غار قمری

[spent †]

غار قمری یا اشکفت قمری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در خرم‌آباد، بالای کوه مشرف به گرداب سنگی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۴۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

دهانة غار به سوي جنوب کوه قرار دارد و سطح داخل دهانة آن بيش از 200 متر است. طول راهروي غار، باريک و طولاني است و تاکنون انتهاي آن کشف نشده است. دربارة اين غار افسانه‌هاي بسياري زبانزد مردم محلي است.

پرفسور هول، دره خرم آباد را به خاطر وجود غارهای پیش از تاریخ متعدد و به هم فشردگی آن به عنوان مرکز تحقیقات و مطالعات دوره پارینه سنگی خویش قرار داد

و در این دره موفق به یافتن 17 اقامتگاه انسانی دوره پارینه سنگی شد که از آن جمله می توان به غار کنجی مربوط به دوره موسترین و پناهگاه صخره ای گرارجنه که دارای ابزار موستری و بارادوستی و غار یافته با ابزار بارادوستی و غار قمری با ابزار موستری و پناهگاه سنگی پاسنگر که شامل مواد بارادوستی و زارزی بود اشاره کرد.

همچنین تجزیه و تحلیل داده ها و یافته های باستان شناسی نشان می دهد که ابتدا غار کنجی در شرق دره مسکون شده و در دوره های بعد غار کنجی متروک و غارهای غربی همچون قمری و پاسنگر و یافته مورد توجه و سکونت قرار گرفته اند.