یکی دو آیه از قرآن

[Ֆℋ£¥∂α]

 سوره کهف

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
ستايش خدايى را كه اين كتاب [آسمانى] را بر بنده خود فرو فرستاد و هيچ گونه كژى در آن ننهاد (۱)
 
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجَا ﴿۱﴾
[كتابى] راست و درست تا [گناهكاران را] از جانب خود به عذابى سخت بيم دهد و مؤمنانى را كه كارهاى شايسته مى‏كنند نويد بخشد كه براى آنان پاداشى نيكوست (۲)
 
قَيِّمًا لِّيُنذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِن لَّدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا ﴿۲﴾
در حالى كه جاودانه در آن [بهشت] ماندگار خواهند بود (۳)
 
مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا ﴿۳﴾
و تا كسانى را كه گفته‏اند خداوند فرزندى گرفته است هشدار دهد (۴)
 
وَيُنذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ﴿۴﴾