زحل در متون باستانی

[Jack Daniel'ѕ]

زحل از زمانهای بسیار قدیم شناخته شده است. در زمانهای قدیم این سیاره دورترین سیاره شناخته شده نسبت به زمین بود و در تمامی اسطوره های گذشتگاه تاثیر مهمی داشت. ستاره شناسان بابل قدیم حرکت سیاره زحل را شناسایی و ضبط میکردند. در روم باستان ایزد ساترنوس مرتبط با سیاره زحل و ایزد کشاورزی بود. رومیها اعتقاد داشتند که ساترنوس معادل خدای یونانی کرونوس است. در ستاره شناسی هندوها 9 جرم سماوی وجود دارند که که زحل که یکی از آنان است شانی نام دارد و اعمال خوب و بد مردم را مورد قضاوت قرار میدهد. در زبان عبری و در دین یهودیت زحل به نام شبتای (שבתאי) شناخته میشود. فرشته مرتبط با آن کاسیل(Cassiel) نام دارد. روح آن و بعد مثبت آن آگیل (Agiel) و روح منفی آن زازل (Zazel) نام دارد. در متون قدیمی همواره زحل به عنوان سیاره عبریان شناخته میشد. همچنین روز مرتبط با زحل (شنبه یا Saturn day) روزی است که خداوند بر قوم یهود به عنوان روز مقدس (سبت) اعلام کرد.[۷] در عهد عتیق و عهد جدید نام زحل چندبار تکرار شده است. اولین بار در کتاب عاموس فصل 5 خدای عبریان خطاب به آنان میگوید:


ای قوم اسراییل آیا شما برای من قربانی و هدیه در 40 سالی که در بیابان سرگردان بودید آوردید؟ شما معبد مولوخ و ستاره کیوان خدایتان را برافرشتید، بتهایی که شما برای خود ساختید. حال من شما را به سمت دمشق اخراج میکنم." -عهد عتیق کتاب عاموس فصل 5

در کتاب اعمال از کتب عهد جدید استفان از پیروان عیسی نیز سخنان عاموس را بار دیگر تکرار میکند.

شما معبد مولوخ و ستاره کیوان خدایتان را برافراشتید، بتهایی که شما برای خود ساخته اید. حال من شما را به سرزمینی بعد از بابل اخراج میکنم." - کتاب اعمال 7:43