جنگ ترک و روم و عرب با ایران

[نامجو021]

از بررسی متون زرتشتی و روایات اسلامی و نگاه به وضعیّت کنونی جهان، به ویژه خاورمیانه، چنین می یابیم که در سال ظهور امام مهدی(علیه السّلام)، با دسیسۀ یهودیان فتنه گر و همکاری روم (امریکا و متّحدان اروپایی اش) و ترکها (ترکیه) و عربها، به ویژه عربستان سعودی، نیروهای مزدوری از مناطق غرب دریای خزر تا شرق ترکیه بسیج شده و پس از نبردی سخت با ایرانیان، وارد عراق می شوند.

نوام چامسکی، در بارۀ حمله به ایران، چنین می‏گوید:

حقیقت این است که جنگ با ایران امری است که احتمالاً در شرف

وقوع است. این امر کاملاً آشکار شده است که 12 درسد از نیروی

هوایی اسرائیل در حال حاضر در جنوب شرق ترکیه مستقر شده‏اند

و علّت این حضور، کسب آمادگی برای حمله به ایران است(1).

1. سیاست روز، ش 493، 12/10/1381هـ .ش، ص 3.

گفتنی است، یهودیان فتنه گر، به ویژه سران اسرائیل، که همواره از قدرتمندشدن ایرانیها در هراس بوده و از پیشگوییهای روایات اسلامی در بارۀ نابودیشان به وسیلۀ اهل مشرق، به ویژه ایرانیان، آگاه اند، در کنار روش وقت کشانه و سودجویانۀ روسها و چینیها و برخورد غیر نظامی و صبورانۀ امریکا و متّحدان اروپایی اش با ایران، در حال برنامه ریزی برای حمله ای غافلگیرانه به این کشور می باشند، و در زمان مناسب، توافق امریکا، اروپا، ترکیه و عربستان سعودی را برای انجام این کار جلب می کنند.

البتّه چنین به نظر می رسد که اسرائیل، برای در امان ماندن از آسیبهای جنگ، خود به تنهایی یا به طور مستقیم وارد عرصۀ نبرد با ایران نمی شود و این اقدام نظامی خطرناک را بر دوش دولت ترکیه و آذربایجان که از همسایگان ایران بوده و روابط دوستانه ای با اسرائیل و امریکا دارند، می گذارد.

برای هشیاری ایرانیان در برابر دسیسه های یهودیان، بهتر است نگاهی به یکی از کارهای فریبندۀ این قوم فتنه گر در گذشته ای نه چندان دور بیندازیم و از تاریخ درسی پندآموز بگیریم:

در ژوئن 1967 و تنها چند ساعت قبل از حملۀ صهیونیستها به کشورهای عربی،

«موشه دایان»، وزیر دفاع اسرائیل، اعلام نمود: «ما طرحی برای هجوم نداریم»

و پس از جنگ زوئن، «ژنرال موردخای هود»، فرمانده نیروی هوایی اسرائیل، اظهار

داشت: «شانزده سال تدارکات و برنامه ریزی در هشتاد دقیقه اجرا شد»(1).

1. ماجرای اسرائیل و صهیونیسم سیاسی، ص 153، با حذف، تصرّف و تکمیل.

زیاده‏خواهی جمهوری آذربایجان در سهم خود از دریای خزر و عملیّات اکتشاف و استخراج یک جانبۀ این کشور با کمک شرکتهای غربی در میدان مشترک نفتی البرز و عدم توجّه به حقوق و سهم ایران از این حوزۀ نفتی، زمینۀ درگیری بین دو کشور در عرصۀ آبهای خزر را فراهم می‏آورد. همچنین آذریها سالهاست با تحریک دشمنان غربی ایران، طمع خام تجزیۀ آذربایجانِ ایران و الحاق آن به کشور کوچک خود را در سر می‏پرورانند، که این امر، به درگیری نظامی بین دو کشور در عرصه‏های خاکی نیز خواهد انجامید.

