بازی آنلاین
آپلود عکس
11-02-2015، 11:34
کارگردانان : Andy Wachowski, Lana Wachowski
نویسندگان : Andy Wachowski, Lana Wachowski
بازیگران : Channing Tatum, Mila Kunis, Eddie Redmayne
هزینه تولید: ۱۷۶ میلیون دلار
محصول کشور: ایالات متحده آمریکا
کمپانی توزیع کننده: Warner Bros. Pictures
خلاصه داستان : در آيندهای درخشان و رنگين، خدمتکار بينوای جوانی توسط پسر بيرحم خانوادهای قدرتمند در سيارهای که به وارث جديدی نياز دارد انتخاب می شود، به اين ترتيب دخترک با جنگجوی مهندسی شدهای راهی آن سياره میشود تا به سلطنت ديکتاتوری آن مرد پايان دهد و...
يکی از جنبه های کليدی فيلم های علمی تخيلی يا افسانه های تخيلی خلق جهان است. از اين فرايند با عنوان خلق و توسعه واقعيتی ياد می شود که در بستر آن داستان نقل می شود. اين عامل علاوه بر تهيه پيش زمينه صرف، به خلق داستان، انگيزه شخصيت ها و تقريباً هر چيزی که در طول روايت فيلم بيان می شود کمک می کند. «صعود ژوپيتر/Jupiter Ascending»، آخرين فرزندخوانده چشمگير واچوفسکی ها، در خلق چنين جهانی فوق العاده است. اما مشکلش اين است که پيش داستانش[۱] بيش از حد برای در بر گرفتن آنچه روی پرده در طول ۱۲۷ دقيقه اکران فيلم رخ می دهد طولانی است. به عبارت ديگر، «صعود ژوپيتر» نسخه کوتاه شده ای از چيزی است که می شد آن را در قالب يک مينی سريال به مراتب بهتر ساخت. دو ساعت برای اين داستان خيلی کوتاه است و نتيجه نهایی نيز به شدت در اثر اين محدوديت آسيب ديده است.
از نظر بصری، «صعود ژوپيتر» گامی رو به جلو است، گرچه آن دسته از افراد که از صحنه های کامپيوتری بيزارند ممکن است از ديدن اين فيلم اذيت شوند. به عنوان خويشاوند نزديک جلوه های ويژه قسمت های قبلی «جنگ ستارگان» جرج لوکاس، «صعود ژوپيتر» برگشت بودجه هزينه شده را در زمان اکران روی پرده سينماها تضمين می کند. در فيلم، صحنه های جنگ های فضایی خيره کننده و پيروتکنيک‌ها حتی بيشتر از کارهای مايکل بِی هستند. می توان انتقادات زيادی به «صعود ژوپيتر» وارد کرد، اما هرگز نمی توان اَنگ کسل کننده بودن به آن زد. با اين حال، فيلم هر از گاهی تمرکز خود را از دست می دهد، گاهی اوقات گيج کننده ميشود و پر است از پايان های قابل پيش بينی.
فيلم بی هيچ اتفاق خاصی شروع می شود، ما را با ژوپيتر جونز (با بازی ميلا کونيس)، مهاجر روس ساکن آمريکا که به عنوان خدمتکار روزمزد برای کمک مالی به خانواده اش کار می کند، آشنا می سازد. او چيز زيادی نمی داند، موجود بيگانه ای قصد نابودی او را کرده است. خانواده آبراساکس- شامل بالم (با بازی ادی ردمين)، کاليک (با بازی توپنس ميدلتون) و تيتوس (با بازی داگلاس بوث)- ژوپیتر را هم به عنوان تهديد و هم فرصت می نگرند و بر اساس خواسته های خود وارد عمل می شوند. بالم آدمکش هایی را برای کشتن او به شيکاگو اعزام می کند. تيتوس، کِين (با بازی چنينگ تاتوم)، شکارچی حرفه ای که قبلاً نظامی بوده، را برای محافظت و آوردن ژوپيتر نزد خود استخدام می کند. اما کاليک دستش را برای بقيه رو نمی کند؛ تا زمانی که خودش فاش نمی کند معلوم نمی شود که چه اهدافی در سر دارد. طولی نمی کشد که پرتوهای ليزری ديده می شوند و ژوپيتر می فهمد که نه تنها ديگر در کانزاس بلکه روی کره زمين نيست.
