ویژگی بندگان خوب خدا

[bOoOoOy]

در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که خداوند بندگان خوب خود را معرفی می کند. چه خوب است که خودمان را با آیات قرآن کریم ارزیابی کنیم. هرچه به این آیات نزدیک هستیم، بگوییم : «الْحَمْدُ لِلَّه »! هرچه فاصله داریم، فاصله مان را تشخیص بدهیم، از خدا بخواهیم که این فاصله را کم کند.


تواضع و فروتنی در زندگی


بنده خوب خدا کیست؟ سوره فرقان، آیات آخر می فرماید: (فرقان/۶۳) بندگان خوب خدا کسانی هستند که با تواضع راه می روند. ظاهرش آراسته و معمولی است و متکبرانه و شهرت وار راه نمی رود و این گونه لباس نمی پوشد.غیر عادی ظاهرش را درست نمی کند ، رفتارهای غیر عادی انجام نمی دهد، با تواضع است و خیلی طبیعی رفتار و زندگی می کند.سعی کنیم طوری زندگی کنیم که هیچ تشخیصی بین ما و بقیه نباشد. گریه مان، خنده هایمان، عروسی گرفتنمان، عزاهایمان و ...، طبیعی باشد. حدیث داریم گاهی افرادی که به جلسه پیامبر می آمدند می گفتند: (بحارالانوار/ج۷۳/ص۳۵۵) کدام یک از شما پیغمبر هستید؟ یعنی از ظاهرش نمی شد تشخیص داد که چه کسی پیغمبر است. بر خلاف برخی آدم ها، الآن هرچه اتاق بزرگتر است، معلوم است که این رئیس تر است. اگر آدم کارمند معمولی است، اتاقش دوازده متر است. مدیر کل شد، ۲۴ متر می شود و... یعنی هرچه مهم تر هستیم یا لامپش لوستر می شود، یا اتاقش وسیع تر می شود. بندگان خوب خدا کسانی هستند که هیچ نمودی در قیافه آنها پیدا نشود. گاهی دیده می شود که بعضی ها یک میهمانی که می گیرند می خواهند یک غذایی درست کنند که کسی تا به حالا ندیده و نخورده باشد، همه بگویند: یک چنین غذایی در عمرمان نخوردیم. بنده خوب خدا این است که آرام باشد. مشی او، زندگی اش، عروسی اش، دامادی اش، همه چیزش طبیعی باشد.


بزرگواری در برخورد با دیگران


(فرقان/۶۳) جاهل که با او برخورد می کند، «قَالُواْ سَلَامًا» با مسالمت از کنارش رد می شود. یعنی جر و بحث نمی کند. یقه نمی گیرد. شاخ و شانه نمی کشد. «قَالُواْ سَلَامًا» مثل اینکه حضرت ابراهیم دید عمویش نااهل است، گفت: سلام علیکم! این سلام وداع، خداحافظی می کند. یعنی از کنار حرف ها، «مَرُّوا کِراماً» (فرقان/۷۲)، «قَالُواْ سَلَامًا» با کرامت می گذرد. درگیر نمی شود. گاهی در خانه ها زن و شوهر حواسش نیست، خبر ندارد که طرف مقابلش چه روز سختی داشته و با هر جرقه ای آتش سوزی ای برپا می کند؛ قرآن می فرماید: «مَرُّوا کِراماً» .آقا وارد خانه می شود، خبر از زحمات خانم ندارد. می گوید: تو از صبح تا حالا خوابیدی؟ من بیرون جان کندم و یا بلعکس خانم با آقا مشاجره می کند؛ خیلی وقت ها به هم نق می زنیم چون از همدیگر خبر نداریم.


شب زنده داری و نماز و دعا


(فرقان/۶۴) بندگان خوب خدا اهل بیتوته هستند. بیتوته یعنی شب زنده داری. حالا یا سر شب تا نصف شب یا نصف شب تا صبح. بخشی از شب را نمی خوابند. البته بعضی ها هم نمی خوابند فیلم و بازی و ... می بینند؛ منظور اینگونه بیدار ماندن نیست؛ می فرماید: بیتوته می کنند و نماز و دعا می خوانند، اشک می ریزند و دعا می کنند.


یاد قیامت در همه حال


(فرقان/۶۵)، «غراما» با غین، مصیبتی است که راه در رو ندارد. آدم را به بن بست می کشاند. می گوید: بندگان خدا کسانی هستند که به فکر جهنم هستند. در قرآن دو آیه داریم، یک آیه داریم که افرادی ایمان به قیامت ندارند، یک آیه داریم که ایمان دارد اما قیامت را فراموش می کند. (غافر/۲۷) و ایمان به قیامت ندارد (ص/۲۶).خیلی از ما که خلاف می کنیم قیامت را فراموش می کنیم. می گوید: عباد الرحمن کسانی هستند که یاد قیامت هستند و می گویند: خدایا عذاب جهنم را از ما دور کن. دائماً به یاد قیامت هستند و از عذاب آن به خدا پناه می برند.


میانه روی در انفاق به محرومان


(فرقان/۶۷) بنده خوب خدا کسی است که در پول خرج کردن، میانه است. بچه ای نزد پیغمبر آمد گفت: مادرم گفته: پیراهن پیغمبر را برایش تبرک ببرم. پیغمبر هم یک پیراهن داشت، به بچه داد، گفت: به مادرت تبرک بده. اذان گفتند: پیغمبر پیراهن نداشت. آیه نازل شد چه کسی گفته پیراهنت را بدهی؟ کسی که یک پیراهن دارد، حق ندارد به کسی بدهد. (اسراء/۲۹) نه آن طور باش که دستت به گردنت قفل شود ، یعنی دستت در جیبت نرود، نه آن گونه که هرچه داری بدهی، باید برنامه ریزی باشد برای پول خرج کردن. وقتی انفاق می کنید، چه به فقرا، چه خرجی خودتان اسراف نکنید. یک روز حضرت می خواست این آیه را نمایشی کند : یک مشتی شن برداشت، محکم گرفت، یعنی مشتش بسته است و یک دانه از این شن ها از دستش خارج نمی شود. گفت: این درست نیست. بعد یک مشت دیگر برداشت، دستش را کج کرد و همه شن ها ریخت. گفت: این هم درست نیست. دفعه سوم یک مقدار شن برداشت، یک خرده را نگه داشت و یک خرده را ریخت. گفت: این درست است. در هرکاری میانه روی را فراموش نکنم ، اسراف نه ،تنگدستی هم نه.