نقد و بررسی فیلم Saw

[First Star]

کارگردان : James Wan

نویسندگان : James Wan, Leigh Whannell

بازیگران : Leigh Whannell, Cary Elwes, Danny Glover

خلاصه داستان : دو مرد در حالی که یک جسد بین‌شان قرار دارد، در لانه مخفی یک قاتل سریالی بنام «جیگساو» به هوش می آیند. آن دو باید از قوانین مشخصی پیروی کنند و کارهای خواسته شده را انجام دهند، تا از این بازی مرگبار که برایشان تدارک دیده شده، زنده به در آیند.

«اره/ Saw» فقط و فقط مخصوص طرفداران فيلم‌هاي ترسناک پر از خون و خونريزي است. براي لذت بردن از خشونت محض «اره» بايد عاشق فيلم‌هايي باشيد که در سنت‌هاي تئاتر گراند گويينول[۱] پاريس غوطه‌ورند. گرچه بخش زيادي از اين فيلم به تنش و وحشت رواني متکي است، اما از خشونت حال به هم زن و احشايي، به خصوص در ۱۵ دقيقه آخر، چيزي کم ندارد. در طول اين ۱۵ دقيقه است که سليقه کارگرداني جيمز وان کمي پررنگ‌تر مي‌شود و او با دور شدن از تاريکي ملهم از آثار ديويد فينچر وارد عرصه خود تقليدي مي‌شود. تا دلتان بخواهد خون و حملات عصبي در اين فيلم وجود دارد، که ممکن است باعث شود برخي بيننده‌ها بيش از حد به خود بپيچند. «اره‌ي» مبتني بر يک مفهوم هيجان انگيز و ۹۰ دقيقه اکشن خوب فيلم قابل پيشنهادي است اما تنها در صورتي که اين نوع فيلم‌ها را دوست داشته باشيد.

فيلم با نمايش آدام (با بازي لي وانِل که فيلمنامه نويس اين کار هم هست) و لارنس (با بازي کَري اِلِس) زنجير شده به لوله هاي يک حمام فراموش شده، که حداقل بيست سال از آخرين نظافتش مي‌گذرد و انسان را ياد قبرستان مي‌اندازد، شروع مي‌شود. غل و زنجيرها مانع از حرکت اين دو مي‌شوند به طوري که نمي‌توانند يکديگر يا جسدي که روي زمين بين آن دو افتاده را لمس کنند. هيچکدام به ياد نمي‌آورند که چگونه آنجا آمده‌اند و هيچ‌يک نمي‌توانند به اين پرسش کليدي پاسخ دهند که «آخر چرا من؟» فردي که آن‌ها را اسير کرده سرنخ‌ها و ابزارهايي را برايشان گذاشته است: يک اسلحه خالي، که به طرز مأيوس کننده اي دور از دسترس آن‌ها است؛ يک ضبط صوت؛ دو اره؛ يک تلفن همراه، و دو نخ سيگار. اين‌ها همگي جزئي از يک بازي هستند و اگر آدام و لارنس خوب بازي نکنند، يکي از آن دو يا هر دويشان کشته خواهند شد. و در مورد لارنس، خطر فراتر از اين سلول زيرزميني است و همسرش (با بازي مونيکا پاتِر) و دخترش (با بازي مَکِنزي وِگا) را نيز تهديد مي‌کند.

معلوم مي‌شود که آدام و لارنس بازيچه هاي يک قاتل سريالي منحصر به فرد (قاتل جيگساو) هستند. قاتلي که کاري مي‌کند تا قربانيانش خود به زندگيشان پايان دهند. و در حالي که اين جاني سايه به سايه آدام و لارنس را دنبال مي‌کند، خود توسط يک مأمور پليس سابق ترشرو (با بازي دَني گِلووِر)، که به دنبال گرفتن انتقام همکار مرحومش است، تعقيب مي‌شود. توضيح بيشتر ممکن است داستان را لو دهد.

