وهابیت در دام

[bOoOoOy]

اتهام «اعتقاد به تحریف قرآن» به شیعه از سوی دسته ای از برادران اهل سنت که امروزه به دائره المعارف ها و کتاب ها و مقالات خاورشناسان نیز سرایت کرده و در مدخل های قرآن و شیعه به مناسبت های مختلف از تحریف قرآن سخن می رود؛ در نگاه اول بایستگی دفاع از تشیع و پاسخ گویی به شبهات را آشکار می کند.

اما با دقت در هماهنگی جریان وهابیت و نظرات مغرضانه برخی مستشرقان و اسلام شناسان غربی، این نکته به ذهن می رسد؛ با وجود این همه موارد اختلافی بین مذاهب اسلامی به ویژه شیعه، چگونه است که مسأله تحریف قرآن در دستور کار قرار گرفته است؟

اختلاف مذهبی و عشیره ای همواره دستمایه استعمارگران بوده و با دامن زدن به درگیری های اعتقادی به منافع خود رسیده اند؛ اما این اتهام ناروا به شیعه و عملکرد برخی نویسندگان، بسیار تأمل برانگیز است.

اینجا دیگر سخن این نیست که یک گروه مذهبی اسلامی، رفتار یا گفتاری شبهه ناک دارد و سبب تهمت شده و لازم باشد در برابر دیگران ایستاده و شبهه زدایی کند. سخن این جا است که چرا موضوع دعوا، قرآن کریم است و چرا شیعه به قول به تحریف آن متهم می شود؟

بی تردید دفاع شیعه از خود، کار درست و منطقی است؛ اما نباید همه جبهه را در همین مسأله محدود کرد. کار بنیادین و ریشه ای تر این است که زوایای کار، پیامد ها و نتایج آن را بررسی کرده و ضربه اصلی را شناخته و دفاع کرد.

پیش از آن که به عاملان و دست اندرکاران عملیات بزرگ و تاریخ سازانه این اتهام شگفت بپردازیم، لازم است نقاطی را که این برنامه تبلیغاتی همه جانبه با هجمه سراسری، هدف گرفته است، بازشناسی کنیم.

با کمی تأمل، هویدا می شود با تثبیت این اتهام ناروا، چنین اهدافی دست یافتنی خواهد بود:

۱) سلب حجیت از قرآن و از دست رفتن مهم ترین سند حقانیت اسلام؛

۲) سست شدن اطمینان و وثوق مسلمانان نسبت به قرآن؛

۳) جلوگیری از ایجاد جبهه قوی و متحد مسلمانان در برابر دیگر ادیان؛

۴) پاشیدن بذر اختلاف در جهان اسلام؛

۵) مشغول کردن قوای مسلمین به یکدیگر؛

۶) جلوگیری از پیوستن غیر مسلمانان به اسلام با ارائه چهره ای مخدوش و بی ثبات از قرآن.

مرور موارد یادشده که هر عقل سلیم، منصف و دورنگری آن را تأیید می کند، آشکار می کند این برنامه تنها در خدمت دشمنان اسلام است و دست پنهان دشمن مسلمانان تا کنون بسیاری را بازی داده است.

برای بررسی بیشتر این دسیسه، نگاهی به زمینه های این اتهام می کنیم.



زمینه های اتهام به تحریف نزد اهل سنت(اکثریت جهان اسلام)
۱) قول به تدوین قرآن پس از پیامبر؛

۲) قول به نسخ ثلاثه(نسخ تلاوت و حکم، نسخ تلاوت بدون حکم و نسخ حکم بدون تلاوت)؛

۳) روایاتی که در همین زمینه نقل شده است.



نظر شیعه درباره تدوین قرآن
تدوین قرآن، زمان پیامبر(ص) شکل گرفت و دلایل آن بدین شرح است:

۱) اهمیت و جایگاه قرآن؛

۲) تحریف همه کتاب های آسمانی پیشین و آگاهی پیامبر(ص) از این مهم و خوف از تحریف قرآن؛

۳) موجود بودن امکانات تدوین در زمان رسول خدا و وجود کتـّاب وحی؛

۴) روایاتی که معلوم می شود ایشان نسبت به کتابت قرآن حریص بودند و به آن سفارش می کردند.



