بازی آنلاین
آپلود عکس
23-10-2014، 13:25
افزايش پرخاشگري عادتيست كه جان جامعه جوان را مي گيرد
راننده پشت سرشما دستش را مي گذارد روي بوق وفريادزنان به شما توهين مي كند، چرا كه به محض سبزشدن چراغ راهنمايي ماشين خاموش شده و نتوانسته ايد به موقع حركت كنيد. دانشجويي درجلوي چشم استاد ورقه ي امتحاني اش را پاره مي كند، چون نمره خوبي نياورده است. كودك خردسالي، هنگام بازي، توپ را به عمد به بيني شما مي كوبد، طوري كه ازشدت درد ناله مي كنيد. طرفداران يكي ازتيم هاي فوتبال موقع خروج ازاستاديوم با طرفداران تيم حريف گلاويز مي شوند چون دربازي از تيم آنها دوگل خورده اند. فردي بدون رعايت نوبت نان مي گيرد وبه همين خاطربا افراد ديگرايستاده درصف مشاجره لفظي مي كند.
اين موارد كه بي شك درزندگي اغلب ما اتفاق افتاده است نشان مي دهد كه همه ما درزندگي روزمره با مشكلات وموارد تنش زاي بسياري مواجه هستيم وهنگامي كه اين تنش ها ازظرفيت رواني ما بيشترمي شوند، با ايجاد اخلال دروضعيت روحي-رواني و حتي جسمي- دررفتار بين فردي وحتي ارتباطات اجتماعي مان تاثيرمي گذارد. اين تاثيرات مي تواند ما را به فردي پرخاشگرو عصبي تبديل كند كه به سادگي نمي تواند هيجانات خود را كنترل كند. پرخاشگري ايجاد شده درافراد، ممكن است آنها را به سمت انواع جرايم وبزه ها سوق دهد.
پرخاشگري ريشه 70 درصد ازجرايم نوجوانان وجوانان
به اعتقاد يك متخصص علوم رفتاري وآسيب شناس اجتماعي؛ تحقيقات انجام شده نشان مي دهد كه70 درصد جرايم نوجوانان و جوانان ريشه درپرخاشگري دارد. مجيد ابهري دراين باره مي گويد: پرخاشگري درلغت به معناي هجوم وستيزه گري ودعوا است و به نظربسياري ازرفتارشناسان پرخاشگري درناكامي هاي اجتماعي ودركمبودهاي مادي دوران كودكي ريشه دارد. وي همچنين معتقد است: بسياري ازدرگيريها، نزاع هاي مسلحانه، حمل واستفاده ازاسلحه سرد ريشه درپرخاشگري دارد كه اين موارد قسمت عمده اي ازجرايم را درمورد نوجوانان وجوانان تشكيل مي دهد.
پرخاشگري اكتسابي است!
فرد پرخاشگردرجامعه نه تنها خود با اين مشكل مواجه است بلكه اطرافيانش را نيزبه اين رفتاردرگيرمي كند. هاله اسكندري، روانشناس مي گويد: پرخاشگري به عنوان يك رفتارفردي واجتماعي قابل يادگيري وانتقال است وكودكان ازوالدين آ ن را فرا مي گيرند سپس با تماشاي فيلم هاي خشن ومملوازصحنه هاي خشونت باراين ناهنجاريها درنوجوانان نهادينه مي شود. وي ادامه مي دهد: عدم تخليه انرژي هاي نوجواني درزمينه هاي سالم وهمچنين انباشتن انرژهاي اين دوران نقش عمده اي دربروزپرخاشگري درجامعه دارد. اسكندري با اشاره به اينكه پرخاشگري درميان پسرها به خاطرعلاقه به اسلحه بيش ازدختران است مي گويد:طبق آماركانون اصلاح وتربيت تهران عمده ترين جرايمي كه پسران به خاطرآن مجازات شده اند، سرقت وجرايم مربوط به پرخاشگري بوده است.
ترويج خشونت درتلويزيون
كودكان ونوجوانان درهفته بيش از30 تا35 ساعت صرف تماشاي تلويزيون وبازيهاي رايانه اي مي كنند ازوقت خود را به تماشاي تلويزيون وبازيهاي رايانه اي اختصاص مي دهند وبي شك صحنه هاي خشونت آميزبسياري را مشاهده مي كنند. حميد زرگر، جامعه شناس وپژوهشگرآسيب هاي اجتماعي دراين باره مي گويد: تلويزيون مي تواند عامل موثري دررشد ارزش ها والگوهاي رفتاري باشد، ولي بسياري ازبرنامه هاي آن حتي برنامه هاي طنزهم به نوعي مروج خشونت هستند واين سبب مي شود كه كودكان ونوجوانان هيچ گونه ترس وترديدي نسبت به خشونت نداشته باشند وبه تدريج مي پذيرند كه خشونت راهي براي حل مشكلات است، پس به تقليد خشونت مي پردازند وناخودآگاه به همانندسازي با شخصيت هاي فيلم مي پردازند. وي ادامه مي دهد: هرچند اثر خشونت تلويزيوني فورا دررفتاريا گفتاركودك ظاهرنمي شود، اما درهرحال براي هميشه درذهن اوباقي مي ماند. سال ها است كه پژوهشگران اجتماعي، برنامه هاي تلويزيوني را عامل افزايش خشونت دربين نوجوانان مي دانند وهرروزبا ارائه آماري جديد از روند روبه رشد بزهكاري وخشونت درميان دانش آموزان ارائه مي دهند، با اين حال نه تنها سهم اين عامل مخرب دربرنامه هاي مختلف تلويزيوني كم نشده، بلكه روزبه روزبيشترهم شده است.