نوام چامْسْکی، نویسنده و دانشمند برجستۀ امریکایی، می گوید:

تلاشهایی برای برانگیختن آذری زبانها در حال انجام است که ترکها را از

ایران جدا کنند یا اینکه ایران را از منابع نفتی دریای خزر محروم سازند(1).

1. سیاست روز، ش 493، 12/10/1381‏هـ .‏ش، ص 3، با حذف و تصرّف اندک.

در برخی متون زرتشتیان نیز، به همکاری عربها (تازیان) با ترکها و رومیها در تهاجم به ایران، اشاره شده است:

تازیان با رومیان [و] ترکان اندر آمیزند و کشور بیاشوبند...(1).

1. جاماسب‏نامۀ پهلوی، فص 1، بند 15 (نجات‏بخشی در ادیان، ص 53، گفتار 1).

پیامبر(صلّی الله علیه وآله) می فرماید:

برای ترکها دو شورش خواهد بود: شورشی که آذربایجان

را ویران می سازند، و [شورش] دوم که اسبهایشان را بر فرات

می بندند، در حالی که پس از آن (شورش دوم) ترکی نخواهد بود(1).

1. الفتن، ص 145، جزء 3، ح 597.

امام باقر(علیه السّلام) از برافروخته شدن آتش جنگی فراگیر و غیر قابل کنترل در سرزمین آذربایجان خبر داده است:

ناگزیر آتشی از آذربایجان خواهد بود که چیزی توانایی ایستادن

در برابر آن را ندارد. پس هر گاه چنان شد، پلاسهای خانه هایتان

باشید و در یک جا بمانید، مادامی که ما در یک جا هستیم.

پس هنگامی که جنبشگر ما (مهدی) حرکت کرد،

به سوی او بشتابید، اگرچه با سینه خیز رفتن باشد...(1).

1. الغیبة، ص 271، ب 14، ح 24.

ابن مهزیار اهوازی، در بارۀ دیدارش با امام مهدی(علیه‏ السّلام)، در جایگاهی ناشناخته در حجاز، چنین می گوید:

... آن گاه که اورا دیدم، عقلم در خوبی و وصفش حیران شد. پس، به من

فرمود: ای پسر مهزیار، برادرانت در عراق را چگونه پشت سر گذاشتی؟

گفتم: در تنگی زندگی و گرفتاری، در حالی که شمشیرهای بنی شیصبان

پی در پی بر ایشان است! فرمود: خدا بکشد آنان را، چگونه [از حق] بازداشته

می شوند! گویا این گروه (بنی شیصبان) را می‏بینم که در خانه‏های خود کشته

شده‏اند، و فرمان خداوند آنان را شب یا روز فرا گرفته است. گفتم: ای پسر

رسول خدا، این کار کی خواهد شد؟ فرمود: هنگامی که میان شما و راه کعبه،

به وسیلۀ گروههایی که بهره‏ای از خوبی ندارند(2) و خدا و پیامبرش از آنان بیزارند،

مانع ایجاد گردد، و سه [روز] سرخی‏ای در آسمان پدیدار شود که در آن ستونهایی

مانند ستونهای نقره‏ای وجود دارند که نورافشانی می کنند، و شَروسی از

ارمنستان و آذربایجان به قصد کوههای سیاهِ پیوسته به کوه قرمز و چسبیده

به کوههای تالقان، در پشتِ ری (تهران)، برمی شورد... در نتیجه، بین او

و مَرْوَزی نبردی سخت در می گیرد...(1).

1. بحار الأنوار، ج 52، ص 6- 45، ب 18، ح 32، با نقل از: کمال ‏الدین، ص 7- 426، جزء 2، ب 44، ح 23 (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).

«شَروسی»، طبق محاسبۀ یکی از دانشمندان بزرگ جفر، شه یا فرماندهی روسی و یهودی تبار است که در سال ظهور امام مهدی(علیه السّلام)، نیروهایی را از غرب دریای خزر تا شرق ترکیه ضدّ ایران بسیج می کند، و این نیروها پس از نبردی سخت با ایرانیان، وارد عراق و در آنجا نابود می شوند.