«اره» در ايجاد تنش تا زماني که اين حباب در اوج داستان مي‌ترکد فوق‌العاده عمل مي‌کند. اشتباهاتي در فيلم وجود دارند که تازه کار بودن وان در کارگرداني فيلم‌هاي بلند سينمايي را لو مي‌دهند: ضرباهنگ فيلم هميشه عالي نيست، چند تدوين ضعيف ديده مي‌شود و گاهي اوقات بيش از حد به حرکات نمايشي با دوربين رو مي‌آورد. علاوه بر اين، ديالوگ لي وانِل نياز به بازنويسي دارد. «اره» مانند يک پازل جيگساو (تقليد از اسم مستعار قاتل) ساخته مي‌شود به طوري که هر صحنه قطعه جديدي را آشکار مي‌کند. اين رويکرد غيرخطي به ما اجازه مي‌دهد تا به مرور دريابيم که تا چه حد اسيرکننده آدام و لارنس خطرناک و مهلک است. او يک رواني باهوش است، نه فردي که تفنگش را به سمت پليس گرفته و درباره انگيزه‌هايش براي ارتکاب جرم توضيح مي‌دهد و منتظر است تا به او کلک بزنند و زمين‌گيرش کنند.

گرچه هدف اصلي وان ايجاد تعليق از طريق ابهام است، ولي هنگام نشان دادن تصاوير موحش از چيزي مضايقه نمي‌کند. گرچه ممکن است وان از اين مقايسه خوشحال شود، ولي اين يک فيلم «رواني» يا «هالوويني» نيست که بر تصورات بيننده براي حدس زدن تصاوير غيرقابل تعمق متکي باشد. نسخه اوليه «اره» از سيستم درجه بندي فيلم‌ها توسط انجمن تصاوير متحرک آمريکا به خاطر نمايش بيرحمانه خون، درجه NC-17 دريافت کرده بود. برخي از لحظات گرافيکي فيلم حذف شدند، با اين حال به سختي مي‌شد به آنچه باقي مانده بود درجه R داد. بيننده هاي حساس ممکن است هر چند وقت يک بار هنگام تماشاي يک سکانس دلهره آور روي از صفحه نمايشگر برگردانند.

نقش اصلي فيلم به کَري اِلِس، بازيگري شاخص که فرصت کميابي براي ايستادن در صدر ليست بازيگران يک فيلم به دست آورده است، تعلق دارد. غير از چند لحظه در انتهاي فيلم، اِلِس با اعتماد به نفس و عزم راسخ نقش خود را بازي مي‌کند. او با وانِل فيلمنامه نويس، که اجراي متعادلش آن قدر قوي است که به ما اجازه مي‌دهد کاراکترش را باور کنيم، همبازي است. بازيگران مکمل شامل دَني گِلووِر، که خيلي بد بازي مي‌کند، مونيکا پاتِر و دينا مِه‌يِر، در يک نقش کوچکتر، هستند.

ژانر وحشت به ميدان ميني از کليشه‌ها و پيرنگ هاي تکراري تبديل شده است که ايجاد اشتياق براي تماشاي فيلم‌هاي جديد را دشوار مي‌کند. جذابيت‌هاي جديد کالاي اعلايي هستند، بنابراين وقتي يکي مثل جيمز وان يکي از اين کالاها را پيدا مي‌کند، به سادگي مي‌توان از اشتباهات تازه کار بودنش رد شد. تازگي و انرژي «اره» مقابل فرمول دائمي داستان گويي فيلم‌هاي ترسناک مي‌ايستد و ثابت مي‌کند که کيفيت‌هاي «ستون مثبت‌ها» مي‌توان بر يک پايان ضعيف غلبه کند. افرادي که اين فيلم را در طول هفته اکرانش در آمريکاي شمالي از ۲۹ تا ۳۱ اکتبر مي‌بينند، هالووين دلهره آوري را پشت سر خواهند گذاشت.

منبع : سایت نقد فارسی !

[dark heart]

فیلمش عالیه
فصل دو عالیه چون داستان خیلی قوی داشت و خیلی آدمو تو فکر میبرد بهترین قسمت فصل دو قسمتی بود ک.در زندان رو به پلیسه بسته میشه و.در گاوصندوقی ک پسرش توشه باز میشه
قسمت سوم هم جالبه.موقعی داستان رو برای آماندا تعریف میکنه قضیه روشن میشه
فصل آخر با روشن شدن حقایق خیلی چیزا روشن.میشه و همه چیزو میفهمیم.
این خیلی خوب بود ک تو فیلم آدمایی مورد ارزیابی ومجازات قرار میگرفتن ک کارزشتی انجام داده بودن.
یکی از جملاتی ک خیلی دوست دارم Game over با اینکه این بیادماندنی ترین جمله نیست.

متنتم جالب بود ممنون

[سارا.s]

خیییییییییییییییییییییییییییییییییلییییییییییییییییییی خوب بود