عوامل خطر بروز ریفلاكس

[eɴιɢмαтιc]

درمان

درمان در ریفلاكس براساس رفع علایم بیمار یا عوارض ناشی از بیماری است. در بیماران با علایم ریفلاكس بدون ازوفاژیت، هدف از درمان، تسكین علایم و جلوگیری از بازگشت آنها است. در بیماران با ازوفاژیت هدف درمان، تسكین علایم و ترمیم ازوفاژیت برای جلوگیری از عود و جلوگیری از ایجاد عوارض است.
درمان غیر دارویی

*تغییر شیوه زندگی

*تغییر شیوه زندگی در موارد خفیف ریفلاكس و یا ریفلاكس وابسته به وضعیت و یا تغذیه ممكن است مؤثر باشد. بالا آوردن سرتخت در هنگام خواب به خصوص در مواردی كه ریفلاكس شبانه وجود دارد، پرهیز از پوشیدن لباسهای تنگ، کاهش وزن در صورتی كه ریفلاكس با چاقی همراه است، عدم مصرف الكل و سیگار، تغییرات رژیم غذایی به خصوص هنگامی كه با مصرف برخی از مواد علایم ریفلاكس تشدید میشود و پرهیز از دراز كشیدن بلافاصله بعد از مصرف غذا، از این دست تغییرات در شیوه زندگی هستند.
كاهش حجم وعدههای غذایی، كاهش چربی غذا، كاهش مصرف مواد حاوی رنگها و شكلات در برخی از موارد كمك كننده است. بعضی از بیماران از سوزش پشت جناغ سینه پس از مصرف نوشیدنی های اسیدی نظیر مركبات ، غذاهای ادویهدار ، و مصرف تركیبات حاوی گوجه فرنگی و نیز ایجاد ریفلاكس پس از نوشیدن قهوه، چای، و نوشابههای گازدار شكایت دارند كه با پرهیز از مصرف این مواد بهبود مییابند. در مواردی بالا آوردن سرتخت به خصوص در افرادی كه ریفلاكس شبانه دارند، علایم بیمار را تخفیف میدهد.
درمانهای دارویی

*آنتیاسیدها

آنتیاسیدها ، اسید معده را خنثی كرده و همچنین فشار اسفنكتر تحتانی مری را افزایش میدهند. سوزش پشت جناغ سینه با مصرف آنتیاسیدها تسكین مییابد، لیكن لازم است كه هر 1 تا 3 ساعت بعد از غذا و به صورت مكرر جهت تسكین علایم از آن استفاده گردد.
آنتیاسیدها نمیتوانند ازوفاژیت را ترمیم كنند و فقط در 20 درصد بیماران قادر به برطرف كردن علایم ریفلاكس هستند.
*داروهای تسریع كننده تخلیه معده

داروهایی نظیر بتانكول و متوكلوپرامید، باعث افزایش آزاد شدن استیل كولین در شبكه عصبی مری شده ، فشار اسفنكتر تحتانی مری و پاك شدن اسید از مری را افزایش داده و تخلیه معده را تسریع میكنند و بدین ترتیب علایم ریفاكس را بهبود میبخشند. اثر این داروها با شدت بیماری ریفلاكس كاهش مییابد. به علت عوارض جانبی زیاد این داروها مصرف آنها محدودیت دارد.
*مسدود كنندههای گیرنده هیستامین نوع دو

مصرف مسدود كننده گیرنده هیستامین نوع دو نیز همانند آنتیاسیدها قادر به ترمیم كامل ازوفاژیت به خصوص در موارد ازوفاژیت شدید نیستند. این داروها (سایمتدین، رانیتیدین، فاموتیدین و نیزاتیدین) بیشتر در درمان ترشح اسید شبانه موثر هستند. یكی از مشكلات مصرف این داروها، ایجاد تحمل نسبت به دارو و كم شدن اثر دارو پس از مصرف طولانی مدت آن است.
*مهاركننده پمپ پروتون

مهار كننده پمپ پرتون ترشح اسید تحریك شده با غذا و اسید شبانه را به مقدار بیشتری نسبت به مسدود كنندههای گیرنده هیستامین نوع دو مهار میكنند.
مهار كننده پمپ پروتون بایستی قبل از اولین وعدة غذایی در روز، وقتی كه بیشترین تعداد پمپهای پروتون فعال میشوند، مصرف شوند. گاه یك بار مصرف روزانه قادر به مهار تمام پمپها نیست و تجویز دوم ضرورت پیدا میكند كه باید قبل از وعدة غذایی شب باشد.
مهاركنندههای پمپ پروتون قادرند pH معده را به مدت 10 تا 14 ساعت در روز بالای 4 نگه دارند. مهار كنندههای پمپ پروتون برای درمان ازوفاژیت شدید و برطرف كردن علایم سوزش پشت جناغ سینه بر سایر داروها ارجحیت دارند.
یك بررسی در سال 1997 نشان داد كه قدرت ترمیم ازوفاژیت ناشی از ریفلاكس، با مهاركنندههای پمپ پروتون (84 درصد) در مقایسه با مسدود كنندههای گیرنده هیستامین نوع دو (52 درصد ) بیشتر میباشد.