اين كارشناس خاطرنشان مي كند: همه ما بي آن كه متوجه باشيم ازكتك زدن وكتك خوردن بازيگران سريال ها لذت مي بريم وابراز شادماني مي كنيم، اما فرداي پخش هرسريال دانش آموزان درمدارس شروع مي كنند به تكرارآنچه شب گذشته ديده وشنيده اند وتقليد اين نوع رفتارها به نوعي تفريح همگاني تبديل مي شود. اما آيا اين تفريح درسطح كلام خواهد ماند، آيا دانش آموزي كه شب گذشته ديده است پدرومادرش به زد وخوردهاي ديگران مي خندند، اين رفتارها را پسنديده و شادي بخش تلقي نخواهد كرد وسعي نمي كند درپي همانندسازي با شخصيت هاي محبوبش دست به تكرارهمان اعمال بزند؟
پرخاشگري اين روزها به عادت خيلي ها تبديل شده است، عادتي كه روزبه روزبيشتر به عمق جامعه مي رود ودرقالب هزاران جرم وبدفعلي جان جامعه را مي گيرد. پرخاشگري درجامعه امروزدرست مثل ويروس سرماخوردگي ازيكي به ديگري سرايت مي كند وريشه كن نمي شود مگربا فرهنگ سازي همه جانبه وهمكاري تمام نهادهاي مرتبط. ازخانواده -كوچكترين نهاد اجتماعي- گرفته تا اصناف گوناگون، صدا وسيما، آموزش وپرورش، آموزش عالي و... كه بي شك هماهنگ كردن اين ها عزمي راسخ مي خواهد ودلي دلسوز.
راننده پشت سرشما دستش را مي گذارد روي بوق وفريادزنان به شما توهين مي كند، چرا كه به محض سبزشدن چراغ راهنمايي ماشين خاموش شده و نتوانسته ايد به موقع حركت كنيد. دانشجويي درجلوي چشم استاد ورقه ي امتحاني اش را پاره مي كند، چون نمره خوبي نياورده است. كودك خردسالي، هنگام بازي، توپ را به عمد به بيني شما مي كوبد، طوري كه ازشدت درد ناله مي كنيد. طرفداران يكي ازتيم هاي فوتبال موقع خروج ازاستاديوم با طرفداران تيم حريف گلاويز مي شوند چون دربازي از تيم آنها دوگل خورده اند. فردي بدون رعايت نوبت نان مي گيرد وبه همين خاطربا افراد ديگرايستاده درصف مشاجره لفظي مي كند.
اين موارد كه بي شك درزندگي اغلب ما اتفاق افتاده است نشان مي دهد كه همه ما درزندگي روزمره با مشكلات وموارد تنش زاي بسياري مواجه هستيم وهنگامي كه اين تنش ها ازظرفيت رواني ما بيشترمي شوند، با ايجاد اخلال دروضعيت روحي-رواني و حتي جسمي- دررفتار بين فردي وحتي ارتباطات اجتماعي مان تاثيرمي گذارد. اين تاثيرات مي تواند ما را به فردي پرخاشگرو عصبي تبديل كند كه به سادگي نمي تواند هيجانات خود را كنترل كند. پرخاشگري ايجاد شده درافراد، ممكن است آنها را به سمت انواع جرايم وبزه ها سوق دهد.
پرخاشگري ريشه 70 درصد ازجرايم نوجوانان وجوانان
به اعتقاد يك متخصص علوم رفتاري وآسيب شناس اجتماعي؛ تحقيقات انجام شده نشان مي دهد كه70 درصد جرايم نوجوانان و جوانان ريشه درپرخاشگري دارد. مجيد ابهري دراين باره مي گويد: پرخاشگري درلغت به معناي هجوم وستيزه گري ودعوا است و به نظربسياري ازرفتارشناسان پرخاشگري درناكامي هاي اجتماعي ودركمبودهاي مادي دوران كودكي ريشه دارد. وي همچنين معتقد است: بسياري ازدرگيريها، نزاع هاي مسلحانه، حمل واستفاده ازاسلحه سرد ريشه درپرخاشگري دارد كه اين موارد قسمت عمده اي ازجرايم را درمورد نوجوانان وجوانان تشكيل مي دهد.
