جملات بزرگان درباره کوروش بزرگ

[بر پشت شیر،خورشید اثر]

پرفسور ایلیف مدیر موزه لیورپول انگلستان

در جهان امروز بارزترین شخصیت جهان باستان کورش شناخته شده است. زیرا نبوغ و عظمت او در بنیانگذاری امپراتوری چندین دهه ای ایران مایه شگفتی است. آزادی به یهودیان و ملتهای منطقه و کشورهای مسخر شده که در گذشته نه تنها وجود نداشت بلکه کاری عجیب به نظر می رسیده است از شگفتی های اوست.

دکتر هانری بر دانشمند فرانسوی - تمدن ایران باستان

این پادشاه بزرگ یعنی کورش هخامنشی برعکس سلاطین بی رحم و ظالم بابل و آسور بسیار عادل و رحیم و مهربان بود زیرا اخلاق روح ایرانی اساسش تعلیمات زردشت بوده. به همین سبب بود که شاهنشاهان هخامنشی خود را مظهر صفات (خشترا) می شمردند و همه قوا و اقتدار خود را از خدواند دانسته و آنرا برای خیر بشر و آسایش و سعادت جامعه انسان صرف می کردند.

آلبر شاندور - کورش بزرگ

شاهنشاهی ایران که پایه گذار او کورش بزرگ است به هیچ وجه بر اساس خشنونت پی ریزی نشد. بلکه عکس آن صادق است زیرا با رعایت حقوق مردمان پایه گذاری شد. پارسیها با مساعدت یکدیگر و به یاری پادشاهان مقتدر خود عظمت و شکوهی را در تاریخ به جای گذاشته اند که نشانه نبوغ و نژاد پاک آنان است. نژادی که حماسه آنان را همچون آفتابی در تاریکی نشان میدهد. آنان درخششی در جهان از خود به جای گذاشته اند که برای آیندگان نیز خواهد ماند.

ژنرال سرپرسی سایکس

خوش زبانی او از پاسخی که در داستان رقص ماهیان به یونانیان داده است آشکار است. مطالب کتاب مقدس (تورات) و نوشته های یونانی و سنتهای ایرانی همه همداستانند که کورش باستانی سزاوار لقب بزرگ بوده است. مردم او را دوست می خواندند. ما نیز میتوانیم بدان ببالیم که نخستین مرد بزرگ آریائی که سرگذشت اش بر تاریخ روشن است، صفاتی چنان عالی و درخشان داشته است.

ژنرال سرپرسی سایکس بعد از دیدار از آرامگاه شاهنشاه کورش بزرگ

من خود سه بار این آرامگاه را دیدار کرده ام، و توانسته ام اندک تعمیری نیز در آنجا بکنم، و در هر سه بار این نکته را یاد آورده شده ام که زیارت آرامگاه اصلی کورش، پادشاه بزرگ و شاهنشاه جهان، امتیاز کوچکی نیست و من بسی خوشبخت بوده ام که به چنین افتخاری دست یافته ام. براستی من در گمانم که آیا برای ما مردم آریایی (هند و اروپایی) هیچ بنای دیگری هست که از آرامگاه بنیادگذار دولت پارس و ایران ارجمندتر و مهمتر باشد.

سرپرسی سایکس - تا ایران باستان

در شاهنشاهی کورش، زیبایی، مردانگی، شجاعت، قهرمانیت و عدالت به عیان دیده شده است. وی هیچگاه عیاشی نکرد. کاری که اکثر بزرگان گرفتار آن بوده و هستند. آزادی هایی که داشت به هیچ وجه به شخصیت او صدمه نزد و افکاری داشت که به راستی متعلق به تاریخ نبوده است. کورش یکی از شخصیتهای بزرگ تاریخ جهان است. او ابتدا پادشاه سرزمین کوچکی بود. ولی پس از مدتی با اراده مصمم و قلبی آکنده از وطن پرستی امپراتوری را در تاریخ بنا نهاد که در کل جهان بی سابقه بود. این بدین دلیل بود که تاکنون هیچ کشوری نتوانسته بود اینچنین با صلح و احترام به عقاید دیگران کل خاورمیانه را تصاحب کند. او هیچگاه خوشگذران و تن آسایی نکرد. هیچ گاه مغرور نشد و همیشه به یاد خداوند خود بود و برای احترام به مزدا حیواناتی را نثار می کرد. کاساندان دختر فرناسپه هخامنشی از دودمانی بود که از نجبای پارس محسوب می شدند و پدر و اجدادش در چند نسل شاه پارسیان بودند. کورش در شوخ طبی و انسانیت سرآمد زمان خود بود. من سه بار تا کنون موفق شده ام آرامگاه این ابرمرد آریایی را زیارت کنم و خداوند را برای این توفیق سپاس میگویم.

