اتو کایتل

[1939]

متولد 21 فوریه 1917 ، مرگ 14 فوریه 1945
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.special-history.com/aviator/war2-air-ss-eto.jpg

نام مستعار: برونو

اُتو کایتل در 21 فوریه 1917 در شهر کرونسدورف واقع در ایالت سیسیلیا در امپراطوری اتریش - مجارستان در کشور کنونی چک متولد شد. پدرش ادوارد کایتل نام داشت و از اهالی آلمانی تبار ایالت سودت لند کشور چکسلواکی بود. اوتو در ابتدای دوره جوانی به فن خلبانی بسیار علاقه مند شد و در سال 1939 و در حالی که 22 سال داشت به لوفت وافه پیوست (به احتمال فراوان پس از اشغال سودت لند توسط آلمان) . او پس از اتمام دوره آموزشی، در فوریه 1941 با سِمت افسر جزء به واحد دوم JG54 پیوست. او یک فرد کوتاه قامت بود که نرم صحبت میکرد و این با تصور عموم مردم در خصوص یک خلبان چنگنده مغایر بود.

در 31 ماه می 1941 او به دلیل نقص فنی در موتور هواپیمای BF-109 خود مجبور به ترک هواپیمایش و استفاده از چتر نجات شد. او در این حادثه جراحت اندکی برداشت. او در اولین روز آغاز عملیات بارباروسا در 22 ژوئن 1941 شرکت داشت و موفق شد یک هواپیمای YAK-1 و یک هواپیمای SB روسی را ساقط نماید. در پایان سال 1941 او 17 پیروزی در کارنامه خود داشت. در 19 فوریه 1942 کایتل موفق شد 39 مین پیروزی خود را همزمان با ثبت 4.000 مین رکورد عملیات جنگی JG54 به دست آورد. هانس ترایوتلوفت (HANNES TRAUTLOFT) فرماده JG54 به کایتل گفت:

به شما وعده می دهم که خیلی طول نخواهد کشید تا شما وینگمن شوید.

در 15 مارس 1942 کایتل پس از کسب 47 مین پیروزی خود در همان روز مجبور به فرود اظطراری در 60 کیلومتری پشت خطوط دشمن شد. او در یک دشت باز پوشیده شده از یخ فرود آمد و در یک جنگل مخفی شد تا اینکه موفق شد خود را به خطوط آلمانی ها برساند. او در یک هوای سرد و بدون لباس کافی از دریاچه یخ زده ایلمن (ILMEN) عبور کرد و پس از 3 روز تحمل گرسنگی به لشگریان آلمانی رسید. او در 18 مارس به گروه رزمی خود بازگشت و یک درجه ارتقا یافت و مفتخر به دریافت صلیب طلا شد.

او در تاریخ 29 اکتبر 1943 پس از آنکه موفق شد 123 مین پیروزی خود را به دست آورد به دریافت نشان صلیب شوالیه نائل شد و در آوریل 1944 نشان برگ بلوط نیز به نشان قبلی او اضافه گردید. او از نوامبر 1943 تا ژانویه 1944 فرماندهی یک گروه از شکاریهای آلمانی را که در شهربیاریتز در فرانسه مستقر بودند به عهده گرفت. در 31 دسامبر 1943 (آخرین روز سال 1943) او شروع به حمله به یک دسته از بمب افکن های آمریکائی نمود اما موفق نشد با آنها وارد یک جنگ هوائی (داگ فایت) شده و باعث تاخیر بمب افکن ها در بمب باران اهدافشان شود. در مارس 1944 او یکبار دیگر به واحد JG54 در جبهه روسیه بازگشت. او پس از آنکه موفق شد به 239 مین پیروزی خود دست یابد در تاریخ 25 نوامبر 1944 مفتخر به دریافت نشان شمشیر طلا برای نشان صلیب شوالیه مزین به برگ بلوط خود شد.