پرخاشگري اكتسابي است!
فرد پرخاشگردرجامعه نه تنها خود با اين مشكل مواجه است بلكه اطرافيانش را نيزبه اين رفتاردرگيرمي كند. هاله اسكندري، روانشناس مي گويد: پرخاشگري به عنوان يك رفتارفردي واجتماعي قابل يادگيري وانتقال است وكودكان ازوالدين آ ن را فرا مي گيرند سپس با تماشاي فيلم هاي خشن ومملوازصحنه هاي خشونت باراين ناهنجاريها درنوجوانان نهادينه مي شود. وي ادامه مي دهد: عدم تخليه انرژي هاي نوجواني درزمينه هاي سالم وهمچنين انباشتن انرژهاي اين دوران نقش عمده اي دربروزپرخاشگري درجامعه دارد. اسكندري با اشاره به اينكه پرخاشگري درميان پسرها به خاطرعلاقه به اسلحه بيش ازدختران است مي گويد:طبق آماركانون اصلاح وتربيت تهران عمده ترين جرايمي كه پسران به خاطرآن مجازات شده اند، سرقت وجرايم مربوط به پرخاشگري بوده است.
ترويج خشونت درتلويزيون
كودكان ونوجوانان درهفته بيش از30 تا35 ساعت صرف تماشاي تلويزيون وبازيهاي رايانه اي مي كنند ازوقت خود را به تماشاي تلويزيون وبازيهاي رايانه اي اختصاص مي دهند وبي شك صحنه هاي خشونت آميزبسياري را مشاهده مي كنند. حميد زرگر، جامعه شناس وپژوهشگرآسيب هاي اجتماعي دراين باره مي گويد: تلويزيون مي تواند عامل موثري دررشد ارزش ها والگوهاي رفتاري باشد، ولي بسياري ازبرنامه هاي آن حتي برنامه هاي طنزهم به نوعي مروج خشونت هستند واين سبب مي شود كه كودكان ونوجوانان هيچ گونه ترس وترديدي نسبت به خشونت نداشته باشند وبه تدريج مي پذيرند كه خشونت راهي براي حل مشكلات است، پس به تقليد خشونت مي پردازند وناخودآگاه به همانندسازي با شخصيت هاي فيلم مي پردازند. وي ادامه مي دهد: هرچند اثر خشونت تلويزيوني فورا دررفتاريا گفتاركودك ظاهرنمي شود، اما درهرحال براي هميشه درذهن اوباقي مي ماند. سال ها است كه پژوهشگران اجتماعي، برنامه هاي تلويزيوني را عامل افزايش خشونت دربين نوجوانان مي دانند وهرروزبا ارائه آماري جديد از روند روبه رشد بزهكاري وخشونت درميان دانش آموزان ارائه مي دهند، با اين حال نه تنها سهم اين عامل مخرب دربرنامه هاي مختلف تلويزيوني كم نشده، بلكه روزبه روزبيشترهم شده است.
اين كارشناس خاطرنشان مي كند: همه ما بي آن كه متوجه باشيم ازكتك زدن وكتك خوردن بازيگران سريال ها لذت مي بريم وابراز شادماني مي كنيم، اما فرداي پخش هرسريال دانش آموزان درمدارس شروع مي كنند به تكرارآنچه شب گذشته ديده وشنيده اند وتقليد اين نوع رفتارها به نوعي تفريح همگاني تبديل مي شود. اما آيا اين تفريح درسطح كلام خواهد ماند، آيا دانش آموزي كه شب گذشته ديده است پدرومادرش به زد وخوردهاي ديگران مي خندند، اين رفتارها را پسنديده و شادي بخش تلقي نخواهد كرد وسعي نمي كند درپي همانندسازي با شخصيت هاي محبوبش دست به تكرارهمان اعمال بزند؟
پرخاشگري اين روزها به عادت خيلي ها تبديل شده است، عادتي كه روزبه روزبيشتر به عمق جامعه مي رود ودرقالب هزاران جرم وبدفعلي جان جامعه را مي گيرد. پرخاشگري درجامعه امروزدرست مثل ويروس سرماخوردگي ازيكي به ديگري سرايت مي كند وريشه كن نمي شود مگربا فرهنگ سازي همه جانبه وهمكاري تمام نهادهاي مرتبط. ازخانواده -كوچكترين نهاد اجتماعي- گرفته تا اصناف گوناگون، صدا وسيما، آموزش وپرورش، آموزش عالي و... كه بي شك هماهنگ كردن اين ها عزمي راسخ مي خواهد ودلي دلسوز.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