«صعود ژوپيتر» فيلمی اپيزوديک است و هيچ يک از اپيزودها آن طور که بايد کامل نمی شوند. حس ناقص بودن با جلوتر رفتن فيلم بيشتر و بيشتر می شود. داستان عشقی بين ژوپيتر و کين خيلی عجولانه پرداخت شده، و باعث می شود که رابطه پادم/اناکين در «حمله کلون ها/Attack of clones» همچنان به عنوان تنها فيلم علمی تخيلی سال های اخير مطرح بماند. ميلا کونيس و چانينگ تاتوم چيز زيادی از رابطه عاطفی نشان نمی دهند اما اين می تواند بيشتر تقصير نمايشنامه اکشن محور فيلم باشد تا ناتوانی اين بازيگران دربرقراری يک رابطه با معنا. کونيس که در فيلم های کوچکتر خوش می درخشد هرگز نمی تواند خود را به عنوان قهرمان متولد زمين و مسافر فضا در اين فيلم به بيننده بقبولاند.
از بسياری جهات، ژوپيتر نچسب ترين شخصيت فيلم است. خواهر و برادران آبراساکس پيچيده ترند و شايسته دريافت سهم بيشتری از پرده بودند. ابهام غيراخلاقی کاليک جذاب است و افسون زياد و انگيزه‌های مبهم تيتوس او را به آنتاگونيستی جذاب تبديل کرده است. بالم شخصيت شرير بی شيه پيله تری است، گرچه نامزد اسکار بهترين بازيگر سال ۲۰۱۵، ادی ردمين، نقش او را طوری بازی کرده که گویی مشغول تست بازی برای بازسازی «ماجراهای ملکه پريسيلای صحرا» است. شون بين نقش کهنه سرباز مسنی را بازی می کند که وفاداری اش بنا به مقتضيات زمان تغيير می کند.
گرچه «صعود ژوپيتر» معايب و اشتباهات خاص خود را دارد، در فيلم لحظه باشکوهی وجود دارد که شايسته واکاوی است. در طول يک صحنه نسبتاً طولانی، شاهد نگاهی هجوگونه به هزارتوی بروکراتيکی هستيم که به جان جامعه بيگانگان فضایی افتاده است. ژوپيتر از کارمندی به کارمند ديگری ارجاع داده می شود بدون اين که به نتيجه ای برسد. با ديدن اين صحنه به ياد فيلم «برزيل / Brazil» افتادم- کنايه ای عمدی که وقتی رخ می دهد که نقش آخرين بروکرات سفر اديسه وار ژوپيتر را کسی غير از تری گيليام بازی نمی کند.
طرفداران واچوفسکی ها ممکن است با ديدن اين که «صعود ژوپيتر» بيشتر يادآور کارهای اخير آن ها، دنباله های «ماتريکس» و «اطلس ابری / Cloud Atlas»، است تا آثار محکم تر اوليه شان مانند bound و به خصوص «ماتريکس» نااميد شوند. اين فيلم هم موفق است و هم مغلوب- نه آن قدر بد است که بتوان ناديده اش گرفت و آن قدر خوب است که بتوان به هر کس که ديدی پيشنهادش کنی. تکنيک سه بعدی افتضاح است و موسيقی خسته کننده مايکل جاکينو بارها از ديالوگ ها عقب می افتد. «صعود ژوپيتر» شايد انرژی و زرق و برق کافی برای جبران برخی کمبودهايش را داشته باشد، اما اين ها برای دور کردن آن از مدار پوسيدگی کافی نيستند.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