افلاطون - قوانین (477 تا 347 پیش از میلاد)

پارسیان در زمان شاهنشاهی کورش اندازه میان بردگی و آزادگی را نگاه می داشتند. از اینرو نخست خود آزاد شدند و سپس سرور بسیاری از ملتهای جهان شدند. در زمان او (کورش بزرگ) فرمانروایان به زیر دستان خود آزادی میدادند و آنان را به رعایت قوانین انسان دوستانه و برابری ها راهنمایی می کردند. مردمان رابطه خوبی با پادشاهان خود داشتند از این رو در موقع خطر به یاری آنان می شتافتند و در جنگ ها شرکت می کردند. از این رو شاهنشاه در راس سپاه آنان را همراهی می کرد و به آنان اندرز می داد. آزادی و مهرورزی و رعایت حقوق مختلف اجتماعی به زیبایی انجام می گرفت.

هرودوت – تاریخ هرودوت ( 484 تا 425 پیش از میلاد)

هیچ پارسی یافت نمی شد که بتواند خود را با کورش مقایسه کند. از اینرو من کتابم را درباره ایران و یونان نوشتم تا کردارهای شگفت انگیز و بزرگ این دو ملت عظیم هیچگاه به فراموشی سپرده نشود. کورش سرداری بزرگ بود. در زمان او ایرانیان از آزادی برخوردار بودند و بر بسیاری از ملتهای دیگر فرمانروایی می نمودند بعلاوه او به همه مللی که زیر فرمانروایی او بودند آزادی می بخشید و همه او را ستایش می نمودند. سربازان او پیوسته برای وی آماده جانفشانی بودند و به خاطر او از هر خطری استقبال می کردند.

هارولد لمب دانشمند امریکایی - کورش بزرگ

در شاهنشاهی ایران باستان که کورش سمبول آنان است آریایی ها در تاجگذاری به کردار نیک - گفتار نیک - پندار نیک سوگند یاد می کردند که طرفدار ملت و کشورشان باشند و نه خودشان. که این امر در صدها نبرد آنان به وضوح دیده می شود که خود شاهنشاه در راس ارتش به سوی دشمن برای حفظ کیان کشورشان می تاخته است.

گزنفون – کوروپدای (445 پیش از میلاد)

مهمترین صفت کورش دین داری او بود. او هر روز قربانیان برای ستایش خداوند می کرد. این رسوم و دینداری آنان هنوز در زمان اردشیر دوم هم وجود دارد و عمل می شود. از صفت های برجسته دیگر کورش عدل و گسترش عدالت و حق بود.
ما در این باره فکر کردیم که چرا کورش به این اندازه برای فرانروایی عادل مردمان ساخته شده بود. سه دلیل را برایش پیدا کردیم. نخست نژاد اصیل آریایی او و بعد استعداد طبیعی و سپس نبوغ پروش او از کودکی بوده است.
کورش نابغه ای بزرگ، انسانی والامنش، صلح طلب و نیک منش بود. او دوست انسانها و طالب علم و حکمت و راستی بود. کورش عقیده داشت پیروزی بر کشوری این حق را به کشور فاتح نمی دهد تا هر تجاوز و کار غیر انسانی را مرتکب شود. او برای دفاع از کشورش که هر ساله مورد تاخت و تاز بیگانگان قرار می گرفت امپراتوری قدرتمند و انسانی را پایه گذاشت که سابقه نداشت. او در نبردها آتش جنگ را متوجه کشاورزان و افراد عام کشور نمی کرد. او ملتهای مغلوب را شیفته خود کرد به صورتی که اقوام شکست خورده که کورش آنان را از دست پادشاهان خودکامه نجات داده بود وی را خداوندگار می نامیدند. او برترین مرد تاریخ، بزرگترین، بخشنده ترین، پاک دل ترین انسان تا این زمان بود.

کنت دوگوبینو فرانسوی - ایران باستان

شاهنشاهی کورش هیچگاه در عالم نظیر نداشت. او به راستی یک مسیح بود زیرا به جرات میتوان گفت که تقدیر او را چنین برای مردمان آفرید تا برتر از همه جهان آن روز خود باشد. نیکلای دمشقی کورش شاهنشاه پارسیان در فلسفه بیش از هر کس دیگر آگاهی داشت. این دانش را نزد مغان زرتشتی آموخته بود.

پرفسور کریستن سن ایران شناس - استاد زبان اوستایی و پهلوی

شاهنشاه کورش بزرگ نمونه یک پادشاه "جوانمرد" بوده است. این صفت برجسته اخلاقی او در روابط سیاسی اش دیده می شده. در قواینن او احترام به حقوق ملتهای دیگر و فرستادگان کشورهای دیگر وجود داشته است و سر لوحه دولتش بوده. که این قوانین امروز روابط بین الملل نام گرفته است.

