خانه ای که در آن ملائک رفت و آمد ندارند!

[|мιѕѕ мєняαѕα|]

میهمان نمودن برادران دینی و بستگان، یکی از مهمترین ویژگی های سیره ی ائمه اطهار (ع) بوده، چنانچه این بزرگواران برای میهمانان ارزش فراوانی قایل بوده اند، چرا که میهمان را موهبتی از جانب خداوند متعال می دانستند.

درباره ی ارزش و جایگاه میهمان از حسین بن نعیم نقل شده است که: روزی حضرت صادق (ع) به من فرمودند: آیا برادران دینی خود را دوست داری؟
عرض کردم: آری.
پرسیدند: به فقرا و تنگدستان نفع می رسانی؟
پاسخ دادم: آری.
پرسیدند: آیا آن ها را به منزل خود دعوت می نمایی؟
عرض کردم: همانا هیچ گاه غذا نمی خورم، مگر اینکه دو یا سه نفر از برادرانم میهمان من باشند.
پس حضرت فرمودند: همانا آگاه باش که فضیلت آن ها بر تو بیش تر از فضیلت تو بر آنان می باشد!

عرض کردم: فدایت شوم؛ من آن ها را میهمان می سازم و در منزل خود از آن ها پذیرایی می نمایم، باز هم فضیلت آن ها بیش تر است؟
فرمودند: آری، زیرا هنگامی که وارد منزل تو می شوند با آمرزش تو و خانواده ات وارد می شوند و در لحظه بیرون رفتن، گناهان تو و خانواده ات را بیرون می برند، و از این رو حضرت محمد (ص) بیان داشته اند: خانه ای که میهمان در آن رفت و آمد نداشته باشد، ملائکه رفت و آمد ندارند و همچنین فرموده اند: هنگامی که میهمان بر اهل منزل وارد می شود، روزی خودش را می آورد و هنگام رفتن، گناهان اهالی خانه را با خود می برد.

منابع:
1- مستدرک الوسائل، ج16: 285.
2- پند تاریخ، ج2: 82.
3- فرهنگ زلال: 146- 147.
قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری