گیاه درمانی

[Jack Daniel'ѕ]

گیاه درمانی و پزشکی سنتی دو مقوله متفاوت هستند، که گاهی با هم خلط شده و موجب ناداوری می‌گردند. علی‌رغم گیاه‌درمانی، در طب سنتی از سه منشاء دارویی (گیاهی، حیوانی و معدنی) استفاده می‌شود و فارغ از مواد موثره و آلکالوئیدها، تشخیص و تعیین مزاج بیمار و گیاه پایه درمان بود و اسهال و تعدیل اخلاط اساس این طب بشمار می‌رود.

گیاه درمانی استفاده از گیاهان دارویی برای درمان می‌باشد. گیاه درمانی نیز بر رویکرد درمانی طبیعت‌گرا مبتنی است. طبق این رویکرد گیاهان که منبع ارزشمند انواع مواد و ترکیبات شیمیایی طبیعی هستند، برای اعاده صحت، بعنوان دارو مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در کشورهای مختلف انواع سبک ها و مکاتب گیاه درمانی وجود دارد. دانشمند ایرانی شیخ الرئیس ابوعلی سینا نویسنده کتاب قانون که یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان طب سنتی در جهان می‌باشد در رشد و توسعه این روش درمانی نقش بسیار زیادی ایفا نموده است.

گیاه درمانی روشی است که در آن، بعد از معاینات پزشکی و تشخیص لازم، از عناصر گیاهی با توجه به مواد موثره و خواص آنها، جهت رفع علایم بیماری استفاده می شود. این روش همانند طب جدید به مبارزه با علائم بیماری پرداخته، و در جهت رفع آنها می‌کوشد. از نظر این روش درمانی، ماده موثره گیاهان اعم از: آلکالوئیدها و ... می‌توانند با رفع علائم بیماری، باعث برگشت صحت و سلامت به فرد بیمار شوند. در حقیقت گیاه درمانی نوعی دارو درمانی است که در آن بجای استفاده از داروهای سنتتیک شیمیایی از داروهایی با منشاء گیاهی استفاده می شود. مزاج شناسی و بحث از غلبه اخلاط در این روش جایگاهی ندارد. دیدگاه این روش نیز همچون طب جدید، دیدگاه اجزاءنگری است.