آلبر شاندور فرانسوی - شاهنشاهی کورش بزرگ

کورش یکسال پس از فتح بابل برای درگذشت پادشاه بابل عزای ملی اعلام نمود. برای کسی که دشمن خودش بود. او مطابق رسم آزادمنشی اش و برای اینکه ثابت کند که هدف فتح و جنگ و کشتار ندارد و تنها به عنوان پادشاهی که ملتش او را برای صلح پذیرفته اند قدم به بابل گذاشته است و در آنجا تاجگذاری نمود. او آمده بود تا به آنان آزادی اجتماعی و دینی و سیاسی بدهد. در همین حین کتیبه های شاهان همزمان او حاکی از برده داری و تکه تکه کردن انسان های بی گناه و بریدن دست و پای آنان خبر می دهد.

[Pachacuti Hirohito]

این الان چه چیزی رو ثابت میکنه؟ همین بزرگان که شما میگی اسکندر رو هم در حد پرستش قبول دارن. آیا وقتی صدها مورخ برجسته اسکندر رو تحسین میکنن، میتونیم نتیجه بگیریم که اسکندر واقعا انسانی متعالی و شرافت مند بوده؟ این استدلال اصلا و ابدا عاقلانه نیست!

[بر پشت شیر،خورشید اثر]

حالا که چی عزیز؟ من که نخواستم بگم کوروش بزرگ بود یا کوچیک!
دنبال حرف میگردیا انجمنم اینجوری به آشوب کشیده میشه
البته بهت بگم که همینکه یونانیانی چون هرودوت دروغگو از کوروش بزرگ تعریف بکنه نشون بده شخصیت این فرد چقدر متعالی بوده که دشمنان رو هم به تعریف از نیکی ها واداشته است.

[Pachacuti Hirohito]

مطلبی به نقل از وبلاگم در این خصوص:

یکی از مسائلی که مدتهاست ذهن من رو به خودش مشغول و فکر من رو از درکش عاجز کرده، اینه که دوستان کوروشیست وقتی میخوان به هر قیمتی از کیان و فر شاهی پیشوای عزیزشون دفاع کنن، معمولا بحث رو به تعریفات بزرگان و جملات اونها در مورد کوروش منحرف میکنن که مثلا هرودوت و گزنوفون و سایکس و دورانت و... اون رو تحسین کرده ن و چیزهایی از این دست. ولی آیا این کار واقعا درسته...؟

عارضم به حضورتون که در زمانهای قدیم، شخصی بود به اسم اسکندر ابن فیلیپ ابن سلطان ابن سلطان ابن سلطان... این شخص که بعد از مرگ پدرش، یونان و مقدونیه رو یکجا با مقداری ثروة و کلی سرباز و هوپلیت و فالانکس و سپر و نیزه و... به ارث برده بود، تمایل شدیدی داشت برای اینکه از بربرها (اقوام غیر یونانی. ارسطو بشدة اسکندر رو از این نظر تحت تأثیر عقاید پلید و نژادپرستانه ی خودش قرار داده بود.) انتقام بگیره و قوم هلنی رو سرور دنیا کنه. پس حمله ی بزرگی رو ترتیب داد و بسرعة شروع کرد به جهانخواری و سرکوب فرهنگ های بومی در مناطق متصرفه و جایگزین کردن اونها با فرهنگ بیگانه ی هلنی و عاقبة هم راه به جایی نبرد مگر به سوی مرگ؛ مرگی در جوانی و ناکامی در غالب ساختن فرهنگ مادریش؛ در حالی که امپراتوری بزرگی که تصرف کرده بود، عمر بسیار اندکی داشت و بسرعة شروع کرد به خرد شدن... حالا این رو داشته باشید تا چند خط پایین تر.

