شمع

[Jack Daniel'ѕ]

از شَمع به‌منظور یک منبع نور و بعضی اوقات برای تولید گرما استفاده می‌شود و شامل یک ریسمان یا یک فتیلهٔ جاسازی‌شده و یک توده جامد از سوخت (معمولاً موم) است. امروزه اکثر شمع‌ها از پارافین ساخته می‌شوند.

قبل از ظهور برق، شمع و چراغ‌های نفتی برای روشنایی استفاده می‌شدند. اما امروزه از شمع برای روشنایی اضطراری در هنگام قطع برق و یا برای ایجاد یک محیط رمانتیک و در مراسم مذهبی نیز استفاده می‌شود.

شمع معطر در عطردرمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شمع مومی را برای دفعه اول فنیقی‌ها ساختند. در قرن هجدهم شمع از روغن بالن ساخته می‌شد و چون روشنایی این شمع که معروف به شمع کافوری بود خوب و ثابت بود، بعدا به عنوان واحد روشنایی انتخاب گردید. در سال ۱۸۲۳ شمع‌های گچی و پارافینی نیز به بازار آمدند ازندگان این دو شمع دو مخترع فرانسوی به نام سیمونن (Simonin) و مانژو (Manjot) بودند.

در مسیحیت، از شمع معمول هم به‌منظور عبادت و هم برای دکوراسیون و تزئین استفاده می‌شود.
در یهودیت، جمعه‌شب‌ها یک جفت شمع، پیش از برگزاری جشن شبات روشن می‌شوند.
تقریباً در همه خانه‌های هندو، لامپ‌ها روزانه و گاهی قبل از یک محراب روشن هستند. در برخی از خانه‌ها لامپ‌ها یا شمع‌ها در زمان طلوع و در برخی خانه‌های دیگر، دو بار در روز (زمان طلوع و غروب) روشن می‌شوند.
شمع‌ها بخش سنتی تشریفات بوداگرایی هستند.