«مَرْوَزی» کسی است که خود یا پدرانش زمانی در مرو - از شهرهای خراسان- زیسته اند و در آخرالزمان، ایرانیان را در جنگ با نیروهای شروسی رهبری می کند.

از کعب ‏الأحبار نقل شده است:

... بی گمان، قائم از فرزندان علی(علیه السّلام) است که غیبتی

چون غیبت یوسف و بازگشتی مانند بازگشت عیسی بن مریم

دارد. پس از غیبتش، با طلوع ستارۀ سرخ، خرابی زَوْراء که همان

ری است، فرورفتن مَزَوَّرَه، که همان بغداد است، خروج سفیانی

و نبرد فرزندان عبّاس با جوانان ارمنستان و آذربایجان، ظاهر

می‏شود. این جنگ، نبردی است که در آن هزاران هزار کشته

می‏شوند و هر نیرویی از آنان شمشیری آراسته در دست

دارد. پرچمهای سیاهی بر سر این نبرد که مرگ سرخ

و طاعون خاکستری (شدید) همراه آن است، فرود می‏آیند(1).

1. الغیبة، ص 149، ب 10، ح 4 (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).

نوسترادموس، پیشگویی فرانسوی، با بهره گیری از روایات اسلامی، از بسیج گستردۀ نیروهای نظامی در سرزمینهای ایران، ارمنستان و عراق و درگیری دو لشکر در سه مرحله، خبر داده و محلّ اصلی استقرار نیروهای متجاوز را کنارۀ رود ارس و جایگاه فروپاشی و نابودی نهایی آنان را سرزمین سلیمان بزرگ (قرقیسیا) دانسته است.

در میدانهای مادها، عربها و ارمنستان،

دو لشکر بزرگ سه‏ بار گرد خواهند آمد،

در کنارۀ رود ارس اردو می‏زنند،

در سرزمین سلیمان بزرگ فرو خواهند افتاد(1).

1. سانتوری 3، رباعی 31 (متن فرانسوی آثار نوسترادموس، ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).

گفتنی است، امروز صبح (یک شنبه 13 مهر 1391) یکی از پژوهشگران بزرگوار و سختکوش در مباحث آینده پژوهی نگارنده را از ارائۀ گزارشی در پایگاههای خبری آگاه ساخت که به اعتقاد ایشان و نگارنده حاکی از تشکیل ارتشی است که در متنهای پیشگویی از آن خبر داده اند و رهبری آن را شروسی بر عهده می گیرد. اینک توجّه خوانندگان گرامی را به متن این گزارش جلب می کنیم:
احتمال تشکیل ارتش مشترک ترکیه و آذربایجان

کمیته امنیت و دفاع مجلس ملی آذربایجان آخرین مرحله بررسی طرح ایجاد ارتش مشترک ترکیه و آذربایجان را به پایان رساند.

به گزارش کردپرس به نقل از روزنامه وطن زاهد اروچ عضو کمیته امنیت و دفاع مجلس ملی آذربایجان در گفتگو با رسانه های آذبایجان اعلام کرد:" کمیته ما طی دو ماه گذشته بررسی های گسترده و عمیقی در خصوص ایجاد ارتش مشترک با ترکیه انجام داده و خوشبختانه در حال حاضر مرحله نهایی بررسی حقوقی و اجرایی طرح را به پایان برده و امیدواریم ظرف مدت کوتاهی شاهد مراحل آغازین عملی باشیم."

این مقام آذربایجانی در مورد وظایف این ارتش اعلام کرده که مبارزه با ترور و دفاع از منافع و اهداف مشترک هر دو کشور، مهم ترین آرمان این ارتش خواهد بود.

اروچ همچنین در خصوص مبانی قانونی و حقوقی ایجاد این نهاد نظامی از این موضوع خبر داده که قانون اساسی کنونی آذربایجان هیچ منعی بر سر راه چنین حرکتی ایجاد نکرده و در حال حاضر چندین فرمانده کماندویی آذربایجان در ترکیه در حال سپری نمودن دوره فرماندهی ویژه هستند.(1)