اون طور که دوستان افراطی عزیز میگن، بزرگان تاریخ همواره از کوروش به بزرگی یاد کرده ن و اون رو مورد تحسین قرار داده ن ولی آیا این امر در مورد باقی فاتحان و جهانخوارها هم صدق میکنه؟ جواب قطعا مثبته. برای نمونه همین اسکندر. به قدری توسط بزرگان و مورخین و حتی فاتحان اعصار بعدی تحسین شده که اسم کوروش بین روایاتش گم میشه! حتی ادیبان ایرانی هم برای اسکندر احترام فوق العاده ای قائل بودن و اون رو ذوالقرنین میدونستن به طوری که باتو خان مغول هم اسکندر رو (که از طریق حکیمان ایرانی با روایاتش آشنا شده بود) الگوی خودش قرار داده بود و طبق روایات، از شنیدن داستان ها و شرح فتوحات اسکندر حظ فراوانی میبرد و تازه این جدای از مورخین غربیه که صد البته اونها هم یونانی نبودن که بخوایم طرفداری شون رو به ناسیونالیسم ربط بدیم... پس چطوره که امروز ما ایرانی ها از اسکندر بیزاریم؟ چون مدارک و بسیاری از وقایع نگاری های تاریخی نشون میدن که اسکندر مرتکب جنایات فراوانی شده و اصولا جهانخواری مفت خور (که از دستاورد های پدرش برای عملی کردن اهداف پلید نژادپرستانه و قوم گرایانه ی خودش بهره مند شده) بیش نبوده... پس این همه تمجید هایی که بزرگان از اسکندر به عمل آورده ن چی میشه؟ خوب معلومه دیگه... هیچی! وقتی اسناد و مدارک چیز دیگه ای رو نشون میدن، این حرفهای بی اساس کاملا باطل شناخته میشن. حالا میتونید تمام این حرفها رو به کوروش هم تعمیم بدید. هرچه قدر که از بزرگی اون توسط مردمان اعصار بعدی سخن به میان رفته باشه، در برابر مدارک مستند پشیزی ارزش نداره و نمیتونه کفه ی هیچ ترازوی بی طرفی رو به نفع جهانخواران ایمپریالیست سنگین کنه. تمة.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://pachacutihirohitoism.blogfa.com/post/84

[بر پشت شیر،خورشید اثر]

.... و اینکه جهانهای خورده شده ی اسکندر مقدونی پس از مرگش با بنیان سستی که داشت از هم فروپاشید اما تمدنی که کوروش ساخت رو تا سالها پا برجا دیدیم. چرا؟ پاسخ ساده ست. احترام به عقاید دیگران، محترم شدن تمامی انسان ها، دینداری و امثالهم. من خدمتتون عارض باشم که تفاوت بین اسکندر و کوروش زیاده و هیچ کس منکر اون نیست و نمیتونه باشه و نهایت کلام اینکه من هدفم از قرار دادن این مطلب اثبات خوبی کوروش نبود بلکه صرفا تبیین نظر دیگران در این باره بود. در ضمن من کوروشیست هستم رضاخانیست هستم محمدرضاشاهیست هستم پهلویست هستم داریوشیست هستم ضد اسلامیست هستم و شما هم که هرجا شده از وبلاگت تبلیغ میکنی انگار لوح مقدس توشه ....

[Pachacuti Hirohito]

عرضم به حضورتون که کوروش اصولا تمدنی نساخت و این داریوش بود که جلوی از هم پاشیده شدن ممالک متصرفه ی کوروش رو به وسیله ی ترور و سرکوب گرفت و این چیزیه که در کتیبه ی بیستون هم بهش اشاره شده. جالب اینکه در بابل شخصی با ادعای اینکه پسر نبونید بوده شورش میکنه و مردم حمایتش میکنن در حالی که کوروش میگه نبونید شاه ظالمی بوده و مردم ازش ناراضی بوده ن حالا چطور میشه که شخصی فقط با اسم نبونید میتونه مردم رو به شورش وادار کنه؟ یکی از دلایلش میتونه این باشه که مردم نبونید رو بیشتر از هخامنشی ها دوست داشتن. در دوران داریوش حتی مردم پارس هم شورش کردن و سرکوب شدن! واقعا که چه احترامی قائل بودن این هخامنشی ها...
در مورد مطالب هم باید بگم که من فقط منبع رو ذکر میکنم. حالا چه منبعش وبلاگ خودم باشه و چه هرجای دیگه...

[1939]

اقایون پان ترک و پان ایرانیسم و انتر ناسیونالیسم اولا یاد بگیرید درست بحث کنید این نحوه صحیح نیست یعنی چه همدیگر را یا اشخاص بزرگ و کوچک را با چند حرف ساده به زیر سئوال میبرید و به انها توهیین میکنید؟

دوم به خاطر عقاید یکدیگر را زیر سوال نبرید و با هم دوست باشید وخون همدیگر را به جوش نیارید و باهم دوست باشید (همین من و نیکلای تا یک ماه پیش با هم رفیق بودیم و اصلا قصد اخراجشان را نداشتم و به وبلاگشان میامدم و.... )

سوم این که بحث اینگونه در مورد تاریخ باستان درست نیست چون تاریخ باستان مجهول است

جناب هیروهیتو فقط یک سوال از شما دارم که در وبلاگم پاسخ بدید لطفا ژاپنی که فرهنگ و خاک خودشونو مقدس میدانند کجا منششون به شما میخورد که نماد خورشید تابان را برای اواتارتون گذاشتید؟