری ایجاد می شود.
فیوز در زمان بروز نقص در یک حالت کنترل شده وضعیت ایمنی را فراهم می اورد که از انفجار تایر جلوگیری کرده و بدین ترتیب حداقل خسارت به هواپیما یا اشیاء پیرامون محیط وارد می شود.
ضرورت پر شدن  تایر با  گازی همانند نیتروژن بجای هوا بر اساس طبقه بندی هواپیماهای مسافر بری بدان علت است که احیانا اکسیژن موجود در هوای فشرده ی درون تایر، در مجاورت با گازهای فرار دیگر مخلوط با هوا در هنگام افزایش زیاد حرارت تایر باعث خود اشتعالی گازها و انفجار تایر شود. لذا استفاده از گازهای غیر فعال برای پر کردن تایر بجای هوای دارای اکسیژن احتمال انفجار تایر را منتفی می سازد.