در روز 14 فوریه 1945 اُتو کایتل در 583 مین ماموریت خود برفراز شهر کورلاند پوکت کشته شد. او در این روز در یک نبرد هوائی در سطح پائین با یک دسته از هواپیماهای ایلیوشین LL-2 مواجه شد و موفق شد یکی از هواپیماهای ایلیوشین را هدف قرار دهد. این هواپیما به سوی خطوط جبهه نیروهای روسی حرکت نمود اما هواپیمای FW190 کایتل هدف آتش هواپیمای ایلیوشین دیگر قرار گرفت و تصمیم به هدایت هواپیما به سوی زمین گرفت. براساس مشاهدات شاهدان عینی هواپیمای او از کنترل خارج شده بود و به مانند فرفره درحالی که میچرخید به سوی زمین سقوط کرد. او امکان استفاده از چتر نجات را نیافت و هواپیمای او با بال سمت راست خود به زمین برخورد نمود و ابتدا درهم شکست و سپس آتش گرفت و اندکی بعد منفجر شد.

اُتو در 583 ماموریت جنگی شرکت نمود و موفق شد 267 کشته بر دشمن تحمیل نماید که 94 عدد از آنها ایلیوشین بودند. او مقام چهارمین خلبان برجسته تاریخ هوانوردی جهان را به خود اختصاص داد. او همچنین برجسته ترین خلبان JG54 و برترین خلبان آس FW190 در جنگ دوم جهانی بود.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.special-history.com/aviator/war2-air-ss-eto1.jpg


تشیع جنازه کایتل
از ویکی اریا

---

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.special-history.com/aviator/war2-avi-japan-iwamoto.jpg





تتسوزو ايواموتو

متولد 15 ژوئن 1916 ، مرگ 20 می 1955

او برترين خلبان آس نيروی دريائی ارتش امپراطوری ژاپن در طول جنگ دوم جهانی بود و به لقب كوتتسو (به معنی تتسوی ببر) ناميده ميشد.

زندگينامه

تتسوزو در 15 ‍ ژوئن 1916 در شهر ماسودا در ژاپن متولد شد اما در شهر ساپورو در هوكايدو بزرگ شد. او سومين پسر پدرش بود، او در مدرسه به اسکی بسيار علاقه نشان داد. پدرش رئيس پليس شهر ساپورو بود. زمانی كه او به سن 13 سالگی رسيد پدرش بازنشسته شد و خانواده او به زادگاهش بازگشتند. او در آن شهر به دبيرستان كشاورزی و جنگلبانی رفت. او در دبيرستان به درسهای هندسه و رياضيات بسيار علاقه داشت و غالب اوقات در اين درسها نمره A ميگرفت. او پسری چالاك و خستگی ناپذير بود و همچنين در دسته موزيك مدرسه خود به عنوان شيپور زن فعاليت ميكرد. گياهان و گلها دو مسئله مورد علاقه ديگر او بودند. او در فصل ماهيگيری به ماهيگران محلی كمك ميكرد و از ابتدای صبح به ساحل ماسه ای ميرفت و ماهی ها را به سوی تور ماهيگيران هدايت ميكرد. او غالب اوقات با معلم خود بحث ميكرد و به عنوان پسری بی ادب و خود رای به حساب می آمد. او در سال 1934 به ارتش پيوست و در سن 18 سالگی فارغ التحصيل شد.

او در سال 1936 برای پذيرفته شدن در واحدهای هوائی نيروی دريائی امپراطوری ژاپن به سختی درس خواند و تلاش كرد و سرانجام به همراه 26 جوان ديگر برای خلبانی انتخاب شد. از دسامبر همان سال آنها به آموزش با هواپيماهای شكاری در كلاس 34 مشغول شدند. او تحت تعليمات يك آموزگار پرواز به نام چيتوشی ايسوزاکی قرار گرفت كه یکی از معلمين خوشنام خلبانی در ژاپن محسوب ميشد و تتسوزو ايواموتو یکی از بهترين های كلاس خود بود و سرانجام در 10 فوریه 1938 ايواموتو از آموزشگاه خلبانی فارغ التحصيل شد. بلافاصله پس از اتمام آموزش خلبانی، او به همراه ليدر گروه خود از پايگاه هوائی اومورا در ناگازاکی برخواست و پس از 2 ساعت و يك ربع پرواز برفراز دريای چين در فرودگاهی در خارج شهر نانجينگ فرود آمد. ايواموتو در اولين ماموريت جنگی خود در 25 فوریه 1938 و زمانی كه در گروه 13 هوائی خدمت ميكرد توانائی خود را به نمايش گذاشت. او در اين روز ادعا نمود 4 جنگنده چینی را برفراز شهر نانچانگ هدف قرار داده و سرنگون كرده است اما احتمالا فقط يك پيروزی بايد در اين روز بدست آمده باشد.