نظر شیعه درباره نسخ قرآن
۱) اگر نسخ را بپذیریم تنها در نسخ حکم است و نه تلاوت؛

۲) نسخ در روایات نیز با نسخ اصطلاحی به معنای امد حکم فرق دارد و به معنای اصول لفظیه است.



چرایی اتهام به شیعه
اکنون این پرسش مطرح می شود که پس از رها کردن موارد اختلافی و تمرکز روی کتاب آسمانی و الهی قرآن کریم، چرا اکثریت جهان اسلام در موضع این اتهام و نیرنگ دشمنان قرار نگرفته؛ اما شیعیان با آن همه اندیشه ناب و صواب درباره عصمت قرآن، پیامبر و امامان، باید طعم تلخ چنین تهمتی را بچشند؛ با آن که شیعه به فرموده پیامبر خدا(ص) قرآن و اهل بیت معصومین(ع) را دو ثقل ماندگار از سوی خدا می داند که تا حوض کوثر از هم جدا نخواهند شد و تفسیر صحیح و پاک قرآن را جز از راه میراث داران آن نمی جوید!

پاسخ، در تحلیل پیشینه تاریخی رفتار شیعیان و اهل سنت است. بی شک اجرای چنین برنامه هوشمندانه ای داری پیش زمینه مطالعاتی گسترده بوده و مستشرقان، اسلام شناسان و شیعه شناسان به درستی امکان سنجی کرده اند و احتمالات گوناگون را در نظر گرفته اند.

تحلیل تاریخی رفتارشناسی شیعه و اهل سنت، گواهی می دهد، اگر شیعه متهم شود اهل سنت نیز با زمینه هایی که در مخالفت و سرکوب شیعه دارد، در دام می افتد و با برنامه ریزان و نیرنگ سازان ضد قرآن، هم صدا می شود و شیعه را تخطئه می کند و در نهایت، نتیجه مطلوب حاصل خواهد شد و اسلام نابود می شود.

اما اگر اهل سنت با همه بسترهای اتهام خیز، هدف قرار بگیرد، شیعه زیرکانه خط دشمن را خواهد شناخت و وارد این بازی نخواهد شد و برای کوبیدن دیگر مسلمانان، هم نوای دشمنان اسلام نمی شود.

از سویی اهل سنت با تبلیغات گسترده که در اختیار دارد این اتهام را رد می کند و چالشی پدید نخواهد آمد که نتیجه آن زیر سؤال رفتن قرآن باشد.

در پایان دوسخن با مسلمانان شیعه و اهل سنت باقی می ماند؛

برادران اهل سنت باید بدانند در برابر مخالفت و سرکوب شیعه که بدعتی نکوهیده و برجای مانده از سلطه گران و حکومت های طاغوتی است، چه چیزی نصیب جامعه اسلام می شود؟ آیا به جز تفرقه مسلمانان و پیروزی دشمنان، نتیجه ای دارد؟ آیا از دست دادن سند اعجازگر اسلام، قرآن کریم، خدمت به دین است یا خدمت ناآگاهانه به دشمنان؟

و برادران شیعه باید بدانند هر چالشی درباره اتهام زدایی از اعتقاد به تحریف قرآن باید هوشمندانه و زیرکانه باشد. مسأله به این سادگی نیست که یک اتهام ناروا پاسخ داده شود؛ بلکه نفس درگیری و اتهام و دفع اتهام، خواسته دشمنان است و باید روشی اندیشید که ابتدا معدود هم کیشان فریب خورده را قانع کند و سپس چهره متحد و مدافع قرآن از همه جهان اسلام به نمایش بگذارد؛«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (آل عمران،۱۰۳)