وی از فاصله 50 متری با شليك مسلسل هواپيمای خصم را هدف قرار داده بود. ابتدا يك دود سفيد از هواپيمای دشمن خارج شد و پس از مدتی سرنگون شد. او به دليل عمليات شجاعانه خود برضد نيروهای چینی در روز 29 آوریل 1938 مورد تقدير قرار گرفت زيرا موفق شده بود در جبهه چين و طی 82 ماموريت نظامی 14 پيروزی به دست آورد و به عنوان برترين خلبان‌ آس ژاپن نيروی دريائی ارتش امپراطوری ژاپن شناخته شد. در سپتامبر 1938 ايواموتوی 22 ساله دستور يافت به ژاپن بازگردد و مامور به خدمت در گروه هوائی ساكائی گرديد.

در سال 1940 او به دريافت نشان طلای كيته (KITE) مفتخر شد. او به عنوان خلبانی با تاكتيك كلاس A در واحد هوائی نيروی دريائی ارتش امپراطوری ژاپن شناخته شد و همچنين تا مارس 1944 بيش از 8 هزار ساعت پرواز عملياتی انجام داده بود كه بالاترين ركورد در ارتش ژاپن بود. اسناد تهيه شده توسط آمريكائی ها او را به عنوان خلبانی غير قابل جايگزين و غير معمولی در ارتش ژاپن معرفی نموده بود.

آمار پيروزيهای او در جنگ دوم جهانی به شرح ذيل ميباشد:

در جبهه چین 14 پيروزی (كسب عنوان خلبان آس ژاپن)

در جبهه هند و پاسفیک 202 پيروزی

نابودی 2 فروندهواپيماهای خصم بر روی زمين

صدمه زدن به 2 فروند هواپيماهای خصم با پايان جنگ

افسانه دوستی خلبانان ژاپنی و متفقين درباره تتسوزو ايواموتو درست از آب در نيامد. آمريكائی ها در جستجوی نظاميان ژاپنی كه در جنايات جنگی شركت داشتند برآمدند و افسران تحقيق ژنرال مك آرتور در توکیو 2 بار تتسوزو را احضار كردند اما تتسوزو از پذيرش اتهام جنايات جنگی خودداری نمود. او در ليست سياه متفقين قرار گرفت و امكان استخدام در بخش دولتی را از دست داد. او به همراه همسرش كه او هم یکی از افسران ارتش ژاپن بود به زادگاه خود بازگشتند و به كار تجاری دست زدند كه با مخالفت نيروهای اشغالگر مواجه شد. در اين زمان يك گروه از روزنامه نگاران ژاپنی يك راديوی ضد ارتشی راه انداختند ولی با همه اين احوال مردم ژاپن به تتسوزو علاقه زيادی داشتند.

ايواموتو تا بهار سال 1952 كه قرار داد صلح بين ژاپن و آمريكا در شهر سانفرانسيسكو منعقد شد ايام سختی در پيش داشت. در سال 1952 تتسوزو در آسياب ماسودا به كار پرداخت ولی در تابستان 1953 مبتلا به درد معده گرديد. يك جراح ناراحتی او را التهاب روده تشخيص داد كه مدتی بعد با آپانديسيت همراه شد و پس از عمل جراحی تتسوزو از درد در ناحيه كمر شكايت نمود. بنا به دلایلی ناشناخته پزشكان سه دنده از چهار دنده او را بدون بيهوشی برداشتند كه پس از مدتی به عفونت خونی منتهی گرديد.

هممسرش آخرين كلمات او را چنين توصيف نمود:

وقتی كه من بهبود يافتم ميخواهم دوباره پرواز كنم.

بهترين خلبان آس تاريخ نيروی هوائی ژاپن در 20 ماه می 1955 درگذشت.