روایاتی که ناظر به تحریف قرآن است یا کتابت آن را پس از پیامبر می داند
۱) یحیی بن یحیی قال قرأت علی مالک عن عبد الله بن أبی بکر عن عمرة عن عائشه انها قالت: کان فیما انزل من القرآن عشر رضعات معلومات یحرمن ثم نسخن بخمس معلومات فتوفی رسول الله صلی الله علیه و سلم وهن فیما یقرأ من القرآن؛[۱]

۲) عبد الله بن مسلمه القعنبی حدثنا سلیمان بن بلال عن یحیی و هو ابن سعید عن عمره انها سمعت عائشة تقول وهی تذکر الذی یحرم من الرضاعة قالت عمرة فقالت عائشة نزل فی القرآن عشر رضعات معلومات ثم نزل أیضا خمس معلومات؛[۲]

۳) حدثنا عبد الله بن محمد النفیلی ، ثنا هشیم ، ثنا الزهری ، عن عبید الله ابن عتبة، عن عبد الله بن عباس، أن عمر یعنی ابن الخطاب رضی الله عنه خطب فقال: إن الله بعث محمداً صلی الله علیه و سلم بالحق، و أنزل علیه الکتاب، فکان فیما أنزل علیه آیة الرجم، فقرأناها و وعیناها، و رجم رسول الله صلی الله علیه و سلم و رجمناً من بعده، و إنی خشیت إن طال بالناس الزمان أن یقول قائل: ما نجد آیة الرجم فی کتاب الله، فیضلوا بترک فریضة أنزلها الله تعالی، فالرجم حق علی من زنی من الرجال والنساء إذا کان محصنا إذا قامت البینة أو کان حمل أو اعتراف، و أیم الله لولا أن یقول الناس: زاد عمر فی کتاب الله عز وجل، لکتبتها؛[۳]

۴) أبو زکریا بن أبی إسحاق و أبو بکر أحمد بن الحسن قالا ثنا أبو العباس محمد بن یعقوب أنبأ الربیع بن سلیمان أنبأ الشافعی أنبأ مالک عن ابن شهاب عن عبید الله بن عبد الله عن ابن عباس أنه قال سمعت عمر بن الخطاب رضی الله عنه یقول الرجم فی کتاب الله عز وجل حق علی من زنی إذا أحصن من الرجال والنساء إذا قامت علیه البینة أو کان الحبل أو الاعتراف. (۴)

۵) أبو زکریا وأبو بکر قالا ثنا أبو العباس أنبأ الربیع أنبأ الشافعی أنبأ مالک عن یحیی بن سعید انه سمع سعید بن المسیب ‹صفحه ۲۱۳ › یقول قال عمر بن الخطاب رضی الله عنه إیاکم ان تهلکوا عن آیة الرجم أن یقول قائل لا نجد حدین فی کتاب الله عز و جل فقد رجم رسول الله صلی الله علیه و سلم و رجمنا فوالذی نفسی بیده لولا أن یقول الناس زاد عمر فی کتاب الله لکتبتها الشیخ و الشیخة إذا زنیا فارجموهما البتة، فانا قد قرأناها؛[۵]

۶)حدیثی از رسول اکرم(ص): أعطوا أعینکم حظها من العبادة النظر فی المصحف و التفکر فیه و الاعتبار عند عجائبه(الحکیم حب عن أبی سعید)[۶]؛

۷) عن زید بن ثابت عن جده زید بن ثابت قال کنت أکتب الوحی لرسول الله وکان إذا نزل علیه أخذته برحاء شدیدة وعرق عرقا و عطاء مثل الجمان ثم سری عنه فکنت أدخل علیه بقطعة الکتف أو کسرة فأکتب و هو یملی علی فما أفرغ حتی تکاد رجلی تنکسر من ثقل القرآن و حتی أقول لا أمشی علی رجلی أبدا فإذا فرغت قال اقرأه فأقرأه فإن کان فیه سقط إقامة ثم أخرج به إلی الناس.[۷]